Etappewinst in de Vuelta van 2020, etappewinst in de Vuelta van 2022, etappewinst in de Vuelta van 2024? In zijn hoofd klopt het plaatje volledig voor Marc Soler, maar het wil de Catalaan maar niet lukken. De 30-jarige renner geniet bij UAE Team Emirates nog eens van een vrije rol en kan dus helemaal zijn ding doen, met twee 3e plaatsen als resultaat. Het is een beetje het verhaal van de eeuwige aanvaller, die in zijn gulzigheid niet alleen de tegenstanders maar vooral zichzelf voorbijrijdt.
Vuelta a Palencia
Marc Soler groeide op in een buitenwijk van Barcelona en kon maar moeilijk stilzitten. Regelmatig ging hij rotsklimmen met zijn gezin. Ze trokken dan naar het platteland, waar Marc met zijn broertje Pol helemaal kon opgaan in deze passie. Naar eigen zeggen kon hij al klimmen nog voor hij goed en wel wandelde. Toch was de lokroep van het voetbal te groot en sloot Marc zich aan bij de lokale voetbalclub, in de hoop op een dag voor de Catalaanse grootmacht te spelen.
Op zijn 13e ontdekte kleine Marc de fiets nadat hij een tijdlang een exemplaar mocht lenen van de lokale club. Omdat hij genoot van de landschappen en een hekel had aan wagens trok hij vaak de bergen in op zijn mountainbike. Later ging hij ook op de baan en de weg rijden. Zijn ouders zetten hem op zijn 17e voor een keuze: de fiets of de bal. En zo eindigde de carrière van de volgende Barcelona-vedette nog voor die ooit begonnen was.
Vanuit het Huesca La Magia juniorenteam werd Soler gerekruteerd door Equipo Lizarte, het onofficiële opleidingsteam van Movistar. De legendarische coach Manolo Azcona bekommerde zich om het jonge talent, nadat hij eerder ook renners als Joseba Beloki, Isidro Nozal en Andrey Amador naar de top had begeleid. In de zomer van 2013 beleefde het team een dramatische Vuelta a Palencia, een hele belangrijke wedstrijd voor de sponsoren. Soler vertelde aan iedereen dat hij dat wel zou goedmaken, ging solo op 100 km van de meet en hield stand.
Croix-de-Fer
De aanvaller Marc Soler was geboren. Het lange offensief werd zowaar zijn geliefkoosde wapen. Niet zelden demarreerde hij vanaf de start om te kijken waar het schip dan zou stranden. Zo kwam hij ook in de Lage Landen koersen. De Ronde van Vlaanderen en de ZLM Tour waren geen succes bij de beloften, al hield hij het wel als langste van de vluchters uit. Movistar legde de jonge renner al in 2015 onder contract, zo overtuigd van het potentieel.
Zijn ploegmaten bij Movistar waren onder de indruk van de jonge Soler. Zijn finale doorbraak kwam er eind augustus in de Toekomstronde. Op de voorlaatste dag veroverde hij het geel in Saint-Michel-de-Maurienne. Daags nadien deden de Colombianen alles wat ze konden en isoleerden ze Soler al op 60 km van de meet. Op de Croix-de-Fer trok hij zelf ten aanval en werd hij in de finale overvleugeld, maar behield hij wel de leiderstrui. Met Gaudu, Bernal en Pogačar als opvolgers, kwam Soler op een bijzonder indrukwekkende erelijst te staan.
De Catalaan zou nooit veranderen. In de Route du Sud van 2016 werd hij verondersteld te werken voor Quintana, maar was hij gewoonweg de sterkste in de Pyreneeën en won met de 4e etappe zijn 1e profkoers. Joaquim Rodríguez noemde hem zijn opvolger en Alejandro Valverde was overtuigd van het talent van Soler, maar in de praktijk moest hij veel te vaak werken. Nochtans toonde hij op amper 23-jarige leeftijd met een 3e plaats in de Ronde van Catalonië en de eindzege in Parijs-Nice een jaar later dat hij zelf ook podiumplaatsen kon rijden in belangrijke rittenkoersen.
Pablo Castrillo
Onvergetelijk was het moment in de Vuelta van 2019 waar Marc Soler moest wachten op zijn Movistar-kopmannen. Op dat moment reed hij alleen voorop en leek hij een goede kans te hebben op de ritzege. Die ging uiteindelijk naar Tadej Pogačar in de ronde van zijn grote ontbolstering. Een jaar later nam hij revanche door al op de 2e dag van de Vuelta zijn felbegeerde etappewinst in de ronde van zijn thuisland binnen te halen na een late solo in de straten van Lekunberri.
In 2022 trok Soler naar diezelfde Pogačar om deel uit te maken van diens klimmerstrein. In de Tour werd hij echter ziek en kwam hij buiten tijd aan. Zo kon hij niet verhinderen dat Vingegaard zijn Sloveense kopman versloeg. Met opnieuw een solo ritzege in de Vuelta maakte hij die nederlaag wel goed. Later in die Vuelta werd hij ook nog eens 2e, 3e en 4e. Anno 2023 deed hij er 6 top 10-noteringen bij in Spanje, maar ritten wint hij blijkbaar enkel in de even jaren.
Nadat Soler deel uitmaakte van het beresterke UAE in de Tour, rijdt hij nu de Vuelta voor eigen rekening. De reeks van de even jaren moet verdergezet worden, dus jaagt hij dagelijks op die ritzege. Sinds de Vuelta van 2022 won hij geen enkele koers meer en de honger is groot. Tot dusver botste hij op sterke renners als Wout van Aert en Adam Yates en afgelopen donderdag moest hij zijn meerdere erkennen in Pablo Castrillo. Soler zal niet opgeven. Misschien komt er wel een dag waarop hij naar oude gewoonten vertrekt bij het startschot en nooit meer gegrepen wordt.
