Niets dan ereplaatsen verzamelde Marieke Meert (23). Zowel vorig seizoen als dit jaar. Een regelmaat die wordt beloond met een nationale 3-kleur. Dankzij de 12e plaats in de sprint aan het einde van het BK voor vrouwen in Izegem mocht de renster uit het Oost-Vlaamse Denderbelle bij de clubrensters het hoogste schavotje op. Een succes voor het Londerzeelse Belco-Van Eyck Cycling Team!
Uitgedroogd
In de finale van het BK voor vrouwen – sedert enkele jaren reikt Belgian Cycling 3 titels uit: algemene elitetitel, beloftenkampioene en beste clubrenster – regende het de ene aanval na de andere. Ook Marieke Meert liet zich daarin opmerken. In de slotronde van 25 km trok ze in de aanval met Audrey De Keersmaeker en Amber Aernouts. Sanne Cant dichtte het gaatje. Het kwartet kreeg nooit meer dan 10 seconden en werd 9 km van de finish ingelopen.
“Ik moet me verontschuldigen bij de meisjes waarmee ik voorop raakte”, verrast Meert. “In een ontsnapping geef ik altijd het volle pond. Dat kon ik dit keer niet meer. Het is niet mijn gewoonte niet mee te draaien in een ontsnapping. Maar ik kon niet harder meer, ik liep helemaal leeg, ik was precies volledig aan het uitdrogen. Niet de afstand, maar de hitte maakte het mij moeilijk.”
Het mag verrassend worden beschouwd dat de eliterenster toch nog een vrij degelijke sprint uit haar benen schudde. “Mijn ploegmakkers hadden nog wat drinken”, verduidelijkt Meert. “Zo kwam ik er weer een beetje bovenop. Ze hebben me ook nog naar voor kunnen loodsen. Die sprint was hectisch. En toen ik over de streep bolde, wist ik niet dat ik 1e clubrenster was.”
Groentje
Meert finishte net voor de West-Vlaamse Sandrine Tas (individueel, komt uit het skeeleren) en Dina Scavone (Carbonbike-Giordana), 1 van de favorietes op de titel van beste clubrenster. Dit trio vormde dit nevenpodium, belangrijk voor kleinere teams zoals het Vlaams-Brabantse Belco-Van Eyck Cycling Team.
“Op het einde zette ik het verstand op nul en probeerde ik een zo goed mogelijke sprint te rijden”, gaat de Oost-Vlaamse verder. “Ik mag toegeven dat de titel bij de clubrensters voor de start een doel was. Voor het overige heb ik de koers vaak moeten ondergaan. Niet onlogisch met zoveel goeie rensters.”
Want eigenlijk is Marieke Meert in de koers een groentje. “Vroeger fietste ik wel recreatief, maar ik deed geen competitie”, verduidelijkt ze. “Mijn studies Industrieel Ingenieur genoten voorrang. Pas nadat ik het diploma op zak had, ben ik beginnen koersen. Ik waagde het erop. Mijn 1e jaar verliep redelijk goed. Met al die ereplaatsen ben ik heel tevreden. Altijd meedoen voor een top 10 of voor de overwinning vind ik leuk.”
Thuiskoers
“Mijn seizoen was al geslaagd, deze 3-kleur zie ik als de kers op de taart”, glundert Marieke Meert. “Inderdaad, ik werk voltijds. Bij Barry Callebaut ben ik aan de slag als microbiologisch laborant. ‘s Morgens om 7u30 begin ik, rond 16 uur zit mijn shift erop. In de winter is het niet makkelijk om nog te trainen. Dan is het met lichtjes op. Tijdens de zomermaanden gaat dat een stuk makkelijker. Al heb ik wel eens de indruk dat de dagen te weinig uren hebben.”
Dankzij deze titel en door haar nog jonge leeftijd – Marieke Meert wordt in oktober 24 jaar – zal de Oost-Vlaamse de komende weken en maanden zeker op de radar komen van UCI-ploegen. Als we haar goed begrijpen, zou ze de stap naar een profcontract, ondanks haar mooie job, zeker in overweging nemen.
“Echt prof worden is wel een droom”, geeft ze toe. “Ik zie wel wat er mijn pad kruist. Ik ben ook heel content met hoe het nu loopt. Ook al heb ik dit jaar nog geen overwinning kunnen pakken, met die rist ereplaatsen ben ik tevreden. Deze zomer is er nog een koers voor vrouwen in eigen Denderbelle. Neen, een supporterslokaal heb ik niet, maar die wedstrijd wordt wel iets speciaals.”