Aanstaande zondag 29 september 2024 moeten de profs op het WK in Zürich maar liefst 4.470 hoogtemeters betwisten. Het overgrote merendeel daarvan bevindt zich op het lokale rondje dat 7 keer volledig op het parcours ligt. Daarvoor maken de renners nog een grote lus van Winterthur naar het lokale circuit van een kleine 70 km. We trokken op verkenning en stellen vast dat de vroege vluchters het allerminst cadeau zullen krijgen.
Winterthur
Wanneer het WK Wielrennen naar Zwitserland trekt, hoop je stiekem dat er wordt gekozen voor een idyllische locatie genre Sankt-Moritz, Montreux of Lausanne, maar met Zürich werd er gekozen voor de grootste stad van het land. Dat is het economische hart van Zwitserland en ook qua schoonheid lang niet verkeerd. Zoals de laatste jaren de gewoonte is, werden er verschillende startplaatsen gekozen. Zo gaan de heren van start in Winterthur, ten noordoosten van Zürich.
Winterthur is een voormalige industriestad in volle ontwikkeling. Dankzij welgestelde mecenassen uit de 19e eeuw heerst er een culturele rijkdom en vind je er tal van musea en parken. Het doet wat denken aan de betere wijken in Brussel, waar een enorme diversiteit te vinden is. En de geur van jointjes in de grijze hoekjes zich mengt met die van dure parfums in de charmante binnenstad. Een grote boog duidt de startplek aan, al spreekt die minder tot de verbeelding dan de gezellige Altstadt.
Vermoedelijk ligt er in de eerste 20 km een kans voor exoten om de vroege vlucht te vormen. Op een WK duikt er altijd wel een renner op uit pakweg Eswatini (Kwanele Jele), Mauritius (Alexandre Mayer) of zelfs Vaticaanstad (daar heb je Rien Schuurhuis weer). Wat natuurlijk ook de charme is van de strijd om de regenboogtrui. Het wordt zaak van snel te vertrekken, want in Flaach duikt al de 1e helling op. Officieel heet die de Wolschberg, al spreken ze lokaal van Berg am Irchel.
Speelterrein van Stefan Küng
Berg am Irchel, naar het gelijknamige dorpje vlak na de voet, is geen monster. Je klimt 4,83 km aan een gemiddelde van 4,2%, met vooral in de eerste kilometers enkele steile stroken. Het doet zowaar wat denken aan Crow Road vorig jaar 2023 in Glasgow, een helling met een gelijkaardige lengte die ook steil begon en daarna over gaat in vals plat. Lokale held Johan Jacobs wordt alvast welkom geheten met een spandoek.
Enkele profrenners uit Zwitserland hebben er een strijd van gemaakt om de KOM hier te veroveren. Stefan Küng heeft die momenteel te pakken en gaat daarmee Mauro Schmid en Silvan Dillier voor op Strava. Op de 4e plaats pronkt trouwens Remco Evenepoel, die niets aan het toeval overlaat en ook deze helling al verkende in aanloop naar het WK. Nu wil Remco wel eens voor de vroege aanval gaan, maar dit zal zelfs voor hem wat te vroeg zijn.
Na een 2e passage door Winterthur duikt een klein onding op. De Kyburg is 1,28 km lang aan 10,3% gemiddeld. Beneden rijd je over een brugje (over de rivier Töss) door een soort poort en daarna volgen enkele steile haarspeldbochten. Deze helling zou in de finale van eender welke voorjaarsklassieker meteen een mythische status verwerven. Oud-prof Patrick Schelling heeft de beste tijd (4’16) met een gemiddelde snelheid van ‘amper’ 18 km/u. Een wielertoerist komt hier nauwelijks vooruit en zal de kleinste tandwielen nodig hebben.
Majestueuze burcht
Bovenaan liggen wat kasseitjes en vlakt Kyburg af. Vermoedelijk houden de toppers zich gedeisd, al is het niet ondenkbaar dat vooraan in de vroege vlucht een renner sneuvelt. Het is niet iedereen weggelegd om 5 minuten pakweg 450 Watt te trappen. En omdat de afdaling pas enkele kilometers verder volgt, is er geen tijd om te treuzelen. Mogelijk kiezen de tv-camera’s voor beelden van Slot Kyburg, een majestueus middeleeuws kasteel dat heel wat bezoekers over de vloer krijgt.
Vervolgens gaat het bergaf tot aan de Greifensee. De parcoursbouwers kozen voor een rustige afdaling over relatief brede wegen, zonder al te steile stroken of technische bochten. Aan het water ligt met Uster overigens ook de startplaats van de vrouwen. We zitten hier in de buurt van Wetzikon, een bekende plaats door het veldrijden. Als een gemeente op Nederlandstalige infosites vooral bekend staat door zijn spoorwegen en een ramp in het zwembad (in 1985 viel het plafond naar beneden en kwamen 12 mensen om het leven), is er qua uitstraling nog werk aan de winkel. De Belgen en Nederlanders zitten hier overigens wel op hotel.
Al bij al heeft de organisatie gekozen voor een leuke intro richting de lokale rondes. Vooral de beklimming van Kyburg is de moeite als je eens in de buurt bent. Zonder grote gekkigheden zal er op deze route nog geen wielergeschiedenis geschreven worden. Al weet je in het huidige peloton natuurlijk nooit.
WielerVerhaal GPX WK Zürich, dag 1.
