De zomer van 2024 is bijna halfweg en het hoogtepunt komt eraan. De Olympische Spelen in Parijs zijn eigenlijk een uitgelezen kans om het grootste sportevenement ter wereld van dichtbij mee te maken. Je hoofdredacteur trekt de komende dagen met een media-accreditatie op en af met de Eurostar – fingers crossed dat alles goed gaat. Die experience draagt bij aan een once-in-a-lifetime. We trokken deze week al naar Porte Mailott om alle documenten op te halen en present te tekenen op de Open Media Day in het hermetisch afgesloten Olympisch Dorp. Let the Games begin!
Main Press Center
De Olympische Spelen, dat is niet voor iedereen weggelegd. Zelfs niet voor alle journalisten. Met 6.000 zijn ze van over de hele wereld naar Parijs afgezakt. En ondanks een wachtlijst in Belgische hoek mochten wij afgelopen week dinsdag toch onze accreditatie gaan afhalen in het Main Press Center in het Palais dès Congrès. Geen onbekend terrein, want hier wordt in oktober jaarlijks de Tour de France van het jaar nadien voorgesteld. Met toeters en bellen gebeurt dat telkenmale. Dan is Parijs nu gans anders. Wanneer we in de voormiddag van Gare du Nord via de Boulevard Haussmann en Avenue des Ternes naar Porte Maillot trekken, lijkt Parijs wel een beetje verlaten.
De ochtend nadien horen we ergens in een journaal dat alle Parisiens hun stad zijn ontvlucht voor het aanstaande spektakel. De accreditatie is snel binnen – oef, achter ons loopt de wachtrij en -tijd meteen heel snel op. Een dag Parijs om enkel onze Pre Valid Card te ruilen voor een andere badge, dat vonden we qua tijdsbesteding nogal kantje-boord. En dus trekken we deze dinsdag al op verkenning, want we hadden ook een bevestiging ontvangen om die namiddag het normaliter hermetisch afgesloten Olympisch Dorp te bezoeken tijdens de Open Media Day. De week kan dus niet meer stuk.
Olympische Ringen
Na een hap in onze favoriete bar/bakkerij om de hoek nemen we de tram naar Saint-Ouen-sur-Seine en aansluitend de metro naar Carrefour Pleyel in het district Saint-Denis, vlakbij het imposante Stade de France. We zijn die middag 1 van de 200 toegelaten journalisten, lijkt ons uit de verstuurde communicatie. Niet zeker of dat correcte informatie is, maar we zijn blij er te zijn. Een half uurtje wachten nemen we er graag bij, want we krijgen dan nog meer dan 3 uur om een toer door het dorp te doen. Op vrije voeten nog wel.
Eens de ‘luchthaven’-controle door – ja, de laptop moet ook in een aparte box – lopen we enkele honderden meters langs de oevers van de Seine. Op onze linkerkant allemaal – of toch grotendeels – nieuw opgetrokken gebouwen om de delegaties onder te brengen. Bedoeling is om hier na de Spelen een nieuwe quartier van te maken in het tot voorheen soms ietwat achterop gesteld ogend Saint-Denis.
Alle landen hangen hun gevel vol met hun eigen vlaggen, zo weet je snel wie waar zit. En toch is het een heleboel. We spotten Duitsland, Griekenland en Denemarken. We nemen een selfie bij de Olympische Ringen – bucketlist in de bucketlist! – en rechts daarachter vinden we Team Belgium. Prachtig gedecoreerd, zeker top 5 van landen die we gespot hebben. Het Olympic Village is echt wel de moeite. Aan deze zijde van de Seine zitten de meeste landen. Er is ook een Carrefour, Samsung Store en een postkantoor. En het dorp rijdt vol bakfietsen met drankventers. Handig en leuk. Er is een dining hall, een polikliniek en nog veel meer.
Christina Schweinberger
Wanneer wij er zijn, heerst er nog een gezellige drukte, met atleten en delegaties die pas arriveren en hun intrek nemen. We spotten welgeteld 1 wielrenster, met name Christina Schweinberger. De Oostenrijkse van Fenix-Deceuninck weet wat haar te doen staat, want op de vorige Olympiade in Tokio won haar landgenote Anna Kiesenhofer goud in de wegrit. De Belgische wegrenners en -rensters nemen hier ook hun intrek. De pistiers zitten op hotel in het Best Western Meudon Ermitage, een eindje verder ten zuidwesten van Parijs. Een stuk dichter bij de National Velodrome van Saint-Quentin-en-Yvelines, waar zij hun wedstrijden betwisten in de 2e week van deze Spelen.
Net voorbij de ingang van het Olympisch Dorp leidt een brug over de Seine naar een ander deel, waar je de delegaties van landen als China en Mexico terugvindt. We laten ons vertellen dat er verder weinig extra te zien is en laten met al ruim 20 kilometer in de wandelbenen dit stukje voor wat het is. Zaterdag zijn we er weer bij, tenminste als het Eurostar-verkeer niet verder wordt geboycot.
Tot snel!
Yves
PS. Beeldmateriaal in Olympische Zones mag enkel voor persoonlijk gebruik.
