Christopher Froome wint de 104e editie van de Tour de France. Voor de Keniaanse Brit is het al zijn 4e eindwinst. Na de opgave van zijn grootste uitdager Richie Porte leek de Tourzege voor Froome al bijna binnen. Toch duurde het tot de slottijdrit vooraleer de Brit nu echt zegezeker was. De ijzeren houdgreep van voorgaande jaren bleef uit. ‘De robot’ toonde een menselijk gelaat. Toch is Froomey een terechte Tourwinnaar. Zijn rijk noch dat van Team Sky lijkt niet eens uitgeteld.
Froome was weer sterker dan al zijn concurrenten. In de proloog zag de Brit al 2 tegenstanders uitvallen. Ion Izagirre en Alejandro Valverde vielen letterlijk weg op de natte wegen van Düsseldorf. Valverde moest de 1e luitenant worden van Nairo Quintana. De Colombiaan fladderde bergop na een zware Giro echter nooit als vanouds en werd troosteloos 12e.
Valverde, die ondanks zijn 37 lentes aan een indrukwekkend seizoen bezig was, kon misschien een alternatief geweest zijn voor het falen van zijn kopman. Ook die andere Spanjaard Alberto Contador vormde nooit een bedreiging voor Froome en werd 10e. Froome zijn grootste belager voor de Tour leek zijn oud-ploegmaat Richie Porte te worden. De Australiër kende zijn beste seizoen ooit en leek bergop 1 van de weinigen te zijn die Froome kon bedreigen. Een val in de afdaling van de Mont du Chat in rit 9 schakelde Porte echter uit. In tegenstelling tot deze concurrenten bleef Froome wel gevrijwaard van zware valpartijen en presteerde hij wel op niveau. Wat noodzakelijk geluk blijft een belangrijke factor om de Tour te winnen.
Verrassende Uran
De concurrentie moest dan maar komen van Romain Bardet, Daniel Martin, Fabio Aru en een verrassende Rigoberto Uran. Daniel Martin verloor kostbare tijd bij de valpartij van Porte waar hij ook bij betrokken was. Fabio Aru was ijzersterk op La Planche des Belles Filles. Daarna veroverde de Italiaanse kampioen op de steile flanken van de Peyragudes de gele trui. Froome toonde een teken van zwakte, toonde zijn menselijkheid. Was hij dan toch te verslaan? Op de hellende aankomst naar Rodez was hij in tegenstelling tot Aru wel opnieuw bij de zaak. Aru verloor zijn trui. In de laatste bergritten verzwakte de Italiaan en viel zelfs van het podium. Toch is de talentvolle Sardiniër mogelijks een wissel op de toekomst. Bardet bereikte vorig jaar al het Tourpodium en deed dat dit jaar over. De Franse Tourhoop beukte samen met zijn AG2R-ploeg in op het onbreekbaar gewaande fort Sky, maar faalde. Bardet had de druk van een hele natie op zich en kraakte daar de laatste dagen onder. Een 3e plaats werd het verdict. De verassing van de Tour was Rigoberto Uran. In Chambéry won hij de millimetersprint van Barguil. Bergop probeerde hij Froome echter nooit aan te vallen. Uran kende zijn limieten. Na een knappe tijdrit werd hij uiteindelijk 2e in de eindstand. Lik op stuk aan Patrick Lefevere, die hem in 2015 liet gaan wegens niet goed genoeg.
Specialist pur sang
De dominantie van Froome zoals voorgaande jaren bleef uit. Froome behaalde geen ritzege en fladderde bergop niet weg van zijn tegenstanders. Toch was de Brit op het einde wederom de beste. Bergop counterde hij alle aanvallen en sprokkelde vaak bonificatieseconden. Vervolgens haalde hij snoeihard uit in de tijdritten, zijn discipline. Daarnaast bleef Froome vooral constant presteren. Zijn concurrenten werden naar het einde van de Tour steeds zwakker en toonden verval. Hij kende 1 mindere dag naar Peyragudes, maar deze bleek uiteindelijk niet beslissend. 21 dagen op een zo constant mogelijk niveau presteren. In de essentie de basis van hoe je een grote ronde wint. Terwijl zijn tegenstanders kraakten onder de druk bleef Froome overeind. Froome kent het klappen van de zweep en is simpelweg de beste ronderenner sinds 2011. Daarin geven de statistieken hem gelijk. Hij won ondertussen 4 keer de Tour en werd 1 keer 2e, anno 2012. In de Vuelta werd hij 3 keer 2e en een keer 4e. Een indrukwekkend lijstje en niemand deed de voorbije jaren beter.
