Op haar 17e verruilde ze het ijsschaatsen definitief voor de fiets. Maar veel meer nog dan het wegwielrennen werd Elena Valentini (Kleur Op Maat) gebeten door de cross. De 24-jarige jongedame uit Zuid-Tirol verblijft een hele winter in Vlaanderen om hier zo vaak mogelijk aan de start te staan in het veldritcircuit. Binnen enkele jaren wil ze het vuur aan de schenen leggen van Sanne Cant. “Met dank aan Sven Nys en Niels Albert”, verklapt ze.
Elena Valentini: “Ik kom uit de regio Zuid-Tirol, waar vooral het mountainbiken populair is. Van cross is er niet zoveel sprake in Italië. Er is deze winter wel een cross in Lazio, maar dat is al meer naar het zuiden, vlak bij Rome. In de buurt van Bolzano, waar ik woon, zijn enkel een paar kleine crossen. Daar heb ik ook mijn eerste stapjes in het crossmilieu gezet. Als Noord-Italiaanse geraakte ik onder de indruk van Sven Nys. Ik was toen een jaar of 17. Zijn battles met Niels Albert vond ik heroïsch. Hun tweestrijd inspireerde me om zelf ook te gaan crossen. Vooral de passie en de techniek spreken me aan in het veldrijden. Het draait om meer dan louter conditie. Je moet bijzonder sterk zijn om een goede crosser te zijn. Dat ligt me wel.”
“De voorbije 2 jaar kwam ik af en toe eens in Vlaanderen om de sfeer op te snuiven en een paar wedstrijden te rijden. Ik hou enorm van de Vlaamse atmosfeer rond het wielrennen en de cross. Die is hier echt amazing! Daarom zal ik deze winter ook tot februari in België blijven, in Betekom. Ik heb onderdak gekregen in een gastgezin dat gek is van de cross. De pater familias is overigens de soigneur is van Julien Taramarcaz. Ik ben die mensen enorm dankbaar, want zonder hen zou ik hier niet kunnen verblijven. Ik spreek nu ook een beetje Nederlands. De taal heb ik mede geleerd door het boek van Niels Albert te lezen. Dat heeft me ook aangezet om taallessen te gaan volgen.”
Sanne Cant uitdagen
Elena Valentini: “In 2014 reed ik in het nationale shirt van de Azzurri het wereldkampioenschap op de weg in het Spaanse Ponferrada. Maar wegwielrennen en cyclocross op het hoogste niveau combineren, is fysiek gewoon niet haalbaar. Dan heb je te weinig rust en dat heb ik vorig jaar aan den lijve ondervonden. Ik kreeg allerhande kwaaltjes, waardoor mijn winter bijna volledig de mist is ingegaan. Deze zomer heb ik weer op de weg gefietst, maar enkel als voorbereiding op het veldritseizoen.”
“Van mijn sport kan ik nog niet volledig leven, maar ik werk buiten het crossseizoen ook als masseur in Italië. Geregeld vervoeg ik renners en teams in het mannencircuit op de weg. Ooit hoop ik natuurlijk wel volledig rond te komen met mijn sport. De ultieme ambitie is om binnen enkele jaren mee te strijden voor een podiumplaats in het wereldbekercircuit. Ik wil het Sanne Cant lastig gaan maken, want zij is toch de beste crossster van de wereld. Na een jaar afwezigheid zal dat nog niet voor de komende maanden zijn, maar ik hoop dat het op middellange termijn tot mijn mogelijkheden behoort.”
Fotomateriaal: WielerVerhaal.