Aanstaande zondag start Stefan Küng als medetopfavoriet aan de Chrono des Nations. Eigenlijk kan je nu al opschrijven dat hij net naast de overwinning zal grijpen. Dit seizoen was King Küng namelijk overal en altijd, maar doorgaans net wat te laat. En dat voor een Zwitser die leeft voor het uurwerk. Nog een procentje beter en Küng haalt volgend jaar een dikke vis binnen.
Kwelduivel
Stefan Küng begon zijn seizoen meteen symbolisch. In de Ronde van de Algarve werd hij tijdens de lange tijdrit knap 2e, bijna een minuut achter Remco Evenepoel. Het zou het verhaal van de komende maanden blijken te zijn. De Zwitser haalde een geweldig vormpeil, maar altijd zou hij botsen op 1 of ander wonderkind of iemand met een geweldig eindschot. Zo werd het voor de Europese Kampioen tijdrijden een seizoen vol dubbele gevoelens.
Het voorjaar van Küng was indrukwekkend. Hij bleek de renner te zijn die je in alle wielerpronostieken moest opnemen. In de Omloop Het Nieuwsblad (12e) zat hij al meteen in de juiste vlucht, al viel dat nog niet op. Vervolgens eindigde hij 4e in de tijdrit van Parijs-Nice en vooral 6e in de slotetappe. Küng overleefde daar in het groepje met Adam Yates, Daniel Martinez en Nairo Quintana. Plots bleek de Zwitser ook meer dan een berg over te kunnen.
King Küng stond vervolgens op het podium van de E3 Saxo Bank Classic en maakte deel uit van de kopgroep in Dwars door Vlaanderen (6e). In de Ronde van Vlaanderen zorgde hij ervoor dat zijn ploegmaat Valentin Madouas in de laatste hectometers nog bij het kopduo kon komen. De Fransman werd 3e, Küng eindigde 5e. Dat hij een sterkere renner geworden is, toonde hij door ook in de Amstel Gold Race te overleven (8e) en het voorjaar beëindigde hij wederom op het podium. Op de wielerpiste van Roubaix versloeg hij met een laatste krachtinspanning Tom Devriendt. Küng was de constante van het voorjaar.
Klassementsrenner en vader
In de Ronde van Zwitserland ging de thuisrenner voort op zijn elan van Parijs-Nice. Ondanks zijn 1m93 en 83 kilo overleefde hij tussen de beste klimmers. Vlasov, Lutsenko, Thomas en Fuglsang hadden er plots een concurrent bij. In de slottijdrit in Vaduz botste Küng wederom op Evenepoel. Wel maakte hij nog de sprong naar de 5e plaats in het eindklassement. Op zich al knap en ook een signaal richting de toekomst. Eendagsrenners die nergens winnen, bekeren zich wel eens vaker tot het klassement.
De teller van Küng staat dan nog steeds op nul, maar met het Zwitsers Kampioenschap komt zijn wedstrijd eraan. Het lijkt wel alsof hij niet wil winnen, want hij verschijnt er niet aan de start. Dat blijkt wel een goede reden te hebben. Küng is die week vader geworden van zijn 1e kindje. Hij kiest ervoor om de intense momenten te delen met de pasgeboren Noé en zijn vrouw.
Europees kampioen Küng slaagt er in de 2 tijdritten in de Tour niet in om in de top 10 te raken. Het vele klimwerk heeft dan toch zijn tol geëist, want de kracht in het chronowerk lijkt te ontbreken. In een rit in lijn dan maar? Halverwege de Tour blijft Küng met collega-tijdrijder Filippo Ganna en Matteo Jorgenson kilometerslang vechten voor een paar seconden. Het trio krijgt later het gezelschap van de frisse Mads Pedersen, Fred Wright en Hugo Houle. Ze verschalken het peloton, maar het frisse trio rijdt in de finale weg en Küng strandt op de 4e plek. Toch sluipt hij een dag later richting Mende weer mee met de grote vlucht en helpt hij zijn ploegmakker Pinot naar een 3e plaats.
Secondenspel
Na de Tour gaat het vizier weer richting tijdrijden. Küng rijdt een uitstekende TT op het EK, maar wordt uiteindelijk met een halve seconde geklopt. Het is warempel landgenoot Stefan Bissegger die hem van de troon stoot. Dat Küng wel voor Filippo Ganna eindigt, is een magere troost. Geen Europese of Zwitserse kampioenentrui meer in het tijdrijden en nog altijd geen overwinning dat seizoen. Dus zet hij de Tour Poitou-Charentes en Nouvelle Aquitaine op zijn programma. Met dank aan een beperkt deelnemersveld wint hij de tijdrit en het klassement, eentje voor het vertrouwen.
In het najaar focust Küng volledig op het WK. Het is echter weer hetzelfde verhaal voor hem. Klopt hij in Australië zowel kwelduivel Evenepoel, als landgenoot Bissegger, als wonderkind Pogacar en titelverdediger Filippo Ganna, dan is ene Tobias Foss nog 3 seconden sneller. Tobias wie? Küng kan het haast niet geloven. Hij grijpt weer naast de titel en weer is hij net te laat. Een wereldtitel in de Mixed Relay is niet eens een magere troost, Küng wil eindelijk die grote overwinning. In de wegrit wordt hij 20e en in Parijs-Tours helpt hij Démare aan de zege. Zondag is het een laatste keer aan hem.
De Chrono des Nations is een tijdritklassieker die in 2006 de naam heeft overgenomen van de voormalige ‘Grote Landenprijs’ (Grand Prix des Nations) en met Alexandre Vinokourov, David Millar, Tony Martin, Sylvain Chavanel en Vasil Kiryienka stonden er de afgelopen jaren mooie namen op het podium. Küng moet voor de overwinning wel voorbij wereldkampioen Foss en landgenoot Bissegger. Wie voorgaande heeft gelezen, weet wat je mag verwachten. Küng wordt binnen een maand 29 jaar, gelukkig moet het beste nog komen.