Wies Nuyens ziet stilaan het einde van de tunnel. De 18-jarige Kattemse crosser schitterde bij de junioren als renner van de nationale ploeg, maar raakte in mei 2023 ernstig op de sukkel. Na een nochtans succesvolle 3-daagse van Axel ging de riem er noodgedwongen af door een chronisch letsel aan de knie. Na een revalidatie van 8 maanden mag de trainingsintensiteit opnieuw opgedreven worden, maar het veldritseizoen komt te vroeg voor de 1e jaars belofte.
Goede zaak
Het gaat na een lange revalidatie de goede kant op met Wies Nuyens. De Strijtemse 1e jaars belofte, die zijn laatste koers reed in mei met de 3-daagse van Axel voor junioren, plant zijn rentree tijdens het komende wegseizoen 2024. Nuyens maakte intussen de overgang van opleidingsploeg Starbikes-Bert Containers naar hoofdmacht Pauwels Sauzen-Bingoal en mikt op een rentree in maart als voorbereiding op het veldritseizoen 2024-2025. “Ik fiets de laatste weken steeds meer en zou mogelijk de laatste 5 crossen van het seizoen nog kunnen meepikken”, vertelt hij. “In overleg met mijn nieuwe ploeg besliste ik evenwel om dat niet te doen. Ik verleg de focus naar de start van het wegseizoen.”
Met zijn overgang naar Pauwels Sauzen-Bingoal zette Nuyens een stap voorwaarts, maar het blijft dus wel nog wat wachten op een 1e koers in zijn nieuwe trui. “Ik kwam in een uitstekende ploeg terecht met veel goede veldrijders. Ik werd ook prima opgevangen en voelde veel respect van teammanager Jurgen Mettepenningen en ploegleider Mario De Clercq, toch een gewezen wereldkampioen. Ploegleider Robby Cobbaert vatte het uitstekend samen. Ik leefde 2 jaar lang op een wolk en tuimelde er pardoes af.”
“Ik haalde 2 jaar lang uitstekende resultaten, maar hield de voetjes wel stevig op de grond. Deze zware periode kan op lange termijn misschien een goede zaak zijn voor mijn carrière. Ik leerde mezelf beter kennen. Mentaal werd het steeds moeilijker naarmate mijn revalidatie langer aansleepte. De pijn is nog niet volledig weg, maar ik kan toch al behoorlijk fietsen.”
Kermiscircuit
In de 3-daagse van Axel trad Nuyens nog op de voorgrond, maar nadien begon de ellende. “Ik ondervond hinder aan de knie en nazicht leerde dat ik met een syndroom sukkel dat voor druk zorgt onder de knieschijf . Dat leidt tot een sluimerende pijn. Ik trok naar Herentals voor het advies van Toon Claes, de befaamde kniespecialist. Hij oordeelde dat het gevaar bestond dat een operatie geen soelaas zou brengen en het risico te groot was. Hij verwees me door naar de kinesist en opteerde voor een revalidatie zonder een heelkundige ingreep.”
“Sedertdien volg ik een revalidatieschema bij Lieven Maesschalck. Het is zo dat ik die oefeningen zal moeten blijven volgen. Daar kijk ik evenwel niet tegen op. Het is ook zo dat deze ellende me beter nu kan over overkomen als 1e jaars belofte dan binnen een paar jaar wanneer ik de poort naar de profs wil open gooien. Mijn crossseizoen is dan wel om zeep, maar 2024 kan best nog wat vruchten afwerpen. Ik plan toch wel enkele mooie wegwedstrijden, al zal ik overwegend het kermiscircuit afschuimen. Ik wil ook enkele gravelkoersen, mee pikken.”
“Ik bekijk het komende wegseizoen wel overwegend als voorbereiding op het veldritseizoen. Puike resultaten op de weg zijn altijd wel leuk mee genomen, maar het komt er toch vooral op aan om er opnieuw helemaal te staan tegen september bij aanvang van het veldritseizoen. Voor mijn mentale welzijn zou een succes op de weg wel een steun in de rug betekenen. Ik volg intussen de crossen op televisie met veel aandacht. Volgend seizoen wil ik er opnieuw bijhoren.”
Het Eiland
Wies Nuyens volgt vooral de ervaringen van zijn leeftijdsgenoten met grote belangstelling en die stemmen hem optimistisch. “Het is duidelijk dat ik tot een sterke lichting behoor. Dat moet de aanpassing vlot laten verlopen. Ryan Cortjens hing de fiets intussen aan de haak, maar trok zich tussen de profs toch best goed uit de slag. Seppe Van Den Boer en Viktor Van Den Berghe trekken zich ook meer dan behoorlijk uit de slag. Mijn hart bloedt als ik hen aan de slag zie terwijl ik machteloos moet toe kijken, maar daartegenover staat dat hun goede prestaties me vertrouwen geven dat ook ik straks de overgang naar de beloften vlot zal verteren.”
Nuyens verhuisde intussen van de groene Pajotse heuvels in het Strijtemse gehucht Kattem naar minnestad Brugge. “Ik vatte studies Gezondheidswetenschappen aan en ging op kot in Brugge. Ik zit nu in de blokperiode, want de examens staan voor de deur. Na de examens pik ik de trainingen opnieuw op. Ik voel me trouwens goed in mijn sas in Brugge. Het is heerlijk om hier te fietsen langs de mooie kanalen. Brugge is echt wel een fijne stad om te fietsen. Het centrum mijd ik wel bewust. Daar struikelen de toeristen over elkaars voeten en is fietsen gevaarlijk.”
In de materiaalpost kan Nuyens rekenen op de hulp van zijn vader Luc, die bekendheid verwierf in de komische serie Het Eiland, waarin hij Tony Paillard vertolkte. “Ook zelf speelde ik ooit een nevenrolletje in de film Binti”, verrast Nuyens. “Acteren was evenwel nooit mijn ambitie. Ik keek trouwens nooit naar Het Eiland. Op mijn 12e wist ik dat ik crosser wilde worden. Dat blijft mijn grote doel.”