Herbekijk gerust eens de beelden van Milaan-Sanremo in 2016. Arnaud Démare boekte er de mooiste overwinning van zijn carrière, maar het had helemaal anders kunnen en moeten lopen. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn komt Fernando Gaviria immers ten val. Hij zat in een gouden positie en zijn vormpeil indachtig was hij quasi zegezeker. De Colombiaan komt bij Movistar weer aan de oppervlakte. Is hij zaterdag de joker onder de sprinters?
Goudhaantje
We leerden Fernando Gaviria kennen in 2015 toen hij als stagiair van Etixx-Quick.Step een rit won in de Tour of Britain. Hij klopte er André Greipel, die dat jaar met 4 sprintzeges in de Tour de beste sprinter van het moment kon worden genoemd. Lefevere wreef zich in zijn handen, want ze hadden een nieuw goudhaantje te pakken.
Gaviria zat in de vorm van zijn leven. Hij won in 2016 al in januari 2 etappes in de Tour de San Luis in eigen land. Er volgde ook een ritzege in de Tour Cycliste International La Provence en ook een klinkende sprintoverwinning in de Tirreno. Daar klopte hij Ewan, Viviani en Sagan. De krachtexplosie van de Colombiaan was indrukwekkend. Quick.Step nam hem mee naar het 1e Monument van het seizoen, waar hij als wisselkopman voor Tom Boonen kon worden ingezet.
De 107e editie van La Primavera in 2016 was niet de mooiste in de geschiedenis. Er gebeurde hoegenaamd niets op de Passo del Turchino en ook op de Capi stond de deur enkel achteraan open. Wel waren er de klassieke valpartijen richting Cipressa. Michael Matthews en Arnaud Démare leken op die manier uitgeschakeld. De Fransman kwam echter wel nog terug in het peloton, al zouden daarover heel wat verhalen opgerakeld worden.
Chaotische sprint
Terwijl sprinters als Cavendish de rol moesten lossen, bleef Gaviria gemakkelijk aan boord. Op de Poggio loerden de favorieten naar elkaar. Enkel Kwiatkowski kon een noemenswaardige kloof slaan. De Pool werd echter bijgehaald in de vlakke slotkilometers. Quick.Step had een prima wedstrijd gereden met een bedrijvige Sabatini in de pre-finale en een aanwezige Trentin op het einde. De grootste troefkaart moest toen nog worden gespeeld.
Op het einde was het chaos troef. Cancellara probeerde het met een getelefoneerde aanval, Trentin ging netjes mee als waakhond en zag in zijn ooghoek hoe Gaviria attent mee was geschoven. Vervolgens ging Boasson Hagen zijn kans met Greg Van Avermaet in zijn zog. Gaviria rook het gevaar en besloot om het gat zelf te dichten. Ook Sagan haakte zijn wagonnetje aan en met 4 snelden ze naar de meet.
In de achtergrond dichtte Jens Debusschere de kloof voor Jürgen Roelandts. Gaviria haalde diep adem en wapende zich voor een ultiem eindschot. De zege kon hem haast niet meer ontsnappen. Bij het samenkomen van de 4 vooraan en de voorwacht van het peloton liep het gruwelijk mis. Boasson Hagen zwenkte iets te ver uit en Gaviria tikte het wiel van Van Avermaet aan en ging tegen de grond. Roelandts profiteerde en ging van ver de sprint aan, maar Démare en Swift zouden hem nog passeren. Een vloekende Bouhanni werd getroffen door een haperend schakelsysteem en kon evenmin zijn kans gaan.
Revanche
Het was een horrorscenario voor de organisatoren. Démare was niet de meest sexy winnaar en toen er geruchten rondgingen dat hij aan de klink had gehangen om na zijn valpartij terug vooraan te komen, verloor zijn overwinning eigenlijk alle glans. Gaviria stapte nog op zijn fiets, maar bolde gedesillusioneerd over de meet.
Zoals dat wel vaker gaat, werden Gaviria nog veel winstkansen toegedicht. Die zouden er nooit meer komen. Een jaar later werd hij 2e in de pelotonsprint na Kristoff, maar waren er met Kwiatkowski, Sagan en Alaphilippe nog 3 vluchters. Later volgden nog een 16e, 91e en 113e plaats. Gaviria was bij zijn nieuwe ploeg UAE Team Emirates vooral op zoek naar zichzelf.
De Colombiaan heeft zichzelf nu wat teruggevonden bij Movistar. Hij won aan het begin van het seizoen al in de Vuelta a San Juan en reed goede sprints in de UAE Tour en de Tirreno. In Follonica was er een fotofinish nodig om te zien dat Jakobsen en Philipsen hem op het einde nog voorbij waren gesneld. Afgelopen woensdag volgde een laatste repetitie voor Milaan-Sanremo met Milaan-Turijn. Gaviria werd door Arvid de Kleijn aan de koord gehouden en werd 2e. De vorm is er wel, de winning mood nog niet.
Wat als er zaterdag geen afscheiding is op de Poggio? Het lijkt haast ondenkbaar met al dat geweld aan de start, maar de allerbeste Gaviria is in staat om de besten te volgen op de laatste helling. In een massasprint heeft hij kansen. Het zou voor hem en voor Movistar een geschenk uit de hemel zijn om (eindelijk) nog eens een grote koers te winnen. Houd hem toch maar in de gaten. Met Démare, Ciolek en Kristoff hebben het laatste decennium nog onverwachte sprinters gewonnen.
Hoeveel kans geef jij Fernando Gaviria om in de herfst van zijn carrière alsnog Milaan-Sanremo te winnen?
