Gent-Wevelgem kleurt op zijn eigen Vlaamse manier het roerige wielervoorjaar. Plugstreets en Kemmel zijn begrippen die wielergeschiedenis ademen en een must voor de echte wielerliefhebber. De smalle wegjes, de steile hellingen en de schitterende omgeving geven Gent-Wevelgem een heel eigen karakter. Westtoer tekende een route uit die je de koerssfeer van het Heuvelland laat proeven. Wanneer op zondag 28 maart 2021 ‘s werelds grootste toppers over deze wegen dokkeren, mag jij ook zeggen ‘daar doet het pijn’.
Lettenberg met piekje 14%
Westtoer tekende 2 routes uit die vertrekken aan bezoekerscentrum ‘Het Heuvelland’ in Kemmel. De 1e is 100 km lang en de 2e 128 km. De route wordt aangeduid via plaatjes met een rode band. De langere rit brengt je eerst in een lus naar Ieper langs de beroemde Menenpoort waar elke avond de Last Post wordt gespeeld ter ere van de duizenden slachtoffers van de Eertse Wereldoorlog. Rustige wegen voeren je door het gebied waar jaren geleden zware gevechten plaatsvonden. Talloze foto’s, monumenten en begraafplaatsen getuigen hiervan. Tegelijkertijd is het een perfecte opwarmer voor het zware werk dat op je wacht.
Van zodra Kemmel binnen wordt de parkeerplaats al aangeduid. Aan de fietsen op enkele andere auto’s te zien ben ik niet de enige vandaag. Wie kiest voor de kortere route krijgt geen tijd om rustig op te warmen. Ik heb amper het marktplein verlaten of de 1e helling dient zich al aan: de Lettenberg. 800 meter lang en gemiddeld 4,8%, met een steilste stuk van 14%. Ik weet meteen waaraan ik begonnen ben. Wat verder duikt de karakteristieke kerk van Loker op aan de horizon. Maar in plaats van een toeristisch bezoekje leidt de route me naar de Scherpenberg. Een loper van zowat 1,2 km en met een maximaal stijgingspercentage van 6% net steil genoeg om de benen even te testen.
Benen in brand
Het gaat verder wat op en neer tot de Goeberg me naar Westouter leidt. Van daaruit gaat het richting Frankrijk. Het landschap blijft glooien en als ik enkele oudere inwoners in plat West-Vlaams met elkaar hoor praten, weet ik dat hier een fout is geslopen tussen aardrijkskunde en geschiedenis. Bij namen Boeschepe, Godewaertsvelde of nog ‘In ‘t Windgat’ kan een Fransman alleen maar zijn tong breken. Maar het brengt me wel bij mijn volgende beproeving. De Catsberg of Mont des Cats. Die is dik 2,1 km lang en gemiddeld 5% steil. Ik volg de hoofdweg uit Godewaertsvelde en hou het rustig. Op het einde loopt een kleine opzwieper van 9% uit in een wat vlakker deel. Dat valt behoorlijk mee. Fout gedacht!
Mijn GPS stuurt me van de hoofdweg af, richting abdij. Meteen zie en voel ik waarmee de Catsberg zijn reputatie heeft verdiend. De weg blijft stijgen rond 8% maar omdat het lijkt alsof ik bijna boven ben, blijf ik in een wat te grote versnelling. Achter de volgende bocht ligt er echter opnieuw een stukje dat steil omhoog gaat. Niet opgeven, ergens moet het toch stoppen. Wanneer mijn benen bijna in brand staan, kom ik boven. Dat deed effe pijn. Maar meteen word ik getrakteerd op een prachtig uitzicht. En een dito afdaling. Mijn wielen suizen, de koele lucht zorgt voor verfrissing. Ik geniet van mijn job als wielerredacteur. Het leven kan mooi zijn.
Kleinste kransje
Via Berthen kom ik bij de Kokereelberg. Een mooi, lieflijk streepje asfalt van 1,1 km lang dat aan 6,2% stijgt. Behalve dat stukje aan 10,4%. In het Heuvelland zit er ergens altijd een kleine verrassing. Om het spannend te houden, vermoed ik. Enkele kilometers verder doet de Zwarteberg zijn best om de traditie in ere te houden. Maar geef toe, met slechts 9,7% op het steilste stuk hoort hij niet bij de toppers.
Gelukkig kan ik op de volgende kilometers mijn benen wat rust geven. Via St-Jans-Cappel en Bailleul treed ik via de Ravensberg weer op Belgisch grondgebied. Maar die wil het lagere percentage van zijn vriend, de Zwarteberg, graag compenseren. Over 1 km wordt er 45 meter geklommen. Dat is dus 4,5%. Maar zoals de traditie het wil, moet ik op een stukje van enkele honderden meters wel aan 10% omhoog. Gedurende een kleine 50 meter wordt het 11,8%. Geen probleem, ik zit al lang op mijn kleinste kransje.
