Drama de Janeiro. Reiken naar de Olympische hemel, de gloed en warmte van de gouden medaille al op het gelaat brandend. En dan… knip, het licht uit, een donderwolk voor de zon. Een inschattingsfout, een tuimelperte die alle begoochelingen snoeihard de grond in boort. De weg naar goud ligt bezaaid met opoffering, passie, training en geloof… maar ook met de afdaling van de Vista Chinese in Rio. De vlucht en de val van Icarus uit de Griekse mythologie kregen een 21e eeuwse remake.
Het overkwam zaterdag Vicenzo Nibali en Sergio Henao maar de klap die Annemiek van Vleuten zondag moest verwerken was, zowel fysiek als mentaal, enorm hard. Ze had gewonnen spel, dat bleek duidelijk uit het verdere verloop van de wedstrijd. Haar nauwste belager, de Amerikaanse Abbott, had enkele honderden meters achterstand opgelopen in de afdaling en liep in de laatste 5 kilometer compleet leeg. Zij zou Van Vleuten niet meer gegrepen hebben. De 3-koppige achtervolgingsgroep viel Abbott nog op de nek, maar mocht Van Vleuten rechtop gebleven zijn dan had Van der Breggen haar benen stilgehouden in de achtervolging. Het goud was voor Annemiek, maar om een of andere reden waren de goden op de berg Olympus haar niet genegen. Jammer…
Als… dan… Als een kanarie een olifant was dan was mijn nestkastje veel te klein. Een koers is een verhaal met protagonisten en antagonisten, een thriller met plotwendingen en booby traps, van raids en risico’s. Hoe pijnlijk ook, Van Vleuten nam een risico te veel, op de plek waar ook Nibali en Henao erbij gingen liggen. Het hoort erbij en je bent pas zeker van winst als je als 1e de meet overschrijdt. Van der Breggen profiteerde maximaal van het ongeluk van haar landgenote en verzachtte zo de bittere pil voor Nederland. Wat een vrouwenwielernatie overigens: Van Moorsel in de jaren ’90, Vos de voorbije 10 jaren en nu Van Vleuten en Van der Breggen. Het moet in de kaas zitten, kan niet anders.
Het goud van Van der Breggen was een exacte kopie van het goud van Van Avermaet. Ze moest, net als Greg, de betere klimmers laten voorgaan op de Vista Chinese. In de buurt blijven was het devies. Op de 2e rij zitten en hopen dat er vooraan een appel uit de kast viel. De appels vielen inderdaad, bij bosjes. Plots bood zich een unieke kans aan die Greg en Anna maar wat graag verzilverden… euh vergulden!
Vallen en weer opstaan… dat is de harde wet van de koers. Deze kans is voorbij, maar talent dwingt ooit geluk af. Vraag maar aan Greg.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.