Gestopt met roken, meteen een langdurig fitnessabonnement aangeschaft, de Mont Ventoux opgereden met een stadsfiets, daarna een koersfiets gekocht: het verhaal van Luc Careel, bij KBC Bank & Verzekering directeur voor de zone Lochristi. Voor hem en z’n vrouw staat alles in het teken van de fiets. De 1.000 km voor Kom op tegen Kanker is al jaren vaste prik.
Kettingroker
Met rasse schreden komt de 12e editie van de 1.000 km voor Kom op tegen Kanker dichterbij. Van 18 tot en met 21 mei 2023 worden in Vlaanderen weer diverse pelotons gevormd. Luc Careel (61) is onder die fietsers intussen al vele jaren een habitué. Ook dit jaar. Op vrijdag 19 mei doet hij 1 van de tochten van 125 km, op de slotdag zal hij zelfs 250 km in het zadel zitten.
“Toen ik in Aalter kantoordirecteur was, is het allemaal begonnen”, vertelt Luc Careel. “Op kantoor kwamen diverse mensen in hun familie of bij kennissen in aanraking met kanker. We vatten de intentie op iets te doen. Zo begonnen we mee te doen aan de 1.000 km voor Kom op tegen Kanker. Op kantoor waren er zelfs verschillende mensen die niet eens een fiets hadden.”
Wat zij wel deden, was roken op kantoor. Toen mocht dat nog. Op een dag rookten ze hun allerlaatste sigaret. “Op 21 september 2001 om 16u30”, weet Careel. “Op kantoor rookten we met 4, maar een vrouw was zwanger. We hadden 2 opties: ofwel zoals junkies buiten op straat gaan roken ofwel er mee kappen. We kozen voor dat laatste. Nochtans was ik in die tijd echt een kettingroker. Niemand dacht dat ik het zou volhouden. Ik hield vol en we houden nog altijd 21 september in ere. Ooit waagden we ons eens met 4 aan een sigaar. We hebben die niet eens op gekregen.”
Ventousiasten
Careel veranderde zijn levensstijl compleet en begon veel en vaak te sporten. “20 jaar geleden woog ik meer dan 90 kilo, nu rond de 70”, verduidelijkt de bankdirecteur. “Nadat ik stopte met roken, schafte ik mij onmiddellijk een fitnessabonnement aan. Na een tijdje hebben we de Ventousiasten opgericht. Met een stadsfiets reed ik de Mont Ventoux op, als ik me niet vergis in 2009. Even later kocht ik mijn 1e koersfiets. In 2010, ik was toen bijna 50.”
Intussen staat de garage van Luc Careel vol fietsen. “Als kantoordirecteur was ik vaak ‘s avonds bij klanten”, gaat hij verder. “Toen ik mij een koersfiets wilde kopen, vreesde m’n vrouw dat ze mij ook tijdens de weekends niet veel meer zou zien. We trokken samen naar een fietsenwinkel, in de kerstperiode. Ik liet mijn oog vallen op een koersfiets van 2.650 euro. Als mijn vrouw ook een fiets kocht, kregen we korting en betaalden we 1.950 euro per stuk. Op die manier haalde de verkoper voor dat merk z’n streefcijfer. Intussen leven mijn vrouw en ik voor de fiets. Vakanties zijn nu allemaal fietsvakanties. We fietsten onder meer in Mexico, Jordanië en Vietnam.”
En eind deze maand opnieuw voor Kom op tegen Kanker. Het startgeld wordt door allerlei acties ingezameld. Door de verkoop van wijn en champagne, maar ook door het verkopen van peperkoeken harten. Intussen is Luc Careel niet alleen kapitein van de Ventousiasten, maar ook van de Oost-Vlaamse Wielervrienden, eveneens een groep die door KBC wordt ondersteund.
Medailles
“Vandaar dat ik tijdens de 1.000 km voor Kom op tegen Kanker 2 maal rijd”, aldus Careel. “De ene keer voor de Ventousiasten, de andere dag voor de Oost-Vlaamse Wielervrienden. Eigenlijk is het mijn ambitie om ooit eens de volle 1.000 km te fietsen.”
Careel probeert elke maand 1.000 km in het zadel te kruipen. Bij slecht weer doet hij dat indoor op de rollen. Op de slotdag van de 1.000 km voor Kom op tegen Kanker haalt hij ook altijd zelf de medailles voor z’n 2 groepen af. Daar heeft hij een hele goeie reden voor.
“Sommige deelnemers hechten weinig waarde aan die medaille, ik bewaar ze allemaal”, verduidelijkt de bankdirecteur. “Ook onder onze klanten zitten mensen die tegen kanker moeten strijden. Als ik dat verneem, geef ik hen altijd zo’n medaille, met een tekstje erbij. Ik verwacht dat ze mij die medaille teruggeven als ze genezen worden verklaard. Sommige mensen beweren dat ze daar echt een houvast aan hebben. Jammer genoeg zijn er ook die mij de medaille niet kunnen terugbezorgen omdat ze het niet haalden. Vandaar dat het zo belangrijk is om centen te blijven verzamelen voor wetenschappelijk onderzoek rond kanker.”