Zaterdag 13 en zondag 14 januari 2024 wordt in de Meulebeekse velden gestreden voor de Belgische 3-kleur in het veldrijden, met op zaterdagnamiddag de finale van de vrouwen elite en de U23. Voor het De Ceuster Bonache Cycling Team van voormalig veldrijder en coach Rob Peeters is het opnieuw een uitgelezen kans om met de oppergaai naar huis te komen.
Uitgekiend plan
“Met Laura Verdonschot, de renster in vorm, en Alicia Franck hebben we 2 ijzers in het vuur”, valt Rob Peeters met de deur in huis. “Op basis van hun prestaties staan we er goed voor en hebben we een kans om de lijn van meervoudig Belgisch kampioene Sanne Cant te doorbreken. Het wordt niet eenvoudig, maar met de ploeg hebben we een uitgekiend plan om het te proberen. Je mag Sanne en haar ploeggenote Marion Norbert-Riberolle nooit onderschatten. Het worden 50 slopende minuten, waar ik ondertussen al 3 dagen van wakker lig. Echt waar. In mijn hoofd hebben zich al oneindig veel situaties afgespeeld.” (lacht)
“De fase van het proberen en uittesten voor het BK is gepasseerd. Nu moet je iets doen waar je je goed bij voelt. Gezonde zenuwen en de spanning op die benen blijven houden”, zegt de 38-jarige voormalige veldrijder uit Mol. De man die in zijn actieve wielerloopbaan 10 overwinningen boekte in het veld en de zilveren medaille pakte op het WK in 2012, is bezig aan zijn 1e jaar als coach van De Ceuster Bonache. “Toen ik de kans kreeg, heb ik die met beide handen gegrepen. Ik heb altijd bij een mannenploeg gereden, maar chapeau wat die vrouwen presteren. Dat zijn stuk voor stuk leergierige doorzetters die er ook alles voor doen. Het is goed dat het vrouwenwielrennen in de lift zit. Ook in het veld. Met alle respect voor de overmacht en dominantie van Mathieu van der Poel, maar als je kijkt bij de vrouwen naar de afgelopen wedstrijden, zit er daar veel meer spankracht in met verschillende winnaars.”
Met Laura Verdonschot, Alicia Franck, Suzanne Verhoeven, Jinse Peeters, maar ook de U23-rensters Lies’l Schevenels en Lotte Baele beschikt Rob Peeters zaterdagnamiddag over al zijn veldrijdsters die hij in de strijd kan gooien voor de titel. “Het is zeker een voordeel dat we de grootste ploeg zijn op het BK. Ik ga ervan uit dat de andere ploegen ook gaan rijden om de weegschaal te laten kantelen. Als je 2 teamrensters hebt die bij elkaar in de buurt kunnen zitten, is dat zeker een pluspunt. Vanuit de ploeg zijn er afspraken gemaakt hoe we dat in zo’n situaties aanpakken. Iedereen krijgt zijn eigen kans, maar we hebben een plan en er is duidelijk afgesproken hoe we de titelstrijd aanvatten.”
Ploegenspel
Het draait niet alleen om Verdonschot en Franck, ook de andere rensters hebben een bepaalde rol in de wedstrijd zodat ze elk hun steentje kunnen bijdragen. “Hoe we het concreet aanpakken zaterdag? Wel, als je dat tegen te veel oren verteld, zijn er te veel mondjes die het kunnen verder vertellen. Ik zal iedereen die het moet weten tijdig informeren en dan is het een kwestie van de uitvoering. Voor mij wordt het lastig. Ik zit in de auto, maar heb het stuur niet in handen. Vanuit de materiaalzone en op het parcours zal ik coachen en de wedstrijdsituatie nauwlettend opvolgen. Je wint geen wedstrijd als er vooraf geen duidelijke koek is. Onze rensters gaan niet tegen elkaar rijden hé, want op die manier slinken de kansen en kom je uit je flow. Als je weet dat je wordt gesteund, ga je vanzelf harder rijden. Ik spreek uit ervaring.”
