Mijn laatste wedstrijd in de Alpen voor aanvang van het WK Granfondo in Aalborg draaide een beetje uit op een anticlimax. Totaal onverwacht moest ik er vroegtijdig de brui aan geven, terwijl het begin van de wedstrijd veelbelovend aanvoelde. Ook de dagen voordien zagen er goed uit, gezien ik mezelf verbaasd had met de wattages die ik bergop zag verschijnen. Maar toch.
Denemarken
Een non-race zag ik in de verste verte niet aankomen, maar de oorzaak hiervan werd dag na dag duidelijker. Vrij snel begon ik last te krijgen van keel en sinussen. Om dan op woensdagavond plots op en over de wc-pot te hangen. Details zal ik jullie besparen, maar het mag duidelijk zijn dat een virus mij te stekken had. Donderdag lag ik KO en met koorts in de zetel, sliep ik nagenoeg constant tot 17 uur en had ik barstende hoofdpijn. Het was dus niet evident om me nadien weer op gang te trappen.
De woorden “ik moest wat gas terugnemen” of “er sloop een virus in mijn lichaam”, zijn dit seizoen iets te veel de revue gepasseerd. Zo constant mijn wedstrijdresultaten dit jaar opnieuw zijn, zo is er ook een iets te grote constante in het ziek worden en gas moeten terugnemen. Mijn ervaring leert dat ik hier zelf ook wel een aandeel in heb en dat we niet altijd over toeval kunnen spreken. Vaak neem ik voor mezelf niet genoegen om er enkel mijn best voor te doen, maar durf ik in bepaalde zaken nog steeds de extremen op te zoeken.
Dat heeft niets te maken met koppigheid, of het beter weten dan een ander, maar kent wel andere redenen. Insiders weten waarom ik soms halsstarrig aan deze extremen blijf vasthouden en ik ben vastberaden om hier, samen met hen, ook stap voor stap uit te komen en oplossingen voor te vinden.
Gedane zaken nemen geen keer. We kunnen alleen maar proberen leren en beter te worden door de zaken die wat minder lopen. Mijn coach Jef en ikzelf hebben een plan voor de langere termijn opgesteld, dus hetgeen dit jaar minder liep is een goede les om in de toekomst de puzzel wél volledig gelegd te kunnen krijgen. Beginnen deden we door te mikken op het WK in Denemarken.
Vélomédiane
Na een 2-tal dagen plat te liggen in de zetel, zette ik mij terug op de fiets. De darmen bleven een gevoelig thema, alsook qua luchtwegen voelde het nog niet 100% aan. Maar de drang naar de fiets was groot. Fietsen deed ik die eerste dagen. Niet trainen.
Stelselmatig kwam ik terug in mijn ritme en kon ik het vooropgestelde schema terug oppikken. Bij wijze van training reed ik nog 2 wedstrijden bij de nevenbonden en werd ik respectievelijk 3e in Knesselare en 8e in Orp-Jauche. Deze wedstrijdprikkels waren vooral noodzakelijk met oog op het WK. Gezien de wedstrijden in de bergen toch een ander type inspanning vragen dan Aalborg zou gaan doen.
Ik reed 2 zeer behoorlijke wedstrijden en allesbehalve anoniem mee. Iets wat toch als zeer positief mag worden ervaren en nogmaals een teken is dat het mindere gevoel in Madeleine allesbehalve een conditioneel issue was. Op zaterdag 24 augustus 2024 reed ik de Vélomédiane, in la Roche. Vroeger was dat een effectieve GF-wedstrijd. Nu werd je tijd opgenomen, maar zonder algemeen klassement. Toch was het in de voorste gelederen eerder een wedstrijd dan een trainingstocht, gezien het verkeer werd tegengehouden. Dat zorgde er voor dat ik nog een ideale laatste en lange wedstrijdprikkel kon opnemen richting WK.
De week in aanloop naar het WK zocht ik vooral voldoende frisheid. Met hier en daar nog een intensere prikkel om het lichaam wakker te houden. De laatste 2 ritten voor de wedstrijd werkte ik af met mijn coach Jef Vanhoof. Hij probeerde mij zoveel mogelijk vertrouwen in te boezemen en geloofde hard in een mooi resultaat. Bovendien waren beiden ritten niet alleen goed richting het WK. Maar werd ook duidelijk waarom onze samenwerking zo vlot verloopt.
Sterrenbeeld
Zondag 1 september 2024 stond ik dan aan de start van mijn 6e WK, met de ambitie om er een mooi resultaat uit te halen. De sterren stonden gunstig, alleen bleek dat net op de 1e september mijn sterrenbeeld bleek te veranderen. Na 10 km werd ik meegesleurd in een valpartij. Een kapotte schoen en een scheefgetrokken versnellingsapparaat zorgden ervoor dat ik mijn kortste WK ooit wist te rijden.
Een enorme domper, gezien ik heel wat investeringen teniet zag gedaan worden.
Het verwerken van deze tegenslag zal enige tijd vragen, maar hetgeen ik vooral dien mee te nemen uit afgelopen weekend is dat ik Granfondoteam.be steeds meer meedraag in mijn hart. Dat Jef echt wel de juiste man op de juiste plaats is. En dat ik overtuigd ben van het feit dat het beste uit onze samenwerking nog zal volgen!
We’re not done yet!
Tot snel!
Niels
