Door het uitvallen van kopman John Degenkolb bij Giant-Alpecin werd Zico Waeytens plots een bank vooruit geschoven en werd hij speerpunt in de Ronde van Vlaanderen. Lang duurde het sprookje niet, want een valpartij strooide roet in het eten. Door een kuitblessure moest hij forfait geven voor Parijs-Roubaix, maar er is ook goed nieuws voor de 24-jarige West-Vlaming: hij verlengde zijn contract tot 2018 en dat geeft een zekere gemoedsrust.
Zico, hoe ben je eigenlijk wielrenner geworden?
Waeytens: “Dat is een mooi verhaal. Rond mijn 12e voetbalde ik op redelijk hoog niveau, bij Harelbeke. Maar ik sukkelde wat met blessures aan mijn enkels, net zoals mijn broer. Toen hij begon te fietsen, ging ik met hem mee. Dat viel heel erg mee en ik heb serieus moeten zagen bij mijn ouders om een wedstrijd te mogen rijden. ‘Ach ja’, zei mijn vader, ‘als hij eens een paar keren gelost wordt, zal hij wel snel terug gaan voetballen’. Maar dat gebeurde niet. Integendeel: ik werd meteen 9e, 8e, 5e en 3e en ik was vertrokken.”
In 2011 kwam je bij Topsport Vlaanderen-Baloise terecht. Hoe ging dat?
Waeytens: “Ik reed redelijk snel goede resultaten. Zo werd ik bijvoorbeeld 2e in de Ronde van Denemarken. Na een goede Vlaamse Pijl hingen ze aan de telefoon om bij hen in de ploeg te rijden. Ik wist al vlug dat ik prof kon worden bij Topsport Vlaanderen-Baloise, maar kreeg nog eerst een stagecontract, zodat ik de werking van de ploeg kon leren kennen. Uiteindelijk heb ik 4 jaren bij hen gereden.”
Hoe goed heb je je kunnen ontwikkelen in die periode?
Waeytens: “Mijn periode bij Topsport Vlaanderen-Baloise was fijn en ik heb er ook goede resultaten gereden, maar ik had tussendoor veel last van blessures. Er was altijd wel iets, maar de ploeg is altijd in mij blijven geloven. Ik kreeg veel aanmoedigingen en er werd beloofd dat ik zeker was van mijn contract. Ik ben die mensen echt heel dankbaar voor hun geduld en hun vertrouwen.”
In welke mate hebben die blessures jouw ontwikkeling afgeremd?
Waeytens: “Het was een hele lijdensweg. In 2012 werd ik 2 maal fout geopereerd aan mijn benen en was mijn blessure niet geheeld. Na een inactiviteit van 7 maanden kwam ik in juni 2013 terug, reed 2 wedstrijden, viel en brak mijn pols. Op het einde van dat seizoen kon ik desondanks enkele mooie prestaties rijden, onder meer in de Ronde van Wallonië. In 2014 reed ik heel goed tot ik in de Amstel Gold Race enkele uitsteeksels in mijn ruggenwervel brak. Opnieuw in de lappenmand.”
Dat moet mentaal heel zwaar geweest zijn. Hoe ga je daar mee om?
Waeytens: “Het was echt niet leuk. Ik heb heel vaak gehuild, was enorm gefrustreerd. Het heeft me mentaal wel gehard en bovendien heeft het me geholpen om anders tegen het leven aan te kijken. Vroeger was ik vooral uit op succes en overwinningen, maar al die blessures leren je dat het leven meer is dan winnen alleen. Nu het alweer een tijdje goed gaat, merk ik wel dat die winnaarsmentaliteit en die prestatiedrang helemaal terug is.”
Na verloop van tijd kwam Giant-Alpecin aankloppen.
Waeytens: “Klopt. Blijkbaar waren mijn prestaties tussen de blessures door wel overtuigend. Dankzij Topsport Vlaanderen-Baloise – dat in mij bleef geloven – heb ik die kans gekregen. Mijn wielercarrière had net zo goed ook al kunnen eindigen in die periode.”
Was je overstap naar een WorldTour-ploeg een grote verandering?
Waeytens: “Zeker. Plots zit je in een internationale groep en kom je er niet meer met je West-Vlaams dialect. (lacht) Bovendien kreeg ik voor de 1e keer een trainer. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Meestal reed ik gewoon op mijn gevoel. Ik ben een gevoelsmens, zowel in de sport als daarbuiten. Nu kwam iemand mij vertellen hoe en wanneer ik moest trainen en dat was wel even wennen. Ik kreeg ook meteen een mooi programma met een grote ronde erin. Ik kon niet beter wensen.”
Wat zijn je doelstellingen voor 2016?
Waeytens: “Ik ga sowieso de Tour of de Vuelta doen, de Giro niet. Als het de Tour wordt, zal ik vooral moeten knechten voor de kopmannen, dat is logisch. Wordt het de Vuelta, dan zal ik iets meer voor eigen rekening mogen rijden of toch zeker mijn kans eens grijpen. Ik zou heel graag eens kort eindigen in zo een etappekoers. Ik mik dan vooral op een rit, want klassementsambities heb ik opzij geschoven. Bij de juniores en de beloften was ik daar wel mee bezig en wilde ik mijn klimkwaliteiten ontwikkelen, maar op een bepaald moment merk je dat je tekort komt. Een rit zou al heel mooi zijn.”
Dat hernieuwde contract tot 2018 bij Giant-Alpecin maakt je heel tevreden, niet?
Waeytens: “Zeker. Giant-Alpecin heeft vertrouwen in mij en ik ook in hen. We hadden eigenlijk al snel een mondeling akkoord en nu heb ik ook vroeg kunnen bijtekenen. Bij deze ploeg kunnen blijven is voor mij belangrijk, omdat ik zo kan deelnemen aan de WorldTour en dat is toch wel interessant om me verder te kunnen ontwikkelen. Ook Giant-Alpecin ben ik dankbaar, want zij hebben toch een zeker risico genomen door mij te contracteren. Gelukkig is alles goed uitgedraaid.”
Bedankt en succes, Zico!
Interview uitgeschreven door Davy Scheelen. Fotomateriaal: Team Giant-Alpecin – WielerVerhaal.