Plugstreets
De weg slingert langs de onzichtbare grens met Frankrijk weer richting Loker. Net voor het dorp draai ik linksaf. In de verte zie ik al wat me te wachten staat. Iets van tradities en een steil stukje. Een leuk trio met een naam die eindigt op berg wacht me op. De Gildestraat geeft me een voorproefje. Dan volgen de hellingen elkaar in sneltempo op: Baneberg, een deel van de Vidaigneberg en als toetje de Rodeberg. Telkens is het weer tot het gaatje gaan. Geen gelijkmatige beklimming, geen gelijkmatig tempo, stoempen en duwen. Je zou voor minder gaan zitten.
Via Dranouter en Wulvergem komen we bij Mesen. Wielerliefhebbers weten meteen wat me hier wacht: de Plugstreets. 3 stroken onverharde wegen die, bol van geschiedenis, slingeren tussen de slagvelden van weleer. Onvoorstelbaar dat hier een heel peloton doorvliegt. Toch blijf ik er ook letterlijk even bij stilstaan. Op een topje ligt een kleine begraafplaats. Op slechts tientallen meters van elkaar zijn de overblijfselen bewaard van enkele vijandelijke loopgraven. Aan een monumentje liggen een paar voetballen. Het is de plaats waar in WO1 bij het staakt-het-vuren bij Kerstmis de oorlogswaanzin even opzij werd gelegd. Toen de oversten naar rustiger oorden trokken, klommen Engelse en Duitse soldaten uit hun loopgraven en zagen ze voor het eerst wie er tegenover hen stond. Ze speelden zelfs een partijtje voetbal. De dag erna ging de waanzin gewoon verder.
Kleinere cassette?
Net voor de 3e strook komen we vlakbij Ploegsteert. Geboortegrond en begraafplaats van 1 van de grootste figuren uit de wielerwereld: Frank Vandenbroucke. Ik verlaat even het parcours en fiets naar het kerkhof. En ja, ik heb even aan het wiel op zijn graf gedraaid. Via Wulvergem keer ik terug naar Kemmel. Het zit er bijna op. Maar een rit door het Heuvelland is niet compleet zonder de Kemmelberg te bedwingen. En om me te bedanken voor de moeite stuurt de parcoursbouwer me er meteen 2 keer over. Vriendelijke man!
Kasseien: check, 23%: check, gepuf en geblaas: dubbel check. Ik moet duwen, vechten en zwoegen om boven te komen. Geen haar op mijn dunbehaard hoofd is van plan om nu nog op te geven. Op het steilste stuk komt heel even een beeld van afstappen me voor de geest. Maar dan moet ik de grip op mijn stuur minderen om de rem te kunnen pakken. Niet dus. Een vertwijfelde duw op mijn shifter bevestigt wat ik al lang wist. Deze cassette stond in promo, maar die andere was kleiner.
Gelukkig zijn er achteraf wat extra kilometers voorzien om even uit te rusten. Via de Monteberg. Maar ach, 1,4 km aan 4,7 % en 8,6% max, waar maak ik me nog druk om. Het klinkt melig, maar moe en voldaan kom ik weer bij de auto. Het was me wel een ritje. Een mooie rit. Zowel voor de razende wielertoerist die leeft voor een beter gemiddelde als voor de wielerliefhebber die wil genieten en een pittige helling weet te appreciëren. Voeg daar nog een brok geschiedenis en een erg mooi landschap aan toe en je begrijpt waarom de parkings vol staan met auto’s en hun fietsendragers. Dit is meer dan de moeite.
Download hier GPX Gent-Wevelgem in Flanders Fields – 100 km.
Deze route kan je ook fietsen vanuit Roeselare of Wevelgem.
Download hier GPX Gent-Wevelgem in Flanders Fields – 128 km.
Deze route kan je ook fietsen vanuit Roeselare of Wevelgem.
Zin in nog meer uitdagingen in de Westhoek? Check www.toerismewesthoek.be/nl/sportief-fietsen!
Zorg dat je ingeschreven bent op onze nieuwsbrief en maak deze maand kans op 5 fietsstickerpakketten van FIETSNAAMSTICKERS!
De winnaars worden bekendgemaakt op 1 april 2021 – mail je naam en volledige adresgegevens alvast naar [email protected] en laat ons weten waarom jij zo’n pakketje verdient! (de winnaars van de WielerVerhaal cross-T-shirts zijn Lien Mylle uit De Haan en Martine Janssens uit Betekom! Zij werden persoonlijk op de hoogte gebracht)