Joachim Vanreyten is de nieuwe Belgische kampioen bij de beloften. Niet de meest verwachte naam, maar voor echte volgers van het jeugdwielrennen evenmin een verrassing. Dat Vanreyten op 21-jarige leeftijd een beetje op de achtergrond is verzeild, heeft meer te maken met tegenslagen dan met een gebrek aan kunde. Maar vandaag is alles anders, vandaag is het de gloriedag van de Kinrooienaar. Vallen, opstaan en weer doorgaan: Vanreyten heeft het allemaal zelf afgedwongen!
Als miniem en aspirant stond er op de blonde Limburger vaak geen maat. Joachim Vanreyten kon gewoon heel snel met zijn fiets rijden en domineerde zowel in de vlakke Kempense wedstrijden als in de koersen op heuvelachtig terrein in het Haspengouwse. Ook wanneer hij buiten Limburg trok, bleef Joachim vooraan koersen. De Belgische titel wilde maar niet lukken, maar Limburgse titels behaalde hij bij de vleet. Hoe kannibalistisch Vanreyten op de fiets te werk ging, zo zachtaardig was hij naast de koers. Joachim deed geen vlieg kwaad, speelde op weg naar wielerwedstrijden in de wagen met zijn jongere zus en bleef zich ook voor school inzetten.
Ook al werd hij volgens ons, zijn ploegmaten, ongetwijfeld prof. Daar hebben we zelfs zelden over gediscussieerd, hij was geboren voor de fiets. Bij de overgang naar de nieuwelingen werd bevestigd dat de explosieve renner uit het juiste hout gesneden was. Na een felle strijd moest hij het jongerenklassement van de Topcompetitie aan Otto Vergaerde (nu Topsport Vlaanderen-Baloise) laten, maar zijn prestaties in het prestigieuze regelmatigheidsklassement werden genoteerd. Een jaar later volgde een weergaloos seizoen. De renner van Sport en Steun werd 2e op het BK op de weg en Belgisch kampioen in het tijdrijden.
Jonge Flandrien
Daarnaast kroonde hij zich tot zegekoning, won hij de Topcompetitie en kreeg hij ook de trofee van ‘Jonge Flandrien’. Op het bijhorend gala werd hij samen met Jasper Stuyven (junioren), Yannick Eijssen (beloften) en Philippe Gilbert (profs) bekroond. De Limburger was zenuwachtig en bescheiden, een vedettestatus was niet voor hem weggelegd. Hoewel de trofee voor ons een garantie op een profcontract leek, heeft hij dat nooit zo gesteld. Als junior moest Joachim niet lang wachten om zijn eerste zege in het truitje van Balen BC te behalen. In Kuurne-Brussel-Kuurne was het al onmiddellijk prijs. Later behaalde hij ook de zege in de Trofee Haspengouw, de testtijdrit van Angreau en de Ronde van Oostenrijk (rit + eindzege). Dat alles leverde hem een selectie op voor het WK tijdrijden, met een 26e plaats als resultaat.
Van generatiegenoot Tiesj Benoot was er toen nog niet veel sprake, Joachim Vanreyten was de grote man van 1994. Met zeges in Tienen-Zepperen en de Keizer der Juniores en ereplaatsen in tal van grote wedstrijden ging hij een jaar later als 2e jaars junior voort op zijn elan. Het wereldkampioenschap in Valkenburg werd echter een tegenvaller (89e). Toch trok de bescheiden Limburger met Maaslandse tongval met een hoop adelbrieven naar de beloften. Klaar om prof te worden, daar waren de kenners allemaal van overtuigd.
Sneller dan Boonen en Vanmarcke
Slecht was het zeker niet, maar het grote succes bleef voor Vanreyten een beetje uit in zijn debuutjaar bij de beloften. Niet onlogisch, want de overgang is zwaar en bovendien moest de jonge renner vaak afrekenen met kleine blessures. Als 2e jaars maakte hij de overgang van Ovyta-Eijssen naar EFC-Omega Pharma-QuickStep. Hij schitterde met 9e plaatsen in de Omloop Het Nieuwsblad en de Ardense Pijl, moest in de profkoers van Viane enkel Wout Poels voorlaten en werd geselecteerd voor het EK tijdrijden. Door de blessure van Bouvry mocht hij uiteindelijk ook in de wegwedstrijd aantreden. De grote belofte leek op te staan, maar lichte kwaaltjes bleven hem tegenhouden. Een hamstringblessure hield hem in 2015 een hele tijd aan de kant.
En zo werd Joachim Vanreyten dit jaar laatstejaarsbelofte en stond hij, de man die altijd prof zou worden, plots voor het jaar van de laatste kans. Vanreyten toonde dit seizoen op verschillende momenten zijn klasse. Met een 9e plaats in Brussel-Opwijk opende hij goed, in de Tour du Piémont Vosgien won hij de 2e etappe en in mei liet hij onder meer Vanmarcke en Boonen achter zich in de profkoers van Helchteren. Een stageplaats bij Lotto Soudal kon hij daar niet mee afdwingen, maar Crélan-Vastgoedservice toonde wél interesse. In Stabroek fietste hij alle twijfels rond zijn kwaliteiten als (prof)renner van zich af en kroonde hij zich tot Belgisch Kampioen. Een optelsom van veel talent en nog veel meer vechtlust.
Eindelijk Vanreyten, de grote belofte is opgestaan!
Proficiat Joachim!
Fotomateriaal: Joeri De Coninck.