Zowel de beloften als de vrouwen en de mannen rijden de komende dagen het lokale circuit van het WK wielrennen binnen via de beklimming van Maur naar Ebmatingen. Dat is een vervelende helling van 2,5 km aan gemiddeld 6,2%. Het is niet ondenkbaar dat de omstandigheden de renners inspireren tot spektakel, zeker wanneer de hemelpoorten zaterdag opnieuw open staan. Wat moeten we weten over deze pittige opener naar de finale?
Maur aan 8%
Afgelopen woensdag presenteerden we al de aanloopzone op het WK. Vermoedelijk zal daar de klassieke vlucht ontstaan, al is het niet ondenkbaar dat nog voor het betreden van het plaatselijk circuit enkele moedige strijders sneuvelen in de kopgroep. Als dat daar nog niet gebeurt, is dat mogelijk wel het geval op de beklimming van Maur, wat we vrij vertalen naar ‘muur’, ook al is dat niet de juiste Duitse vertaling.
De voet van de beklimming ligt aan de Greifensee. Een simpelweg idyllisch plekje dat geldt als een plaats waar heel wat locals tot rust komen. Je kan er onder meer nostalgische tochten met het stoomschip Greif uitproberen. Dat is het oudste stoomschip van het land, gebouwd in 1895. Aan de boorden van het meer wordt er naar hartenlust gepicknickt en natuurlijk komen heel wat joggers en fietsers hier graag voorbij op hun vaste rondje.
Ontspannen fietsen zit er op deze Maur niet in. Meteen gaat het omhoog aan 8% en die stroken blijven ruim een kilometer duren. Het is een rechttoe rechtaan beklimming met na de steile stukken 2 haardspelbochten. In de open velden wordt het wat minder steil en zullen de profs terug naar de grote plaat schakelen. De laatste honderden meters lopen nog op aan 3%, met een laatste knikje richting Binz. Daar draaien de renners links het lokale circuit op.
Brandon McNulty
Lange tijd was ene Serafin Maurer trotse eigenaar van de klim die zijn naam draagt. Daar maakte Brandon McNulty afgelopen dinsdag een einde aan. Tijdens een trainingsritje reed hij hier omhoog aan 29 km/u, goed voor een inspanning van gemiddeld 444 Watt. Op het WK tijdrijden werd de 1e leider in de afgelopen Vuelta nog 10e, blijkbaar heeft hij op training nog steeds goede benen.
Toeristen kunnen deze beklimming overigens nog op een 2e manier omhoog. Daarvoor moeten ze in Fällanden al rechts inslaan, waarna er meteen stukken aan 12 en 13% wachten. Daarna vlakt het wel wat af, maar nog steeds is deze beklimming goed voor 2,2 km aan 7,2%. Voor het WK was de beklimming wellicht wat minder geschikt, want deze route is beduidend smaller en slingert tussen het bos. Profs zagen we deze week amper op deze helling, al is de eigenaar van de KOM (Tom Du) misschien toch een subtiele knipoog naar Tom Dumoulin?
Hoe dan ook ligt er op de weg naar het lokale circuit dus al voldoende lekkers voor de vroege vogels. Een WK openen op ruim 180 km van de meet? Ondenkbaar, maar niet onmogelijk. Toen viel Turgis aan op 185 km van de meet en floot Remco Evenepoel hem terug, waarna de finale begonnen was. Een spectaculair scenario waarvoor we meteen tekenen. Ook Annemiek van Vleuten pakte in 2019 in Yorkshire al eens uit met een solo na 45 km koers. Zij reed toen 105 km aan de leiding.
Fietsen in Zürich
Wat moet je verder nog weten over fietsen in Zürich? Er liggen wel fietspaden in de stad, maar die gaan vervelend vaak over in voetpaden en ook hier blijft het in de stad ontzettend druk. Ook de vele rode lichten vallen op. Veilig, maar niet ideaal om in jouw ritme te komen. Om te fietsen kan je dus beter uitwijken naar rustigere oorden, zoals Fällanden of beter nog Wetzikon, waar de afgelopen dagen veel profs te spotten waren.
En wat met het lokale circuit? Door alle kampioenschappen een hele week lang is het voor toeristen en profs voorlopig heel lastig geweest om dit volledig te verkennen. Tussen de reguliere wedstrijden door is er immers ook het WK para-cycling. Op vrijdagmiddag worden de wegen even opengezet en zal iedereen een definitief oordeel over het parcours kunnen vellen.
