Krijgen Mathieu van der Poel en Wout van Aert over enkele jaren een Franse opvolger? Léo Bisiaux kroonde zich een week geleden in Hoogerheide bij de junioren tot wereldkampioen veldrijden. De renner uit Clermont-Ferrand is ook op de weg een topper en maakt van de Tour du Valromey (12-16/7) z’n grootste doel. Vorige zomer sloot hij deze rittenkoers in de Alpen als 4e af.
Weg en veld
Even deze 2e jaars junior voorstellen: op Valentijn viert hij z’n 18e verjaardag. Hij zag het levenslicht in de buurt van Parijs, verhuisde als kleuter met z’n ouders naar Montluçon, begon ongeveer 10 jaar geleden te fietsen en woont al een tijdje in Clermont-Ferrand. Bisiaux verdedigt de kleuren van het jeugdteam van AG2R Citroën en rijdt een internationaal programma.
Met Van Aert en Van der Poel wordt Bisiaux liever niet vergeleken. Hij is van plan in het wielrennen z’n eigen weg te vinden. De jonge Fransman zal nog jaren weg en veld blijven combineren. Hij kende een schitterende wintercampagne met 13 zeges, eindwinst in de Wereldbeker, Europees kampioen in Namen en wereldkampioen in Hoogerheide waar hij in de team relay met Frankrijk net naast een medaille greep.
“Die team relay was handig om kennis te maken met het WK-parcours”, blikt Bisiaux terug. “Jammer dat we een paar seconden tekort kwamen om brons te pakken. De dag nadien ging ik bewust niet naar het parcours. Ik gooide de benen los tijdens een training op de weg. Ik denk dat dit heel interessant was voor mij want op zondag voelde ik bijzonder veel kracht in mijn benen. Ook handig dat ik na mindere resultaten in Benidorm en Besançon wat uit beeld was. De WK-druk kwam volledig op de schouders van de Belgen.”
Gent-Wevelgem
Bisiaux sloeg al in de 2e ronde een gaatje op de Nederlander Senna Remijn en hield die bonus vast tot de streep. Waardoor hij, 12 jaar na Clément Venturini in het Duitse Sankt-Wendel, Frankrijk bij de U19 een regenboogtrui schonk. Toen, in 2011, stonden met de tweelingbroers Fabien en Loic Doubey nog 2 Fransen op het WK-podium.
In Hoogerheide was Paul Seixas op plaats 15 de 2e Fransman. Met andere woorden: in het Franse veldrijden staat Bisiaux op eenzame hoogte. Hij kan ook aardig uit de voeten op de weg. Vorig jaar werd hij niet alleen 4e in de eindstand van de Tour du Valromey, de Ronde van Frankrijk voor junioren. De Alpenklassieker sloot hij als 2e af (bijna 3 minuten na de Nederlander Max van der Meulen), op het EK in het Portugese Anadia pakte hij brons en in de Ronde van Vlaanderen werd hij 8e.
“Gent-Wevelgem op 26 maart 2023 wordt mijn 1e wegwedstrijd”, aldus Bisiaux. “De grote lijnen van mijn wegcampagne liggen vast. Daarna rijd ik in Italië een mini-Strade Bianche. E3 Saxo Bank in Harelbeke doe ik ook. Voor de Vredeskoers ben ik afhankelijk van een selectie met de nationale ploeg. Daarna doe ik de 3-daagse van Axel om ook enkele volledig vlakke koersen te rijden. Tour du Pays de Vaud eind mei in Zwitserland rijd ik ook. De Duitse Trofeo Saarland en een Italiaanse 2-daagse met onder meer een ploegentijdrit en een rit over de Poggio staan op mijn voorlopige kalender. Daarna plan ik een hoogtestage in functie van de Tour du Valromey, dit jaar mijn grootste doel.”
Tourwinst
Of hij het wereldkampioenschap in Glasgow op 5 augustus 2023 zal rijden, is niet zeker. “Dat hangt in belangrijke mate af van de aard van het parcours”, beweert de welbespraakte Fransman die vorig jaar bewust niet naar het Australische Wollongong reisde. “Omdat ik elke winter een belangrijk deel van het veldritseizoen wil afwerken. In de maand oktober wil ik al crossen.”
Eind dit jaar stapt hij over naar de beloften. In 2025 wil hij goed scoren op het WK veldrijden in Lièvin, het 1e WK in Frankrijk sedert Pontchâteau 2004. Bij de U23 is het al van 2010 geleden dat een Fransman in het veldrijden wereldkampioen werd. Toen pakte Arnaud Jouffroy in het Tsjechische Tábor de wereldtitel. Het is duidelijk dat Bisiaux op termijn Franse wielergeschiedenis wil schrijven, ook al staat hij nog maar aan het begin van z’n carrière.
“Ik weet dat het heel lang geleden is dat een Fransman de Tour won”, verwijst Bisiaux naar de laatste nationale eindzege van Bernard Hinault in 1985. “Ik hoop dat ik de volgende Fransman ben die daarin slaag. Want ik droom van de mooiste koers ter wereld.”
