Met de Internationale Sluitingsprijs in Oostmalle reed Yentl Bekaert (23) eind februari zijn allerlaatste veldrit. Na 2 jaar bij de profs vond de veldrijder van Baloise Trek Lions het tijd om een nieuw hoofdstuk aan te snijden. “Ik heb er alles voor gedaan, maar kon nooit de laatste stap zetten. Het is dan ook zonder rancune dat ik de sport vaarwel zeg”, stelt hij vast.
Belgisch kampioen
In 2014 werd Yentl Bekaert Belgisch kampioen veldrijden bij de 1e jaars nieuwelingen. De Passendalenaar kwam zo op de radar van de grote teams en tekende in 2015 een contract bij Hans van Kasteren, toen nog de grote baas van het oude Telenet-Fidea. Op het BK in Oostende reed Bekaert als 2e jaars junior naar het zilver en op het WK in Bieles werd hij 14e. Zijn beste prestaties op een WK behaalde hij 3 jaar later met een 10e plek bij de beloften in Dübendorf.
De afgelopen 2 seizoenen kwam Bekaert uit bij de profs. In minder sterk bezette crossen had hij altijd zijn plek in de top 10, bij de grote jongens was dat net iets moeilijker. Toch werd hij onder meer 11e op de Koppenberg, in Leuven en in Gavere in het seizoen 2021-2022. De voorbije winter valt vooral een podiumplek in de Toi Toi Cup op, al mogen ook een 9e plek in Zonnebeke en een 10e plek in Hamme gezien worden.
Op dat moment had Bekaert eigenlijk stiekem al de beslissing genomen om de veldritsport ‘vaarwel’ te zeggen. “Ergens rond eind oktober realiseerde ik me dat mijn schoolloopbaan er bijna op zat. Ik moest enkel nog mijn eindwerk maken en ik besefte dat ik dat eigenlijk wel graag deed. Ik studeerde vervolgens af in de Elektronica-ICT en vond inmiddels ook een mooie job als back-end developer in een softwarebedrijf. De maandag na mijn laatste cross in Oostmalle was mijn 1e werkdag.”
De familie Nys
Over die 2 seizoenen bij de profs is Bekaert zeker niet ontevreden. “Zowel in het veld als op de weg heb ik de kans gekregen om tussen de allerbesten te rijden en om in een professionele context te mogen koersen. Het bleek in het veld echter te lastig om echt bij die beste 10 renners te geraken. Dat was zeker niet gemakkelijk en het vergde ook veel energie om altijd maar weer de verplaatsingen naar het buitenland te maken om toch maar die belangrijke UCI-punten te verzamelen.”
Waar Gerben Kuypers deze winter wel nog een stap kon zetten, bleek dat voor Bekaert niet mogelijk. “Ik bewonder hem zeker voor zijn carrière. Zelf denk ik wel dat ik over de fysieke capaciteiten beschikte, maar mijn techniek was helaas wat minder. Bij de jeugd kan je dat nog compenseren, maar aan de top is iedereen aan elkaar gewaagd. Het lukte me niet meer om elk gaatje altijd dicht te rijden. Toch was het fijn om te voelen hoe het is om op het hoogste niveau te crossen.”
Had Bekaert dan geen kansen op de weg? Een 12e plek in de openingsetappe van de Flèche du Sud vorig jaar suggereert van wel. “Alleen deed ik dat niet zo graag”, geeft hij aan. “Ritten van 180 tot 200 km zijn erg lang. Je rijdt dan à bloc een helling omhoog en stelt boven vast dat er nog niemand is gelost. Daarna moet je maar blijven volhouden tot je uiteindelijk kraakt. Van die manier van koersen genoot ik niet. Ook de bijhorende trainingen waren niet op mijn lijf geschreven.”
Fietsen als hobby
Daarom heeft Bekaert zelf gekozen om een punt achter zijn actieve loopbaan te zetten. “Ik blik terug op een mooie carrière met 2 deelnames aan het WK als hoogtepunt. Onder de vleugels van Sven Nys heb ik nooit te veel druk op mijn schouders gevoeld en ik heb veel van hem geleerd. Die levenslessen neem ik zeker mee. En mijn oude ploegmaat Thibau mag zeker ook nog wel eens een berichtje van mij verwachten. Het waren mooie tijden bij deze veldritfamilie die de Lions vormden.”
In Oostmalle klonk Bekaert nog kort op een nieuw hoofdstuk, verder ging zijn leven meteen over in een nieuwe fase. “Ik vond het wel lastig om iedereen op de hoogte te brengen van mijn beslissing. Natuurlijk zal ik wel blijven fietsen, al merk ik nu wel dat er weinig tijd voor is. Als je pas om 18 uur thuis bent, is het in de winter al donker. Dat fietsplezier zal er wel blijven en ongetwijfeld duik ik in de toekomst nog wel eens op in de Vlaamse velden.”
Win de Ekoï Gara fietshelm van Sep Vanmarcke!