“Voor het team en mezelf in mijn 1e jaar als ploegleider, hebben we zaterdag een mooie kans om met 1 van onze rensters de trui te pakken. Als we het goed aanpakken en iedereen gezond blijf, zit er een overwinning in. Laura staat er goed voor, zeker op basis van haar afgelopen prestaties. Ze won dit seizoen al 7 keer, behaalde 2 keer een podiumplek in een tv-cross en mooie resultaten in onder meer Antwerpen, Koksijde en Zonhoven. Ze komt van ver, maar samen met haar entourage en de ploeg heeft ze er keihard voor gevochten om te staan waar ze nu staat. Ze zegt zelf dat ze op dit moment de beste versie van zichzelf is. Ik zie en hoor dat ze richting het kampioenschap rustig blijft en zich niet laat opjagen. Als ik haar omgeving mag geloven, was dat vroeger wel eens anders. Het zou kunnen, maar het is nog niet binnen. Velen dromen van de driekleur, maar daar moet zaterdag nog 50 minuten keihard voor worden gestreden en gewerkt.”
“Bij aanvang van de wedstrijd staan alle tellers op 0 en zijn de vorige wedstrijden en uitslagen niet meer relevant. Cant is een kampioenschapsrenster die makkelijk haar knop kan omdraaien. En wat met Norbert-Riberolle? Voor mij is dat een ongeschreven blad, die zich de laatste weken in het veld wat heeft verstopt. Hoe goed is die? Is zij de 3e hond in het kegelspel? Er wordt vaak gesproken over een duel tussen Laura en Sanne, maar als vrijbuitster krijgt Marion misschien veel speelruimte om zo haar eigen koers te rijden en te winnen. Laat ons hopen van niet. Ik ben geen voorspeller, maar ik denk dat het best een spannende wedstrijd kan worden. Met Laura én Alicia hebben we minstens 2 rensters die kunnen meestrijden voor 1 of meerdere podiumplekken. Dat is zaterdag haalbaar. Meulebeke is een parcours waar je het ploegenspel kunt uitspelen. Voor mij maakt het niet uit wie in ons team de driekleur pakt, zolang wij hem maar mee naar huis nemen.”
Dooien
Net als de afgelopen dagen trekt Rob Peeters de komende dagen naar Meulebeke, waar hij de parcourssituatie nauwlettend opvolgt. “Voor de rensters heeft het op dit moment geen zin daar nu al te gaan trainen. We houden de weersomstandigheden in de gaten, maar tegen zaterdag ligt dat terrein er helemaal anders bij. Met het bouwen zijn er de afgelopen dagen voetstappen ingestapt, omdat het nat was. Dan is het beginnen vriezen. Je rijdt nu van de ene bevroren voetstap naar de andere en dat bolt voor geen meter. Tegen zaterdag gaat het een klein beetje dooien, maar er zit nog veel water in de grond dat zorgt voor een vettig laagje. De 2 zandstroken zijn lang, maar die gaan de wedstrijd denk ik niet beslissen.”
Met veel vertrouwen en gezonde stress kijkt Peeters zelf ook uit naar het Belgisch kampioenschap. “Op dit moment is het zeker niet verkeerd en halen we met De Ceuster Bonache onze doelstellingen. Als het goed gaat, dan ben je inderdaad 1 van de favorieten op het BK. Da’s een logisch gevolg. Nu zeggen dat het zaterdag per se moet gebeuren, vind ik niet juist. De vlaai staat er al. We zijn tevreden met wat onze rensters al hebben laten zien. Daar zaten al mooie dingen tussen, maar het kan altijd nog een tikkeltje mooier. Als ik zenuwachtig ben, fluit ik een ganse dag, tot grote ergernis van het thuisfront. Die gaan blij zijn als de wedstrijd zaterdag voorbij is. Wie weet fluit ik dan wel van blijdschap. Dat zou mooi zijn.” (lacht)