Gravelen is hot en op koude winterdagen is het de perfecte manier om jezelf op de fiets warm te houden. In onze zoektocht naar de mooiste gravelroutes van Vlaanderen botsten we op de Geuze Gravelroute van Toerisme Vlaams-Brabant. Deze route werd mee uitgetekend door 666gravel en is een pareltje. In de schaduw van Brussel rijd je langs de mooiste Bruegellandschappen en proef je alvast van het WK gravel dat in 2024 naar deze regio komt.
Sint-Pieters-Leeuw
In Vlaams-Brabant zijn ze bij de les. Waar gravelen op andere plekken nog altijd in zijn kinderschoenen staat, werden er in de meest centrale provincie tot op heden al 4 toeristische gravelroutes ontwikkeld. Die wijken toch weer af van het gekende mountainbikenetwerk. Er mag immers af en toe ook een verharde strook op de route liggen, zeker als het gaat om een grindweg, breed bospad of autoluwe baan. De route bevat 97 km, waarvan 35 km onverharde paden, 38 km autoluwe wegen, 1,5 km kasseien en een 20 km asfaltwegen.
De start van de route werd gelegd aan het gemeentehuis van Sint-Pieters-Leeuw. Hier ligt ook een grote parking waar normaal gezien altijd wel een plekje vrij is voor een sportieveling. Er wordt geen seconde gewacht met de deelnemer te verwennen op de schoonheid van de streek, want je rijdt meteen door de Rozentuin van Coloma, waar jaarlijks meer dan 3.000 verschillende rozen bloeien. Je fietst dwars door het domein en kunt het kasteel aan jouw linkerkant niet missen.
Via het Kanaal Charleroi-Brussel streel je de hoofdstad, alvorens richting Beersel te gaan. Hier liggen langs de Zenne meteen enkele pittige kuitenbijters waardoor je het direct warm zult hebben. Uiteraard rijd je ook langs het impressionante Kasteel van Beerse, een waterburcht uit de 15e eeuw die geldt als een goed bewaard voorbeeld van de middeleeuwse krijgsbouwkunde in België. Even verder ligt Brouwerij Oud Beersel, een geuzestekerij die opvalt door zijn felle rode kleur en mee tot de naam van de route heeft geleid. Vervolgens rijd je over de Sanatoriumstraat, waar je op een heldere dag een geweldig uitzicht over de Brusselse skyline hebt.
Klimmend door het Hallerbos
In de regio van Alsemberg, de oude aankomstplaats van de Brabantse Pijl, wordt er veel geklommen. Het 1e uur is ook het zwaarste gedeelte van de route, die in totaal meer dan 1.000 hoogtemeters telt. Het inrijden van het Hallerbos is wel een hoogtepunt, want tussen de monumentale bomen voel je je als fietser heerlijk klein. Ook wanneer de hyacinten niet in bloei staan, is dit een prachtig stukje natuur.
Een maand geleden raakte bekend dat Halle startplaats is voor het WK gravel in 2024, dat aankomt in Leuven. Het Hallerbos ligt – net als het Zoniënwoud en het Meerdaalwoud – op het parcours en dat zal een spektakel worden. De brede onverharde paden in het Hallerbos gaan op en neer, zijn uitdagend en toch berijdbaar. Hier kan je je als fietser zalig uitleven en bovendien wordt het WK op deze manier ook reclame voor deze streek.
Eenmaal uit het Hallerbos zitten we tegen de Waalse grens aan en rijden we door Lembeek, u weet wel: de plek van het WK veldrijden 1986, waar men te maken kreeg met overvloedige regenval. We rijden door het Malakoffdomein en het centrum van Lembeek, waar verbazend veel cafeetjes liggen. Ook brouwerij Boon vind je hier terug, dus voor bierliefhebbers is Lembeek de ideale rustplaats.
Vleugje Strade Bianche
Nadat we terug aan de overkant van de Zenne zitten, wordt de route wat vlakker en de landschappen wat uitgestrekter. We zitten hier verder weg van de hoofdstad en dat voel je ook aan de rust van de regio. Net voor halverwege kom je voorbij Ter Rijst, een park met een neoclassicistisch kasteel en een bosreservaat. Het is een pittoresk stukje met heerlijk rijdende gravelwegen. Als je ergens op de route de Strade Bianche herkent, dan is het hier wel.
Ben je nog op zoek naar een ideaal plekje voor een foto? Dan moet je bij de landschapskubus in Herne zijn. In totaal liggen er 4 in de woonkernen van het ‘Groene Kwadrant’. De kubus ‘Pieter’ ligt vlak langs de route en geeft je een mooi uitzicht op de kern van Herne. Hier wordt ook duidelijk waarom de Bruegellandschappen zo bekend zijn. Pieter Bruegel de Oude zou hier honderden jaren geleden veel inspiratie gehaald hebben en dat kunnen we wel begrijpen.
In de ‘finale’ van de route komen we in de kern van het Pajottenland. Deze regio was vroeger voor fietsers vooral de verbinding tussen Brussel en de Muur van Geraardsbergen, maar met dank aan Remco Evenepoel heeft deze streek zijn eigenheid wat meer gekregen bij de wielerliefhebber en komen steeds meer mensen genieten van de heuvelachtige wegen. Aan Plattelandscentrum Paddenbroek houden we toch even halt. Het lijkt op een grote serre, een opvallend gebouw in het rustige Gooik.
Volsembroek
In de laatste 20 km hebben de makers van de route nog een paar echte gravelwegen verwerkt. Geen smalle bospaadjes, maar brede, onverharde boulevards die op en neer gaan. Dit is waar gravel voor staat en hier kan je de laatste krachten gemakkelijk verbruiken. Langs vierkantshoeve Bree-Eik en het enorme Kasteel van Gaasbeek stoom je weer af op Sint-Pieters-Leeuw. Daar vind je ook brouwerij Lindemans terug en via natuurgebied Volsembroek sta je plots op de parking.
Deze Geuze Gravelroute is 1 van de absolute aanraders voor liefhebbers van gravel in Vlaanderen. We hebben al vaak deelgenomen aan toertochten of routes uitgeprobeerd, die uiteindelijk meer geschikt bleken voor mountainbikes dan voor gravelbikes. Hier is men erin geslaagd om een geschikt evenwicht te vinden en ons ook nog eens heerlijke natuurfragmenten voor te schotelen. Een geuzebiertje achteraf smaakte nog nooit zo goed.
Download GPX Geuze Gravelroute – 97 km!