Marginal gains
Daarnaast heeft Froome ook de steun van zijn ijzersterkte Team Sky. Een Tour win je nooit alleen. Van de voorbije 6 Tours won Team Sky er 5: 4 keer Froome en 1 keer Wiggins. Zowel Froome, maar vooral Sky beheerst het ronderennen als geen ander. De Britse ploeg bracht het naar een ander niveau. Jaar naar jaar verbazen ze met hun zoektocht naar nieuwigheden die hen net dat procentje extra opleveren. Dit jaar was er het tijdritpak met bubbels die extra tijdwinst gaf. Froome gebruikt bijvoorbeeld zijn eigen stift om handtekeningen uit te delen. Sky heeft ook voor elke renner een eigen wasmachine om verspreiding van infecties tegen te gaan. Zottenwerk volgens velen, maar deze detailzucht levert wel een zoveelste Tourzege op. Daarnaast slaagt Sky er ieder jaar in om een zo sterk mogelijke ploeg rond hun leider te verzamelen. Rowe, Knees en Kiryienka bewezen hun waarde als werkpaard.
Klimgeiten als Henao en Nieve bleven wat onder de verwachting. Dit werd ruimschoots gecompenseerd door de klasse van Michal Kwiatkowski. Geraint Thomas moest 1e luitenant worden van Froome. Hij won de proloog en droeg 5 dagen de gele trui, maar in de 9e rit viel hij geblesseerd uit. Mikel Landa nam zijn rol over en leek bij momenten sterker dan zijn kopman. De Bask bleef in het gareel en miste zelf op een haar na het podium. Hoe verzamelt Sky zo’n sterke renners rondom hun leider? Simpel, met geld. Knechten worden betaald als kopmannen en offeren dan graag hun kansen op. Volgend jaar willen Landa en Nieve weer hun eigen gang gaan. Toch heeft Sky al enkele vervangers klaar. Wees niet verbaasd als Wout Poels, Diego Rosa of Kenny Elissonde volgend jaar de nieuwe klimgeiten worden van Froome. De concurrentie is bij deze al gewaarschuwd.
5 Tourzeges
Froome komt met zijn 4e zege in het kielzog van recordhouders Anquetil, Merckx, Hinault en Induraín, die elk 5 keer de Tour konden winnen. Kan Froome zich in dit illustere rijtje nestelen of zelfs alleen recordhouder worden? Volgend jaar wordt de Brit 33. De oudste naoorlogse Tourwinnaar was Cadel Evans, die in 2011 op 34-jarige leeftijd de Tour won. Froome lijkt zo bijna zijn ‘houdbaarheidsdatum’ bereikt te hebben, maar niets is minder waar. Froome werd pas op zijn 25e prof en lijkt nog weinig verval te tonen. Met zijn vrouw Michelle en hun zoontje Kellan heeft Froome ook een stabiele thuissituatie. Het vaderschap maakt het stressvolle bestaan als Tourwinnaar voor de Brit draaglijk. De passie voor de fiets brandt nog steeds en de wilskracht voor een 5e Tourzege is er nog. Terwijl hij gisteren zijn eindzege vierde, zat de editie van 2018 al in zijn achterhoofd. Concurrenten als Bardet, Aru, Quintana en misschien wel ook Tom Dumoulin zijn gewaarschuwd. Van die Keniaanse Brit die atypisch en al turend op zijn vermogensmetertje de bergen oprijdt, zijn ze nog niet af. Afspraak in juli 2018!
Fotomateriaal: ASO.