Beste Kris,
Mag ik je een verdomd sterk mens noemen? Mag ik je eens in de arm knijpen om te voelen dat jij dat echt bent? En mag ik gewoon ongelooflijk trots op je zijn?
Een paar maanden geleden stond de wereld eventjes stil. Er gebeurde iets wat niet zou mogen gebeuren. Maar de wereld had daar geen gehoor voor en het gebeurde toch. Een renner grijpt na een val meestal meteen terug naar zijn fiets. Maar jij bleef daar gewoon roerloos liggen. Dat beeld ging door merg en been. En geloof me, dat doet het nu nog steeds.
Altijd stond je klaar voor alles en iedereen, altijd met de glimlach. En plots kon niemand nog iets voor je terug doen, buiten bang en vooral vreselijk lang afwachten. Pas achteraf zou blijken door hoe een klein oog van de naald je gekropen was. Dat je een verdomd sterk mens bent, was toen al overduidelijk.
Boeckmans ooit terug in het peloton? Voor velen leek dat een uitgesloten pad. En jijzelf wou eerst gewoon terug mens worden. Begrijpelijk, maar achteraf gezien zou het me helemaal niet verbazen mocht je toen al terug aan die fiets gedacht hebben.
Want hoe sterk kan een mens met een wil zijn? Ik sta er nog steeds van versteld. Je verbaast iedereen keer op keer, opnieuw en opnieuw. Elk stapje vooruitgang dat je maakt is een overwinning op zich. Je moet zo’n sterk karakter hebben. En je moet zo ongelooflijk veel van die fiets houden.
Maar afgelopen week heb je ons toch het hardste van al verbaasd. Dat je sterk was wisten we al, maar al klaar voor een wedstrijd? Ik geef toe, ik zat een beetje met een bang hart. Als er maar niets misloopt, dacht ik. Maar eenmaal ik de live beelden van de oude, zelfverzekerde Boeckmans zag, was dat gevoel meteen weg. Hij is goed, dat zag je meteen.
Mooiste op aarde
Ken je dat gevoel net na een overwinning, Kris? Ongetwijfeld. Je kan wel de hele wereld omarmen. De mooiste emoties komen samen. Een gevoel dat je amper kan beschrijven maar wel een van de mooiste is op aarde. Wel, dat gevoel had ik in jouw plaats, toen je in de Handzame Classic de finish en tegelijk je zoveelste doel bereikte.
Je bent een verdomd sterk mens, Kris Boeckmans. Wat je hebt bereikt in die paar maanden tijd is onvoorstelbaar. Het beeld net na de finish met jou en je broer sprak dan ook boekdelen. Hij die met tranen in de ogen je goed vastpakte. Hoe mooi kan trots zijn? En geloof me, dat zijn we allemaal, Kris. We zijn allemaal ongelooflijk trots op jou. Je bent het mooiste voorbeeld van nooit opgeven en blijven doorzetten.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.
