Een jongensdroom was het, om in Adelaide op het hoogste schavotje te staan van de Tour Down Under. Het officieuze Australische kampioenschap voor ronderenners. Dat was 2015. De 25-jarige thuisrijder Rohan Dennis heeft in 2016 opnieuw een waslijst aan doelen. Zijn titel van vorig jaar verdedigen, staat al weken met rood aangekruist.
Hèhè, dat was 1. Rohan Dennis liet er na afloop van het Australische kampioenschap tijdrijden onlangs geen twijfel over bestaan. De nationale driekleur, daar droomde hij al even van. Een obsessie, voor de goede verstaander. Beloftenkampioen in 2012, en wel 2 keer 2e de voorbije jaren, maar no such luck. Om zijn status als een van ’s werelds beste hardrijders te bevestigen, was die Australische trui niet minder dan een verplichting. “Ik leg mezelf veel druk op om in het tijdrijden de allerbeste te worden. Het was dan ook bijzonder frustrerend om het hier al een paar keer nét niet te halen. Geweldig dat het nu wel lukt. Met deze trui om de schouders kan ik vol vertrouwen toeleven naar wat er dit jaar allemaal komt“, aldus Dennis achteraf.
Aussies united
Tweede doel op de lijst met werken voor 2016 is de Santos Tour Down Under, waar Dennis vanaf dinsdag 19 januari zijn titel verdedigt. In de bakoven van Australië is de korte rittenrace – de langste etappe overschrijdt amper 150 kilometer – letterlijk en figuurlijk een opwarmertje. Een kleine ronde waar het peloton zijn eerste wedstrijdkilometers komt malen. De eerste zonnelijnen laat bijkleuren. Voor het contingent Australiërs dat er aan de start komt, ligt het echter enigszins anders. De nationale kampioenschappen en de Tour Down Under begin januari zijn de enige gelegenheden om zich voor eigen publiek in de kijker te rijden.
Geen wonder dat BMC kopman Dennis omringt met een sterk team: Wyss, De Marchi, Velits, Burghardt, Gerts en Porte. Die laatste wil bij BMC eindelijk zijn ambities in het grote rondewerk waarmaken, na 4 jaar als meesterknecht te hebben rondgereden bij Sky. Zijn aanwezigheid geeft de Down Under-laureaat van vorig jaar alvast extra vertrouwen. “Of Richie voor mij zal knechten? Dat is geen uitgemaakte zaak. Feit is dat we met 2 kopmannen aan de start komen, waarbij ikzelf een klein stapje hoger sta. Onze ploeg heeft twee ijzers in het vuur. Als ik faal, kan Richie zijn eigen kans gaan. Zakt Richie door het ijs, dan ben ik er nog. Samengevat: een luxepositie.”
Koelbloedig
Volgens Dennis is het in Australië zaak om rustig te blijven onder de aanmoedigingen onderweg. Om geen overbodige inspanningen te doen in de zomerse hitte. Vorig jaar was Dennis spaarzaam met zijn krachtenarsenaal en sloeg hij een klein kloofje in de derde etappe van Norwood naar Paracombe. Op een verraderlijk klimmetje peddelde hij op een klein verzet weg uit het peloton, om vervolgens steeds groter te gaan trappen. Zijn inspanning droeg tot de meet, waar hij met drie seconden voorsprong de nieuwe leider werd. De oranje leiderstrui stond hij niet meer af. “Dit jaar hoop ik uiteraard op een gelijkaardig scenario. Al besef ik ook dat de wedstrijd op verschillende plaatsen verloren kan worden. Cruciaal worden de passages op Corkscrew Hill Road (3e etappe Glenelg-Campbelltown, red) en Willunga Hill (aankomst 5e etappe, red). Daar zullen heel wat jongens een tandje bijsteken om zelf te winnen of ons in het verlies te rijden. We zullen ogen op onze rug moeten hebben, zoveel is zeker. Zolang we niets stoms doen, is de kans echter groot dat de Tour Down Under dit jaar opnieuw naar BMC gaat.”
Opvallend: gevraagd naar zijn ambities geeft Richie Porte aan dat hij heel graag een triple wil boeken door voor het derde jaar op rij te winnen op Willunga Hill. Of de ambities van Dennis en Porte in elkaar zullen klikken, valt nog te bezien.
Een jaar tegen de klok
Na zijn eindzege in 2015 zette Rohan Dennis voor het eerst een jaar lang alles op het werk tegen de klok. Begin februari verpulverde hij in het Zwitserse Grenchen het werelduurrecord, dat later dat voorjaar nog door Alex Dowsett en Bradley Wiggins zou worden bijgesteld. Ook zijn droom om geel te pakken in de Tour lukte wonderwel. In de straten van Utrecht verwees hij Tony Martin en Fabian Cancellara naar de andere podiumplaatsen. Een symbolische machtswissel, kopten de kranten.
Dit jaar droomt zondagskind Dennis hardop van een gouden plak in Rio. Woensdag 10 augustus moet zijn dag worden. De olympische tijdrit over 54 kilometer is voer voor specialisten, met onderweg 2 beklimmingen en in totaal 1.046 te overwinnen hoogtemeters. De weg naar Rio ligt vast. De Tour moet een mooie springplank vormen naar topvorm op de Spelen. Maar: de eerste tijdrit staat wel pas na 2 weken geprogrammeerd. In mei opent de Giro dan weer met een tijdrit over 9,8 kilometer in Apeldoorn. Een gedroomde kans voor Dennis om na geel ook roze te grijpen. Maar het wordt dus de Tour en niet de Giro. Over zijn ambities voor rondewinst is de Aussie formeel. “Die droom berg ik nog even op. Dit jaar moet alles wijken voor Rio, en in tweede instantie ook voor het wereldkampioenschap tijdrijden in Qatar. Pas vanaf volgend jaar wil ik me ten volle gaan toeleggen op een vormpeil waarmee ik podium kan halen in een van de drie grote rondes. We zien wel hoe dat loopt. Eerst die gouden medailles.”
Fotomateriaal: ©Tim De Waele/TDW Sport provided by BMC Racing Team.