Sterren komen, sterren gaan. Maar ook sterren zijn klein begonnen. En niet iedereen heeft het geluk om door te groeien tot een topper. Wielerliefde kan echter ook in kleine dingen zitten. Elke dag alles geven wat je kan, genieten van de gestage progressie, van een zege met de ploeg of van een leuke dag in het zadel. Het verhaal van Silke D’hont (Isorex No Aqua LCT), een 21-jarige renster uit Oostakker, inspireert. Zet u schrap voor een monoloog waar de koersliefde van afdruipt.
Silke D’Hont: “3 jaar geleden ben ik begonnen aan mijn wieleravontuur. Tijdens de 1e jaren dat ik deelnam aan wedstrijden kon ik alleen maar met grote ogen naar de andere rensters kijken. Ik had het geluk dat ik in een fantastische ploeg ben terechtgekomen, met name het Isorex No Aqua Ladies CT. Ik kreeg heel veel hulp en tips van mijn ploegmaats. Ieder jaar voelde ik mij groeien als renster. In het begin deed ik alles zelf, zoals mijn trainingen opstellen. Tot vorig jaar. Ik voelde dat het niet liep zoals ik graag wilde, voelde dat er meer in mij zat dan wat ik kon tonen in de koersen. Dat had ook onze hoofdploegleider Fabian Helderweirt gemerkt. Hij is mij daarop individueel beginnen begeleiden.”
“Na al de ondersteuning en begeleiding die ik van hem kreeg, verbeterden mijn resultaten in de koers stante pede. Eindelijk kon ik ook mee koers beginnen maken met de andere rensters en moest ik niet altijd langs de kant staan toekijken. Daar ben ik Fabian enorm dankbaar voor. Ik kan nu voor de 1e keer met heel veel plezier terugkijken op mijn seizoen. Wat een seizoen was dat ook! Ik heb dankzij mijn ploeg hele mooie wedstrijden kunnen rijden, waaronder de Lotto Belgium Tour. Dat was voor mij een unieke ervaring waar ik heel veel uit geleerd heb. Het was leuk om weten dat er geen druk op mij werd gelegd, dus kon ik rustig aan de start staan en zien hoever ik het kon brengen.”
Belgisch kampioenschap
Silke D’Hont: “Ik leerde ook heel veel van mijn teamgenoten. Het is leuk om een goede ploeg te hebben en om elkaar te motiveren. Af en toe train ik samen met mijn teamgenoten en dat zijn altijd hele toffe ritjes. Mijn mooiste wedstrijd dit seizoen was voor mij het BK in Binche. Ik was erheen getrokken met 1 doel en dat was om een grote wedstrijd te kunnen uitrijden. Ik stond wel met een klein hartje aan de start. Ik blijf het nog altijd supergek vinden dat ik een koers kan rijden met Jolien D’hoore. Zij is altijd al mijn grootste voorbeeld geweest. De 1e rondes die ik aflegde op het BK verliepen zeer goed. Ik kon mij goed nestelen in het peloton. In de voorlaatste ronde kreeg ik het moeilijk en moest ik het peloton lossen. Toen dacht ik dat mijn wedstrijd voorbij was, tot…”
“Mijn ploegleiders met de volgwagen naar mij toe kwamen gereden. Het 2e peloton zat niet ver. Ik zal nooit vergeten hoe ploegleiders Fons Vanhove en Fabian Helderweirt mij hebben aangemoedigd om terug te keren. Toen ik weer bij het peloton kon aansluiten, slaagde ik er ook in om de koers uit te rijden. Ik heb werkelijk alles gegeven wat er in mij zat. Het gevoel dat ik had toen ik voorbij de finishlijn kwam, kan ik nauwelijks beschrijven. Ik mag wel van mezelf zeggen dat ik altijd wil doorzetten als ik op de fiets zit. Als ik echt iets wil bereiken, zal ik er ook voor de 100% voor gaan en geef ik niet zomaar op.”
Ambulancierster
Silke D’Hont: “Thuis ben ik de enige die is gebeten door de wielersport. Mijn ouders steunen mij enorm in wat ik doe, zonder hen stond ik nu nog niet zo ver. Het doet mij deugd om te voelen dat ze trots kunnen zijn op mij voor wat ik doe. Ik denk dat ik de fietskriebels heb gekregen van mijn oma. Zij is ondertussen al gestorven. Daarom is zij dan ook mijn grootste motivatie in de koers. Na iedere geslaagde koers denk ik altijd eens aan haar en zeg en altijd: ‘omaatje, deze was voor jou’. Na dit seizoen heb ik nog meer zin in het volgende. Ik kijk er al enorm naar uit. Ik hoop dat ik nog meer zal kunnen groeien in de koers en een aantal goede resultaten zal kunnen neerzetten.”
“Nu rijd ik nog de pistemeetings van de AVS CUP. Ik ben enorm gebeten door de piste. Ik ben blij met de resultaten die ik daar al heb kunnen rijden, ondanks dat het nog maar mijn 1e wedstrijden waren op de piste. Wat de toekomst zal geven weet ik nog niet. Het is wel een grote droom om te mogen deelnemen aan de 6-daagse in het Kuipke. Dit jaar zal ik de koers combineren met mijn werk als ambulancierster. Mijn toekomst in het wegwielrennen laat ik een beetje op me af komen. Ik wil alle kansen grijpen die ik krijg en alles er uit halen wat ik kan. Vol nieuwe moed en goesting kijk ik al uit naar mijn seizoen 2019!”