Neoprof Jenthe Biermans heeft zijn draai in het profpeloton gevonden. De Kempenaar rijdt bij Katusha-Alpecin de ziel uit zijn lijf in dienst van Tony Martin en Alexander Kristoff, maar hij vergeet intussen ook niet te genieten. “Ik kijk uit naar Parijs-Roubaix, het kan geen zijn toeval dat ik daar 2 keer 2e was bij de beloften. De winnaar van de beloften doet dat nummer zelden over bij de profs, dat is waar. Misschien daarom dat ik nooit heb gewonnen”, lacht Biermans.
Kortekeer
Biermans is nu bijna 4 maanden aan de slag bij het Zwitserse Katusha-Alpecin. Met de Omloop Het Nieuwsblad, Dwars door Vlaanderen en de E3 Harelbeke zitten zijn eerste klassiekers erop, tijd dus om een tussenbalans te maken. “Het is veel beter dan wat ik er ooit van verwacht had”, opent hij. “Ik ben meteen opgenomen in de klassieke kern en dat getuigt toch van veel vertrouwen. Mijn beste dag had ik in de E3, waar mijn opdracht was om alles te controleren tot kilometer 100. Ik heb dat werk nog een eindje langer doorgetrokken en Kristoff in 1e positie afgezet op een belangrijk punt, de Kortekeer.”
In die wedstrijden heeft de pas 21-jarige Biermans een hoop werk voor zijn rekening genomen. Heeft hij geen schrik om zich op die manier helemaal kapot te rijden? “Ik heb al verschillende keren ervaren dat Katusha-Alpecin heel voorzichtig met mij wil omspringen. Ze weten bijvoorbeeld dat ik er vorige week een best zwaar programma heb opzitten en daarom hebben ze op het laatste moment nog de Driedaagse van De Panne-Koksijde van mijn programma geschrapt. Ze hebben mij gezegd dat het anders iets te veel van het goede zou zijn. Dat toont toch aan dat ze wel bezig zijn met mijn toekomst.”
Babbelen met Martin en Keisse
Biermans krijgt in deze periode ook de kans om zijn ploegmaats wat beter te leren kennen. De afgelopen week lag hij zelfs met Tony Martin op de kamer. “Een heel leuke ervaring”, vertelt hij. “Ik had al een paar keer met Tony gereden en toen merkten we al dat we goed overeenkwamen. We zijn allebei rustige jongens, zonder dat 1 van de 2 zich echt afzondert. Hij heeft mij alles wat ik moest weten over de wegen van de E3 verteld, maar ook dingen over zijn persoonlijk leven. Hoe hij zelf zijn carrière begonnen was, hoe hij bepaalde zaken aanpakt. Daar heb ik veel van geleerd.”
Vindt de renner uit Geel in al die drukte nog soms de tijd om stil te staan bij alles wat er gebeurt en te genieten van zijn ‘nieuwe leven’? “Dat denk ik wel. In die Vlaamse koersen zie je veel publiek langs de kant van de weg en dat doet wel iets. Ik heb de kans gekregen om mooie wedstrijden te rijden bij een wereldploeg, en het leuke is dat je op die manier ook een betere connectie hebt met jongens uit andere grote ploegen. Ze slaan liever een babbeltje met je. Neem nu Iljo Keisse. Met hem heb ik al vaak samen op kop gereden en dan merk je dat je toch een band creëert.”
Kinderdroom
Zijn volgende grote afspraak is Parijs-Roubaix, zijn droomkoers. Biermans strandde er de afgelopen 2 jaar telkens op de 2e plek in de belofte-editie. “Het is waar dat de winnaar van de beloften dat zelden over doet bij de profs. Misschien daarom dat ik daar nooit heb gewonnen”, lacht hij. “Maar als je 2 keer 2e wordt, dan wil dat zeggen dat het een koers is die je goed ligt. Dat kan geen toeval meer zijn. Het is een kinderdroom om er in mijn 1e jaar al bij de profs te mogen rijden. Ik weet het, ik heb nog een bijzonder lange weg te gaan, maar ik hoop er ooit zelf een mooie uitslag te kunnen rijden.”