Nadat ik einde maart geteisterd werd door ziekte, stond april 2024 voornamelijk in het teken van de (her)opbouw richting een drukke wedstrijdperiode die me stond te wachten. Die deed ik in 1e instantie in Spanje, waarna ik thuis gedreven verder probeerde te werken. Voornamelijk komende maand mei zal behoorlijk vol wedstrijden zitten. Afgelopen zondag gingen we al van start in de World Gravel Series in Valkenburg, tellende als kwalificatierace voor het WK Gravel 2024 in Leuven.
Maximaal
Na stevig ziek te zijn geweest, vertrok ik begin april met een bang hartje richting Spanje. Een week lang stond de fiets op stal, wat me toch best onzeker maakte over hoe ik mezelf op training zou gaan voelen en vooral op welke manier ik ginds ging kunnen trainen. Gelukkig viel het al bij al nog mee en hoefde ik uiteindelijk niet zo heel veel af te wijken van het originele plan. Tijdens de eerste ritten voelde alles nog wat stroef, bleken de hartslagen aan de hoge kant te zijn, maar stelselmatig kwam ik er meer en meer door.
Het trainen in de zon deed me bovendien, na de ongelooflijk natte maanden in België, mentaal ook gewoon heel veel deugd. Fijn gevoel om ’s avonds je bed in te kruipen en zeker te zijn dat je gewoon de training gaat kunnen afwerken zoals die gepland staat. Geeft mentaal ook de nodige rust. Uiteindelijk was het een zeer mooie trainingsweek en kreeg ik de trein terug op de rails. En die hoopte ik door te laten denderen in het verdere verloop van de maand.
Eenmaal thuis van Spanje, volgde wederom een reality check. Geen zomerse temperaturen meer, maar wisselvalligheid ten top. Na enkele dagen van relatieve rust nam ik van de 2e week paasvakantie gebruik om verder te bouwen op de fundamenten die in Lloret de Mar werden gelegd. Al bij al viel het weer nog wel mee. Feit dat ik dit zeg, terwijl het ook dan wat wisselvallig was, toont aan hoe slecht het in de wintermaanden wel niet geweest was. Enfin ja… Ik heb het maximale uit onze 2 weken paasvakantie gehaald, iets wat me wat meer gemoedsrust heeft gegeven richting het verdere verloop van de maand.
Aanschuiven
Vanaf toen stond alles meer en meer in het teken van Valkenburg, de gravelwedstrijd waarin ik me wilde plaatsen voor het WK in Leuven. Ik wisselde duurtrainingen op de weg af met wat specifiekere trainingen op de gravelfiets. Door het weer van afgelopen periode, was er meer en meer gedoe rond de bandenkeuzes. Gezien het nog maar mijn 3e gravelwedstrijd zou zijn, was ik best zenuwachtig en bedacht ik mij mezelf toch wat meer te gaan verdiepen in het leren kiezen van het juiste type band.
Een week op voorhand lag mijn keuze reeds vast en testte ik deze meermaals tijdens offroad-trainingen. Schuiven deed ik wel, maar ik maakte me sterk dat iedereen hoe dan ook wel eens zou schuiven tijdens de wedstrijd.
Afgelopen zaterdag, daags voor de wedstrijd en vlak na enkele stevige regenbuien, sprong ik de fiets op en wilde ik testen hoe de paden er bijlagen vlak na regenweer. Een aantal keren trok ik stevig door en testte ik ook wat de grip in de bochten. Uiteindelijk viel het al bij al nog goed te doen en ving ik meerdere signalen op dat het parcours in Valkenburg er best oké bijlag. Het was immers al wat ingekort met de meest tricky/technische stukken weg te laten. Mijn bandenkeuze bleef dus dezelfde en ik vertrouwde op mijn materiaal.
Afgelopen zondag, 28 april 2024, was het dan zo ver. De wekker stond om 5 uur, gezien onze start (M19-34) werd gegeven om 8u33. Na het ophalen van mijn nummer, het opspelden en de usual stuff wilde ik nog even opwarmen en rond 8 uur mezelf naar de start begeven, om toch min of meer wat vooraan te kunnen staan en zo wat uit het gedrum te kunnen blijven. Aan de startbox schrok ik mij een bult. De box stond vol en ik moest zelfs náást het startvak aanschuiven. Best hallucinant. In een GF wordt er sowieso al vrij vroeg aangeschoven, maar blijkbaar zouden de eersten al een uur op voorhand zijn gaan klaarstaan. Mijn missie werd dus meteen duidelijk: zoveel mogelijk volk inhalen.
Inhaalrace
Volgens inside informatie zou ik boven op de Cauberg nog achter plaats 200 zijn doorgekomen. Gezien ik toen al best wat volk had ingehaald, schat ik nog na plaats 250 te zijn vertrokken. Ik besloot mijn eigen race te rijden, mijn eigen ding te doen. Steeds wist ik van groepje naar groepje te rijden en telkens kon ik renners blijven inhalen. Met de sterkere renners uit het groepje dat ik wist op te rapen, probeerde ik steeds de brug te maken naar het volgende groepje.
Na een ware en mooie inhaalrace werd ik knap en onverwacht nog 22e. Heel tevreden uiteraard met dit resultaat na een zeer sterke wedstrijd. Het maakte me wel benieuwd naar waar ik zou zijn gestrand als ik meer vooraan had kunnen starten. Maar dat zijn vijgen na Pasen en uiteindelijk zie ik dit vooral als een bevestiging van het goede werk, dankzij trainer Jef Vanhoof, en werd het doel van de wedstrijd bereikt: kwalificatie voor het WK in Leuven afdwingen.
We made it! Yeah, damn, we made it!
The #roadtoleuven can start!
Ik kijk alvast uit naar de rest van mijn programma!
Tot snel!
Niels
