Zelden iemand zo stijlvol kapot zien gaan als Vyacheslav Kuznetsov in Gent-Wevelgem. De moedige overlever durfde het aan om na een solovlucht aan te pikken bij drie laagvliegers luisterend naar de namen Cancellara, Sagan en Vanmarcke. Kilometers lang kon hij in hun wiel laveren, maar telkens als hij galant een gat liet om de Heilige Drievuldigheid te laten inschuiven, beet hij zijn kader in twee om zijn positie weer in te nemen. Stretchen, bukken, rechtstaan, hoofd schudden, benen losgooien, zuchten, kraken, stoppen met pedaleren, plooien,… om opnieuw zijn gepolijste spillebeentjes te laten knokken tegen de stronken van zijn tegenstanders.
Het deed denken aan Bram Tankink die in de E3 van 2011 achter een ontketende Cancellara aanging en frontaal in beeld in een kramp schoot. Ook gisteren leek het een ongelijke strijd… tot Kuznetsov met zijn laatste lenderukken een getelefoneerde gooi deed naar de bloemen. Hij werd logischerwijze overruled door Sagan en Vanmarcke. Een waardige tegenstander die – op de battle fields van WOI – struikelde op het veld van eer.
Kuznetsov zit daarmee in hetzelfde schuitje als de hele ploeg van Etixx-QuickStep. Zowel in de E3 Harelbeke als in Gent-Wevelgem hadden ze 5 ijzers in het vuur, maar op de beslissende momenten kon geen enkel blauwhemd zich bij kopgroep scharen. Hart, ziel, lijf en leden werden met vereende ploegtucht ingezet om de kloof te dichten, maar de conclusie was tot 2-maal toe bikkelhard: de dappersten zaten vooraan. Etixx-QuickStep was sterk in de breedte, te zwak in de punt. Een straffe ploeg, maar de messen zijn niet scherp genoeg. Tactisch geschaak dringt zich op om in de Ronde van Vlaanderen toch het hoofd te bieden aan de sterke tegenstand.
Moet Boonen bliksemafleider worden?
We opperen een voorstel. Het mag duidelijk zijn dat Tom Boonen de ultieme strijd op de hellingen diep in de finale verliest. De punch ontbreekt hem momenteel om uit te pakken à la Sagan, Cancellara, Van Avermaet, Kwiatkowski en Vanmarcke. Hem als absolute kopman uitspelen voor de finale lijkt, op basis van zijn – nochtans degelijke – prestaties dit weekend, niet je dat. Geef hem daarom dezelfde rol als op het WK in Richmond, waar hij op 3 ronden voor het einde in een aantrekkelijk en potentieel gevaarlijk groepje terecht kwam met Gesink, Stannard, Amador, Viviani, Moreno en Mollema. Stuur hem in de pre-finale van de Ronde mee in de aanval, bij voorkeur met een groepje jongens die het op dezelfde manier moeten doen. Bo Hagen bijvoorbeeld. Of Jurgen Roelandts en Daniel Oss. Het komt erop aan om op de laatste top van de Paterberg met de 5-sterrenkandidaten uit de achtergrond de laatste kilometers te ronden. Wie weet zitten daar Stybar, Terpstra of Trentin nog tussen. Zou kunnen, want zij hebben hun benen kunnen sparen. Benieuwd of Lefevere en Peeters de beste klassieke renner van het voorbije decennium durven omturnen van spits tot bliksemafleider.
De stijlvolste strijder maar ook struikelaar dit weekend was met voorsprong Cancellara. Ver achteruit geslagen in de E3. Op fenomenale wijze weer komen aansluiten om uiteindelijke krachten tekort te komen tijdens de slag in de Karnemelkbeekstraat. Zijn remonte was fantastisch maar – eerlijk – hij kwam in de al eerder genoemde E3 Prijs van 2011 nog indrukwekkender voor de dag. Na veel pech peuzelde hij iedereen op en kwam hij solo aan in Harelbeke. Een wonder! Dit weekend werd het wonder weer een mens met grenzen. In Gent-Wevelgem knalde hij als een Zwitserse klok, maar zijn vreemde manoeuvre op 300m van de meet verraadde tegelijk nervositeit, onzekerheid en vermoeidheid.
De Ronde zal borrelen van spanning. Ooit was het Cancellara tegen allen. Nu wordt het allen tegen elkaar. Laat het hoogtepunt van het klassieke wielervoorjaar maar komen!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.