Sara Maes (20) is opnieuw aan het koersen. Vorig weekend trad ze tijdens het criterium in Schoonaarde wederop. Haar 1e wedstrijd nadat ze eind juni in Middelkerke Belgisch beloftenkampioene werd. Tijdens een stage in de Ardennen werd ze met haar vriend Nicolas Wernimont en haar broer Luca aangereden. Met een hersenschudding en enkele gebroken vingers tot gevolg.
Herfstcriterium
Vooral de breuk van haar linkerpink was complex. “Die pink staat nog altijd een beetje scheef, maar ik heb mijn grijpkracht terug”, verduidelijkt ze. “Dus geen probleem meer om mijn stuur vast te nemen. Ongeveer een maand geleden kon ik weer wat deftiger beginnen trainen. Voordien heb ik anderhalve maand niet veel kunnen doen. Van de koersen die ik rijd, verwacht ik dan ook niet veel.”
In Schoonaarde bolde Maes als 15e over de streep. “Ik heb serieus afgezien”, geeft de Merelbeekse toe. “In zo’n criterium is de intensiteit wat hoger dan in een gewone kermiskoers. Ik ben blij dat ik de finish haalde. Voor mij is het vooral plezierig dat ik dit seizoen toch nog een paar wedstrijden kan afwerken.”
Want aan haar kampioenstrui beleefde Sara Maes nog niet veel plezier. Eerst liep ze een coronabesmetting op, daarna werd ze op training aangereden. Gelukkig kwam alles toch weer goed. “Ik rijd zaterdag de kermiskoers in Berlare, maandag het Herfstcriterium in Oostrozebeke en zondag 9 oktober (2022) ook nog de kermiskoers in Heule”, gaat Maes verder. “Dat ik in Oostrozebeke mag rijden, is bijzonder leuk. Mijn papa bracht zijn jeugd in de West-Vlaamse gemeente door. Mijn grootouders wonen daar nog. Ze gingen onlangs wat kleiner wonen en verhuisden naar een appartement. Het parcours van het Herfstcriterium loopt langs waar ze nu wonen.”
Ander team
Na de laatste wedstrijd van het seizoen is Sara Maes van plan te blijven trainen. Omdat ze al zo’n lange periode stillag. “Misschien dat ik tijdens de examenperiode even een pauze in mijn trainingen steek, maar meer zal het niet zijn”, vertelt ze. “Ik hoop eens een hele goeie winter door te maken. Zodat ik sterker naar het seizoen 2023 kan. Momenteel is mijn conditie alles behalve in orde. Ik wil gewoon koersen om opnieuw het gevoel te krijgen dat ik renster ben. Want door dat ongeval half juli was ik dat een beetje kwijtgeraakt. Het is vooral fijn dat ik alsnog mijn Belgische kampioenstrui kan tonen.”
Intussen kreeg ook Maes te horen dat het Multum Accountants Cycling Team eind dit jaar ophoudt te bestaan. Bij het Wetterse UCI-team is ze aan haar 2e seizoen bezig. In combinatie met haar studies kinesitherapie verliep het 1e seizoen moeizaam, maar dit jaar slaagde ze erin de Belgische beloftentitel te pakken. Door in de finale van het BK de juiste ontsnapping te kiezen. Een nationale kampioene is altijd gegeerd op de transfermarkt.
“Ik heb al getekend bij een ploeg”, is het enige wat ze daarover kwijt mag. “Er waren enkele teams geïnteresseerd. Op dat vlak was er geen probleem. Al haakten enkele ploegen af nadat ik dat ongeval op training had. Geen idee waarom. Misschien omdat ze mij niet meer terugvonden in de uitslagen? Ik denk dat ik de juiste keuze maakte. Ik heb een goed gevoel bij mijn nieuwe ploeg.”
Pistemeetings
Sara Maes werd bij het Lotto Soudal Ladies Team aangeprezen, maar de ploeg zou uiteindelijk niet hebben toegehapt. Beetje vreemd dat een Belgisch team niet super geïnteresseerd is in een nationaal kampioene. Bovendien een renster die ook op de piste uit de voeten kan. Al schuift ze haar pistebedrijvigheid wat naar de achtergrond.
“Ik zal wel enkele meetings meepikken, maar van de piste maak ik niet langer een apart doel”, verduidelijkt Maes. “Voor mij zijn de competitieprikkels vooral interessant. Zeker nu ik zo lang heb moeten toekijken. Competitie op de piste zie ik voortaan uitsluitend als voorbereiding op het volgende wegseizoen.”
Een wegcampagne waarin ze op internationaal vlak een stapje vooruit moet kunnen zetten. Een plaats binnen de top 10 van een 1.2-wedstrijd zou al eens moeten lukken. Naast haar 3e plaats op het BK was 12e in de Spar Diamonds Flanders Tour in Nijlen haar beste uitslag.