We tekenden een gravelrit uit van 80 km door de Voorkempen. De route bestaat voor de helft uit onverharde wegen. De start is aan Sporthal Het Veld en de terreinen van de lokale voetbalploeg Zandhoven SK. Leek ons een toepasselijke startplaats voor een gravelrit.
Lemmekensbaan
De start is de eerste 2 km over gewone asfaltweg. Wie de omgeving kent, zal snel merken dat we de oversteek maken op de vaste route van “’Den Haas’”’, de gekende wielergroepen voor jong en oud. Met de combinatie Halmolenweg/De Bergen zijn de eerste stroken van de rit ingezet. Een ideale passage om mee te beginnen, hard aangepakt en weinig putten noch hobbelige stukken, goed voor een dikke kilometer gravelplezier.
We komen uit aan een fietsstraat en begeven ons richting domein Martinus, waarna we meteen onze 2e strook krijgen voorgeschoteld. Er is verkeer op het pad geweest, niet onlogisch want de weg werd heraangelegd. Dat zorgt er nu voor zorgde dat de bovenlaag vrij mul is en niet zo gemakkelijk vlot. De buitenzijden zijn echter nog verhard en die brengen redding om zo vroeg op de tocht de benen te sparen.
Na de mulle zand-passage nemen we een klein boswegje omringd door prikkeldraad. Bouw hier zeker de nodige voorzichtigheid in bij het voorbijsteken van andere weggebruikers. Eens op de Lemmekensbaan komen we weer op een mooi breed pad dat aanhecht bij de Antitankgracht.
Een fantastisch stukje gravel, goed om 10 km rechtdoor te vlammen. We banen ons een weg door de smalle poortjes en slalommen tussen de kakelende ganzen. We passeren aan het fort van ’s Gravenwezel, een gevestigde waarde aan de Antitankgracht. De constructie van ongewapend beton was voor de stad Antwerpen 1 van de belangrijkste verdedigingsmechanismen tegen artilleriebombardementen. Je zou voor minder bouwkundig erfgoed worden.
Roland Garros
Aan deze tussenstop pikken we nog even een handige wegwijzer mee voor wie gedesoriënteerd zou geraken in de Voorkempen. Na een kort intermezzo door het centrum van Sint-Job komen we uit op de Kleine Vraagstraat. Door het slechte weer van de afgelopen dagen ligt het laatste deel er heel zompig en verwaterd bij. We maken een klein ommetje door het bos via de Mathildedreef om het droog te houden. Het juiste spoor kiezen om verder te rijden is cruciaal. De sporen van deze natte winter zijn nog zichtbaar. We banen onze weg verder door het bos, iets minder egaal en vrij hobbelig.
We steken de Abdijlaan over en komen uit op de 2 km lange Sint Jobbaan in Malle. Roland Garros is het 1e wat in de gedachten schiet bij deze knaloranje ondergrond. De wind is ook van de partij, met de open vlakte en weilanden aan de linkerzijde is het stevig duwen geblazen. Het ideale moment op deze route om je fietskameraden toch eens op ‘den boord’ zetten, zoals ze dat hier noemen.
We draaien terug de weg op, maar het is van korte duur. Een aanhechting van een paar ruwere stroken maken het even oppassen geblazen. We merken dat deze er ook snel iets vettiger bij liggen. Het bordje Trappistenroute duikt op. Onze route deelt enkele gemeenschappelijke wegen, het zal dus niet de enige keer zijn dat deze wegwijzer in het oog springt. Enkele landwegen worden aan elkaar gehecht en zo komen we aan het Klokkeven, een natuurgebied waar veel steenbakkerijen hun klei ontgonnen. Nu is het weer een deel natuur.
Iets bochtiger rond het Klokkeven draaien en keren we over de grindwegen. De Hoogstraatsebaan is waar we op kruisen om na enkele honderden meters de Senator Coolsdreef in te draaien. Deze move brengt ons parallel aan het kanaal Dessel-Schoten, dat we snel oversteken richting Rijkevorsel. Menig wielrenners en veldrijders waarschijnlijk wel gekend vanwege de weg- en crosswedstrijden die er jaarlijks plaatsvinden. We nemen het fietspad tussen de bomen richting De Blakheide. Niet het ijssalon maar het natuurgebied.
Singletrack met technische afdaling
We volgen door het poortje de weg errond. Het harde grindpad heeft wat weg van de Antitankgracht. Het relatief smal aangeplant naaldbos mag er zeker zijn. Aan de rand van de grote kleiput kan je met de kijkwand watervogels spotten zonder ze op te schrikken. We nemen vervolgens de Ossenweg, waar er naast het grind een smal fietspad is. Dat zal in verloop van tijd een volledig harde grindweg worden. Het laatste deel van de Ossenweg bestaat uit betonplaten die niet erg breed zijn.
Verpozing, een kleine 5 km gedeeltelijk over landwegen naar de volgende strook: de Hoevestraat. Maar eerst steken we nogmaals het kanaal Dessel-Schoten voor een laatste keer over. We bevinden ons ter hoogte van de sluis van Beerse. Na een korte blik op onze fietscomputer merken we dat het nog een 30-tal km is richting Zandhoven. De start of het einde nadert.
De hoevestraat is slechts enkele meters onverhard maar na dat stukje goede weg hebben we toch weer de gravelsmaak te pakken. We zijn voorbereid op de volgende langere strook. De Kongostraat en Klampovenstraat, goed voor 2.000 meter onverhard. De route draait dan even terug om in Vlimmeren de Beersedijk mee te pikken. Wie wil doorrijden kan hier zijn power kwijt, rechttoe rechtaan voor een kleine 3 km. De tegels richting de Molendreef zorgen er toch een beetje voor dat we in de flow blijven. We kruisen de baan Oostmalle en Wechelderzande. Via de Salphensebaan volgen we de Kalvertstraat voor een opeenvolging van enkele betere lange stroken. De Trappistenroute is terug in zicht.
We slaan linksaf en volgen onze eigen weg. Niet optimaal, want door de vele regen moeten we rondom het pad rijden. Een korte singletrack met technische afdaling volgt. Voor de rest van deze rit is voorzichtigheid niet overbodig. We steken namelijk een klein stromend beekje over waarvoor we voet aan grond moeten zetten. Het houten paneel dat ons hulp moest bieden, heeft helaas zijn functie achterwege gelaten.
We komen het bos rondom het vliegplein van Oostmalle uit en steken even verderop de brug over de E34 over om 1 van de laatste stukken aan te vatten: de Nachtegalendreef en Boskant. Het 1e deel is goed berijdbaar, het 2e deel ligt al iets losser. Bij warmer weer is dit toch nog een zware opgave op het einde van de rit. Rondom het centrum van Pulderbos ronden we af. De kasseien van de voort nemen nog een korte verschijning. We slagen halverwege rechtsaf om via de weilanden een landweg te nemen. Dit is het laatste stukje gravel. We steken de N14 over om Zandhoven-centrum binnen te fietsen. En zo komt er een einde aan onze route.
