Limburgse crosstalenten lijken soms wel wat ondervertegenwoordigd in het veld. Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. In de Lummense bossen is er zo 1’tje die zich als 2e jaars nieuwelinge nadrukkelijk manifesteert. Zita Peeters, 15 ondertussen, steekt met kop en schouders boven haar concurrenten uit. En ze droomt…
Sterk seizoen
Zita Peeters mag zich met recht en reden een kleine sensatie noemen bij de nieuwelingen meisjes. Ze heeft al een 10-tal overwinningen te pakken dit seizoen en vaak lukt dat met de nodige voorsprong. Ze kennen haar van Kessel en Vorselaar, over Kasterlee, Baal en Heusden-Zolder tot in Maldegem, Rijkevorsel en Arendonk. Slechts 1 keer moest ze de duimen leggen. In Boortmeerbeek eindigde ze 2e achter opponente Lisa Maes.
Peeters fietst al voor het 2e jaar in deze categorie. “Als 1e jaars nieuwelinge kon ik al goed opboksen tegen meisjes die een jaar ouder waren”, vertelt de renster van Acrog-Tormans. “Op het BK in Lokeren kon ik op die manier naar zilver rijden, waar ik uiteraard heel tevreden mee was. Het lag een beetje in de lijn der verwachtingen dat ik dit seizoen wat verder kon doorstoten in de resultaten. Maar dat het zó goed zou lopen, had ik niet durven hopen. Ik kan alleen maar super tevreden zijn met mijn huidige conditie.”
“Momenteel zijn het kerstexamens en staat de cross op een wat lager pitje”, gaat de studente Sportwetenschappen verder. “Maar in de kerstvakantie wil ik er wel weer staan. De cross in Kerniel staat sowieso op het programma. Als het enigszins lukt en ik gezond blijf, komen daar mogelijk nog Koksijde en wie weet nog een andere cross bij. Maar ik wil ook niet te gek doen richting het BK.”
Hockey
Zita Peeters zit al een 7-tal jaren op de fiets en was meteen verliefd op het veld, de modder en het zand. Nochtans stond ze daarvoor op een tennis- en hockeyveld. “Klopt, ik speelde eerst hockey bij een club in Tessenderlo”, kijkt de Lummense terug. “Door het jammere faillissement van de club verloor ik mijn hobby en keek uit naar iets anders. Via vrienden kwam ik dan op een crossfietsje terecht en dat was meteen wat ik wilde. Dit verhaal lijkt een beetje op dat van Fleur Moors. Die moest door de gesloten sporthallen in de coronatijd stoppen met handballen en ontdekte zo de fiets via haar broers. Alleen gebeurde de omslag bij haar pas op haar 16e. Bij mij al op mijn 8e.”
Peeters zit niet alleen op een crossfiets, maar combineert haar passie ook op de weg en in het mountainbiken. En niet zonder succes. “Nee, ook in die disciplines trek ik mijn plan”, somt de alleskunner op. “De mountainbike bracht me onder andere de Limburgse titel en enkele andere overwinningen. De wegfiets leverde me mooie ervaringen op in Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen. Op het BK strandde ik op enkele centimeters van de tricolore trui. Ik moet zeggen dat het me wel goed beviel. De ploeg verlangt ook wel dat ik klaarsta voor wegwedstrijden als daar nood aan is.”
“Maar mijn toekomst lijkt toch in het veld te liggen. Dat is wat ik al het langst doe en waar ik ook het meest naar uitkijk. Ik moet het op dit moment vooral hebben van mijn techniek, want kracht moet ik nog verder ontwikkelen. Op de uitgeregende en zware parcoursen van dit seizoen is het niet gemakkelijk trouwens. Er komt af en toe wel wat loopwerk bij kijken en ook daarin moet ik nog flink verbeteren.”
Dries Hollanders
Zoals bij zoveel jonge meisjes kijkt Zita Peeters op naar Céline del Carmen Alvarado. “Een stijlvolle renster vind ik dat”, verklaart Peeters. “Ze is nog altijd erg jong maar fietst zo goed. Ook Puck Pieterse is een straffe madam. Die combineert net zoals ik alle disciplines en zij toont aan dat het kan. Fem Van Empel is uiteraard fantastisch maar om 1 of andere reden kijk ik minder naar haar.”
“Ik hoop ooit zoals hen te worden. Laat ons dit seizoen al maar eens beginnen met het BK. Dat zou met voorsprong de kers op de taart zijn van dit jaar. Mijn coach Dries Hollanders wil me daarom wat intomen de komende periode, zodat ik fris naar die wedstrijd kan afzakken. Samen met hem en mijn vader puzzel ik de planning in elkaar om die trui binnen te halen.”
“Fijn dat mijn ouders zo sportief meedenken met mij”, sluit de jonge Limburgse blij af. “Ze steunen me volledig in mijn keuzes. Papa staat altijd in de materiaalpost, terwijl mama mij bij de start en aankomst opvangt. Ik heb trouwens nog een 12-jarig broertje, Mats, die ook fietst. Ze hebben dus meer dan hun handen vol met ons. (lacht)”