Als Friese kan ze bijna niet anders dan ook aan het schaatsen gaan, maar Anne Tauber heeft nu wel de wereldtop bereikt in het mountainbiken. In 2017 deed ze het al heel aardig door als belofte top 10 te eindigen in de wereldbeker bij de elites. En dit jaar pakte ze zowel in Stellenbosch als in Albstadt een top 3-plaats. Maar het einde van haar steile opmars is nog niet in zicht. “Om te winnen, moet ik nog groeien”, lacht Tauber de tanden bloot.
Het lijkt alsof ze op vakantie is. Net na anderhalf uur knallen en een aansluitende podiumceremonie ploft Anne Tauber op een bankje in de Zollern-Alb-Halle. “Het was een lastige wedstrijd, maar dat was het voor iedereen”, zegt ze met een eeuwige lach op haar gezicht. “Materiaalkeuze was superbelangrijk op dit zware parcours en met de slipperige ondergrond. Het was echt aftasten tijdens de verkenning, ik heb er wel 3 verschillende uitgeprobeerd.”
In de wedstrijd zelf kwam ze 2 ronden voor het einde nog ten val. “Gelukkig stond enkel mijn stuur scheef en kon ik dat zelf recht trekken. Ik heb er niet te veel tijd verloren en denk zelfs dat ik niet daar mijn 2e plaats heb weggegeven. Ik heb de wedstrijd gewonnen in de steile stukken omhoog, want het klimmen verliep voortreffelijk. Ik had echt heel goeie benen. In dat opzicht was het parcours wel op mijn maat: hoe steiler hoe sterker ik ben. Daarom kijk ik bijvoorbeeld ook heel erg uit naar de wereldbekermanche in Mont-Sainte-Anne in Canada. De klimmen zijn er steil en de afdalingen met de stenen niet snel maar technisch. Dat ligt me perfect.”
Niet twijfelen
Nochtans rees er in Albstadt vooraf wat twijfel bij Anne Tauber. “De training liep niet zoals ik het wilde. Ik ben wel van de perfectionistische kant, maar toch. Soms heb je vooraf het gevoel dat je over het parcours vliegt, en dat geeft dan een boost voor de wedstrijd. Maar dat was nu niet het geval. Al had ik eigenlijk niet te hard moeten twijfelen, want over dit parcours in Albstadt viel gewoon niet te vliegen.”
Het MTB-seizoen is echt fantastisch begonnen voor het meisje uit Oranjewoud. “Vorig jaar was ik eigenlijk nog belofte, maar reed ik wel al bij de elites mooie uitslagen. Dat ik het seizoen in de top 10 van de UCI-ranking kon eindigen, was echt heel mooi. Maar ik heb deze winter nog een grote stap gezet. Het was al fantastisch dat ik in de 1e WB-manche in Stellenbosch 3e kon eindigen, dus ik toon nu dat ik dit niveau kan vasthouden. En ik heb ook het gevoel dat ik dit een heel seizoen kan tonen.”
Dynamiek
Die stap voorwaarts heeft Tauber natuurlijk aan haar harde werk te danken, maar ze ziet nog andere redenen. “Ik rijd nu bij een ander team, met name het CST-Sandd-American Eagle, onder (voormalig Olympisch MTB-kampioen, red) Bart Brentjens. Het gaat er hier superprofessioneel aan toe. Maar ik ben ook pas 22 geworden, dus elk jaar word ik nog iets beter, iets sneller. Ik heb nu een betere conditie dan vorig jaar, en ook op technisch vlak sta ik een stuk verder. Dat zijn allemaal dingen die meespelen bij deze successen.”
Tokio is haar hoofddoel, maar de Olympisch Spelen zijn natuurlijk nog ver weg. “Ik kijk vooral uit naar het WK en het EK”, besluit Tauber. “Verder wil ik blijven presteren in de wereldbekers en nog beter worden. De nummer 1-positie is nog niet van mij, dus ik heb nog werk.”