Na 2 keer 2e te zijn geworden op de wereldkampioenschappen veldrijden van 2012 en 2013 zakte Wietse Bosmans (24, Beobank-Corendon) helemaal terug. In het najaar van 2014 werd de ziekte van Lyme vastgesteld bij de jongeman uit Kalmthout. Daar sukkelde hij langer mee dan verhoopt, maar het meeste leed lijkt nu eindelijk voorbij. Tijd om deze winter de échte Wietse Bosmans te leren kennen. Zijn podiumplaats in Boom doet het beste vermoeden. “Al zal ik pas in 2016-2017 helemaal top zijn”, sust Bosmans de verwachtingen.
Wietse Bosmans: “Toen 2 jaar geleden de diagnose werd gesteld, kreeg ik een serieuze tik van de hamer. Ik moest een paar keer stoppen en opnieuw beginnen, en dat wrat aan me. Ook die antibioticakuren waren geen lachertje, zeker niet omdat ik er geen stap verder mee leek te komen. Het jaar erop startte ik het crossseizoen in China en Amerika, maar het goede gevoel ontbrak nog steeds. Het draaide voor geen meter – noch op training noch in de wedstrijden. Toen werd chronische Lyme vastgesteld, waardoor ik een heel seizoen aan de kant moest. Voor iemand die altijd gesport heeft, is dat best zwaar. Het betekende 3 seizoenen geen deftige cross, want ik had in 2013 ook al mijn knie gebroken. Eerlijk? Het was een zwarte periode.”
“Niet altijd makkelijk om over te praten”
“De dokters hadden me van in het begin 95% kans gegeven om volledig te herstellen en dat was mentaal een opsteker. Met 50-50 wordt het in het hoofd al meteen zwaar. De 1e antibioticakuur sloeg echter niet aan omdat ze op mijn darmen speelde en vaak alles er terug uit kwam. De 2e optie lijkt een stuk beter, want ik voel me nu ook echt beter. Of ik het er moeilijk mee heb om er over te praten? Eigenlijk wel, want ik word er overal op aangesproken en dat is een soort negatieve spiraal die blijft hangen. Iedereen denkt dat ik er volledig van af ben, maar dat is niet zo en dus heel vervelend om steeds weer over te beginnen. Ik probeer er in het dagelijks leven niet te veel mee bezig te zijn. Bij ons thuis wordt er bijvoorbeeld enkel nog gesproken over vooruitstrevende zaken.”
“Het leven is veranderd”
Wietse Bosmans: “De voorbije 2 jaar waren er wel momenten dat het beter ging, maar soms had ik ook angst en stelde ik mezelf de vraag of het nu echt wel beter zou worden. Ik hoorde verhalen van andere atleten en dat was soms wel beangstigend. Gelukkig hebben de dokters de ziekte bij mij van in het begin kunnen behandelen. Dat heeft me moed gegeven. Hoe dan ook ben ik wel een andere persoon geworden, in die zin dat ik probeer om te genieten van de goede dingen. Langs de andere kant ben ik meer gesloten en terughoudender, minder uitbundig naar buiten toe. Als ik in Boom om het podium sta, ben ik intens blij. Maar ik sta niet te juichen omdat ik weet dat het snel weer kan keren.”
Lat niet té hoog
Wietse Bosmans: “Het meeste heb ik aan mezelf te danken, want ik heb toch zelf de klik moeten maken om er weer vol tegenaan te gaan. Mijn directe omgeving speelde de belangrijkste rol: mijn ouders, broer, vriendin, kiné, masseur en nog vele anderen die altijd klaar stonden voor mij. Maar uiteraard ben ik ook de ploeg heel dankbaar, want de budgetten zijn gebaseerd op succes en dat heb ik al die tijd niet kunnen bieden. Toch heb ik steeds het vertrouwen gekregen. De komende maanden worden nog niet cruciaal. De voorbije weken waren al zeer goed en dat geeft een boost. Er komen deze winter zeker nog mindere periodes, dat moet ik incalculeren. Het goede gevoel primeert de komende maanden. De lat mag niet te snel té hoog, want dat kan gevaarlijk zijn. Het niveau stijgt stilaan en dat zal alleen maar beter worden als ik meer wedstrijdritme opbouw. Vooral de interval moet nog veel beter, maar dat komt wel. Op de beste Wietse Bosmans is het nog wachten tot het seizoen 2017-2018, denk ik. Pas tegen dan zal ik weer vol kunnen trainen en optimaal presteren.”
Fotomateriaal: WielerVerhaal.