In Franse loondienst is Jonas Geens (25) aan een sterk seizoen bezig. Afgelopen weekeinde zette hij Essor Breton, een 4-daagse in Bretagne, op zijn naam. Nadat hij het vorig jaar 2023 bij Tarteletto-Isorex op continentaal niveau probeerde, verdedigt de Antwerpse eliterenner dit jaar de kleuren van het Franse clubteam Morbihan Adris Gwendal Oliveux. Op 26 koersdagen zit hij aan 5 zeges.
Gewezen atleet
Jonas Geens vond pas laat de weg naar het wielrennen. “Tot mijn 18e heb ik op redelijk hoog niveau aan atletiek gedaan”, verduidelijkt de renner uit Nijlen. “Door allerlei letsels ben ik met atletiek moeten stoppen. In die periode heb ik me een koersfiets gekocht, maar gaf ik mijn studies Toegepaste Economische Wetenschappen voorrang. Fietsen deed ik enkel als recreant.”
Pas in 2022 zette hij echt de stap naar competitie. In het shirt van het Van Mossel Heist Cycling Team. Tijdens dat 1e echte seizoen mocht hij in De Klinge al eens de handen in de lucht gooien en sleepte hij ook een paar podiumplaatsen uit de brand. Onder meer in de Omloop van de Grensstreek in Wervik, waar hij 3e werd na Vince Gerits en Wesley Van Dyck. Hij reed zich in de kijker bij Peter Bauwens en kreeg een kans bij diens continentale Taartjesploeg.
“Waar ik best een mooi seizoen afwerkte”, verwijst Geens naar eindwinst in Tour de la Mirabelle, een 2.2-meerdaagse in het Franse departement Meurthe-et-Moselle. “Eigenlijk was het mijn bedoeling om een voltijds profcontract af te dwingen. Want vorig jaar 2023 combineerde ik koersen met een deeltijdse administratieve job in het financiële departement van een octrooibureau.”
Geen huishuur
Na dat ene jaar bij Tarteletto-Isorex – een contractverlenging zat er niet in – nam hij voor zichzelf enkele conclusies. “Ik reed vorig seizoen heel wat koersen bij de profs”, vertelt Geens. “Het niveau in die wedstrijden is heel hoog. Om een rol van betekenis te kunnen spelen, moet je alles op de koers kunnen zetten. In combinatie met een halftijdse job kom je er niet. Vandaar dat ik op zoek ging naar iets anders.”
Geens werkte vorig jaar een aantal wedstrijden in Frankrijk af. Naast Tour de la Mirabelle ook Tour du Doubs, Paris-Camembert, Tour du Jura Cycliste,…. “Daar heb ik vastgesteld dat geaccidenteerde parcoursen mij vrij goed liggen”, gaat hij verder. “Ardennenparcoursen dus, maar in eigen land zijn daar weinig wedstrijden. Toen duidelijk werd dat ik in eigen land geen contract kon versieren, ben ik me op Frankrijk beginnen richten. Zo kwam ik terecht bij het team uit Morbihan, een ploeg uit de Franse 1e divisie. Pas in december kwam ik tot een overeenkomst. Na de feestdagen ben ik naar Frankrijk verhuisd.”
De ploeg stelt een appartement ter beschikking waar Jonas Geens permanent kan verblijven. “Af en toe kom ik voor 1 tot 2 weekjes naar huis”, verduidelijkt hij. “Morbihan Adris Gwendal Oliveux is een clubteam. Omdat ik hier geen huishuur moet betalen en dankzij de financiële verloning kan ik nu alles op de koers zetten.”
Geen stress
Dat is een uitstekende keuze geweest. Geens bedankte z’n ploeg begin februari 2024 al met winst in z’n 1e koers, in Tour de Basse-Navarre, een nationale wedstrijd op 9 februari. Daarna mocht hij nog enkele keren de handen in de lucht gooien. In de openingsrit van de Tour du Pays de Lesneven (30/3), in de Ronde de Porhoët (14/4) en op pinkstermaandag in de slotrit van de Essor Breton. In die rittenkoers pakte hij ook het algemeen eindklassement.
“Na 2 etappes waren de tijdsverschillen nog klein”, vertelt Geens. “In de 3e rit raakten we met 6 voorop. Ik sloot die rit als 4e af. We hadden ongeveer 1 minuut voorsprong. Wat betekende dat de eindwinnaar van Essor Breton 1 van die 6 zou worden. In de laatste rit hielden we elkaar heel goed in de gaten. Op een bepaald moment kon ik toch een gaatje slaan en naar een groepje van 10 rijden dat net op dat moment bij enkele vluchters aanpikte. 2 renners van mijn team hadden geanticipeerd. We liepen tot anderhalve minuut uit. De eindzege was binnen.”
Meer zelfs. Geens sprong nog op 2 km van de finish en won de etappe, enkele seconden voor een Franse ploegmaat. “Zo’n uitval diep in de finale is een beetje mijn handelsmerk”, beweert hij. “In vergelijking met vorig jaar ben ik veel rustiger. Toen zat ik te veel met het afdwingen van een profcontract in mijn hoofd. Dat was bijna een obsessie. Dit jaar heb ik geen stress. Het zou mooi zijn indien ik een profploeg kan overtuigen, maar dat zit niet voortdurend meer in mijn hoofd.”