Als je een tijdje moet wachten op een 1e overwinning, dan kies je beter voor winst op het hoogste niveau. Nieuweling Emile Beertens uit Hasselt zette de manche om de Beker van België in het Henegouwse Escanaffles op z’n naam. Een spurt met 6 na een vlucht van circa 40 km kon hij succesvol afronden. De pion van Acrog-Tormans zette een punt achter een pechvolle periode.
Pech na pech
Bij de volgers van het jeugdwielrennen deed de naam Emile Beertens (15) nog niet veel belletjes rinkelen. Met winst in een interclub om de Beker van België brengt de Hasselaar daarin verandering. Dit jaar 2024 was hij al eens 2e geworden in St-Joris-Weert. En 4e in Mopertingen en Denderhoutem.
“Dit seizoen kende ik al veel te veel pech”, zucht de jonge Limburger. “Ik was vrij goed aan het seizoen begonnen, maar door een valpartij werd het even wat minder. Ongeveer 2 weken na die tuimelperte haalde ik een podiumplaats. Dat was een opsteker. Zodat ik mijn zinnen zette op het provinciaal kampioenschap in Helchteren. Ik werd tot de favorieten gerekend. Na enkele ronden viel mijn ketting er af. Gelukkig kon ik het gaatje op het peloton weer dichten. Maar 2 ronden van de finish kwam mijn stuur los. Dan was het PK over voor mij.”
Tijdens het Hemelvaartweekeinde trok Beertens met Acrog-Tormans naar een rittenkoers in Duitsland. “Die ging redelijk goed, net voor de Ronde van Vlaanderen had ik het goeie gevoel opnieuw te pakken”, vertelt hij. “Ik zat in Oudenaarde in het 1e pelotonnetje, maar op een kasseistrook kwam ik ten val. Dat was op 7 km van de streep. Ik was uitgeschakeld voor een mooi resultaat. Tot voor die val zat een plaats binnen de top 15 er zeker in.”
Carte blanche
Van al die tegenslagen zou je moedeloos kunnen worden. “Ik heb me vaak afgevraagd wanneer die pech zou stoppen”, geeft Beertens toe. “Zeker na die val in de finale van de Ronde van Vlaanderen zat ik met twijfels. Gelukkig is het gestopt. Ook de ploegleiding van Acrog-Tormans was verrast dat ik een interclub om de Beker van België kon winnen. Ik wist dat het erin stak. Alleen moest het er ooit eens uitkomen.”
In de finale van die wedstrijd in Escanaffles toonde de Hasselaar zich een koele kikker. Met een uitval 500 meter van de streep zette hij z’n 5 medevluchters een hak. “De laatste anderhalve kilometer was een brede en kaarsrechte weg met de wind in de rug”, blikt hij terug. “Iedereen reed links van de weg. Ik zette mijn aanval op rechts in opdat niemand onmiddellijk in mijn wiel zou zitten. Het was nog ver naar de aankomst, maar ik wist dat ik zoiets kon volhouden.”
Wat ook gebeurde. Cedric Van Gijsel en Stan Vernaillen kwamen te laat. “Bij de ploeg hadden we voor de start carte blanche gekregen”, gaat Beertens verder. “In de Beker van België staan we met Acrog-Tormans comfortabel op kop. De bedoeling was in elke vlucht iemand van de ploeg mee te hebben. Die zou door de andere ploegmaats worden beschermd. Ik koos het juiste moment om mee te springen. Dankzij onze goeie samenwerking plus het afstoppingswerk van de ploegmaats konden we tot meer dan 2 minuten uitlopen.”
Dichter bij Vervoort
Emile Beertens maakte het keurig af. Nu kijkt hij uit naar het Belgisch wegkampioenschap voor 2e jaars nieuwelingen in Liedekerke – op 11 augustus 2024 – en de Ardense Triptiek van eind augustus 2024. Ook al is het niet altijd eenvoudig om bij een team als Acrog-Tormans in de selecties te geraken, heel bewust ging hij eind vorig jaar deze uitdaging aan. Vorig seizoen 2023 verdedigde hij nog de kleuren van Sport & Steun Leopoldsburg.
“Bij Sport & Steun was ik altijd zeker van mijn selecties”, geeft hij toe. “Ik had ook aanbiedingen van Crabbé-Dstny en van Cycling Team Glabbeek. Toch koos ik bewust voor Acrog-Tormans. Die ploeg werkt een heel mooi programma af en staat borg voor een uitstekende begeleiding. Het feit dat je moet strijden om in een selectie te geraken, heeft ook voordelen: je wordt er sterker door.”
Dat bewijst z’n resultaat op het Limburgs kampioenschap tijdrijden, daags na de winst in Escanaffles. Op maandag 8 juli 2024 werd hij 2e na Yasu Vervoort, vorig jaar winnaar van de Ronde van Vlaanderen. “Ik ben dichter aan het komen, vorig jaar fietste Yasu me nog op 1 minuut”, besluit Beertens.
