In het West-Vlaamse De Klijte botste Belgisch kampioen Gauthier Servranckx afgelopen zondag op de Oekraïner Daniil Yakovlev. Die reed met groot machtsvertoon naar een klinkende overwinning in deze sterk bezette wedstrijd. De renner van het Cannibal-Victorious U19 Development Team ziet af van de oorlog in zijn thuisland, al heeft hij ook een mooie droom. “Straks scoren in de Vredeskoers zou een prachtig statement zijn.”
Hele koers in offensief
Servranckx schrok zich in De Klijte vast een hoedje toen hij op de sterke Oekraïner botste. Die zat al een hele dag in een offensieve modus. “Ik was na 5 km al een keertje ten aanval getrokken”, vertelt hij in het Engels. “Na 2 ronden reed ik opnieuw een ronde alleen en vervolgens was er een spervuur aan aanvallen. Uiteindelijk geraakte ik toch in mijn eentje voorop en kon ik ‘full gas’ gaan. De voorsprong steeg van 15 naar 25 seconden en ik hield het vol tot aan de meet.”
Dat de Oekraïner juist in België succesvol blijkt te zijn, is natuurlijk geen toeval. Hij is sinds dit jaar aangesloten bij het Litouwse Cannibal Team, de opleidingsploeg van WorldTour-team Bahrain-Victorious. Aan het roer van de ploeg staan Francis Van Mechelen en zijn partner Erika Aliskeviciute, ouders van de koersende Vlad en Gloria Van Mechelen en zelf al jaren thuis in de wielerwereld. Zij zorgden er ook voor dat Yakovlev een wielerploeg vond.
“De beslissing om als ontwikkelingsploeg van Bahrain te fungeren, is pas laat gevallen”, merkt Van Mechelen op. “Gelukkig zijn wij continu bezig met het scouten van buitenlandse renners en konden we zo toch nog een paar ruwe diamanten vinden. Toevallig had ik vernomen dat de Oekraïense baanwielrenners in Leuven zaten en dat er met Daniil een jongen bij zat die 2 zilveren medailles had gewonnen op het WK. De coach van die selectie is meteen ook zijn vader en doordat onze service course dicht bij Leuven ligt, viel de puzzel in elkaar.
Zwarte periode
“Vandaag woon ik samen met mijn vader en broer in Leuven”, merkt Daniil zelf op. “Ik loop school en daarnaast zit ik heel vaak op de fiets.” Wanneer we vragen naar de situatie in zijn thuisland, krijgt Daniil de krop in de keel. Met behulp van zijn mentor wil hij toch iets meer vertellen over de oorlog, zodat we in het Westen een goed beeld krijgen van de ellende. “Ik kwam terug van een trainingskamp de dag voor de oorlog uitbrak”, herinnert de tiener zich.
“Mijn vader zat nog in Turkije en waarschuwde ons dat we na het horen van het luchtalarm meteen naar de schuilkelder moesten gaan. 7 uur hebben we daar gezeten… Uiteindelijk kon geregeld worden dat we in Polen konden schuilen en daar heb ik bij een lokale club ook wielerwedstrijden kunnen rijden. De federatie in Oekraïne was daar niet blij mee.”
Vervolgens ging het van kwaad naar erger. Daniil trok naar Italië, waar de opvang niet goed geregeld was. Als jongen van 17 stond hij er alleen voor en dat was zwaar om dragen. “Zeker omdat mijn moeder nog in Odessa zit. Nu ben ik terechtgekomen in Leuven en ik ben iedereen dankbaar om ons te helpen. Inmiddels ben ik ook al een keertje teruggegaan naar Oekraïne, maar dat was geen leuke ervaring. De helft van de tijd zaten we gewoon in de kelder.”
Toekomst
En toch moet Yakovlev wellicht nog eens terug. Hij wordt immers verwacht op het Oekraïens kampioenschap wielrennen, een wedstrijd waar een groot nationaal eergevoel bij komt kijken. “Het is voor ons even belangrijk als de titelstrijd in België. Daarom wil ik dat risico toch nemen”, vertrouwt hij ons toe.
Vervolgens heeft Yakovlev alvast een aantal doelen uitgetekend. “Ik hoop goed te zijn in de Vredeskoers en op het WK. Het is voor mij natuurlijk mooi dat ik in België de stiel verder kan leren, al is het voor mij soms nog wat Chinees”, grijnst hij. Van Mechelen heeft dat zelf ondervonden. “Op de verkenning richting Kuurne-Brussel-Kuurne wees ik de Koppenberg aan, maar hij weet niet wat dat is. Voor hem zijn de hellingen gewoon hindernissen waarop hij hard moet trappen. Soms vraag ik aan onze renners of ze Eddy Merckx kennen en vaak kijken ze alsof ze het in Keulen horen donderen. Dat is voor mij een beetje een barometer op vlak van kennis. Daniil kende hem trouwens wel.”
Yakovlev hoopt dit jaar nog meer te winnen, maar koers zal in zijn leven altijd bijzaak zijn. In de 1e plaats is het dromen van een wereld zonder oorlog en hopen dat iedereen gezond mag blijven. Europa duimt mee dat zijn land straks de Vredeskoers mag winnen.
