Wat een koers! Dwars door Vlaanderen 2017 was een wedstrijd om duimen en vingers van af te likken. En WielerVerhaal zat mee vooraan, in de neutrale service wagen van Shimano. Hoogtepunt van de dag: in buitenaards tempo een nieuw voorwiel steken bij Oliver Naesen. Dit is écht een verslag vanop de 1e rij!
Het is bij half 11 wanneer ex-prof Paul Van Hyfte ons begroet in de Ooststraat in Roeselare, aan de officieuze start van Dwars door Vlaanderen, editie 72. Van Hyfte heeft nu een job in een fabriek in Rieme, maar rijdt wel al 11 jaar als chauffeur voor Shimano. Snel nog het lunchpakket van de organisatie verorberen, en we kunnen vertrekken. We mogen mee in Shimano-wagen 3. Die blijft normaliter altijd in de rug van het grote peloton. “Bij ons zul je het meeste actie zien”, knipoogt Van Hyfte. En of hij gelijk zal krijgen! Eens de stad uit, laten we ons inlopen door de renners en ploegwagens. Het voorgerecht kan beginnen.
Terwijl we Jasper De Buyst al snel oprapen na een defectje en een groep van 6 met Lawrence Naesen een aanvalspoging waagt, werpt Van Hyfte een blik op de koers. “Het is een mooi deelnemersveld op een attractief parcours. Het is nog geen echte topkoers, maar het is leuk, want hier kan nog iemand winnen waarvan je dan zegt: ‘Die had ik niet verwacht’. Alle scenario’s zijn mogelijk en we hebben geluk met het droge weer. Het wordt spannend. Maar van mij mag eender wie winnen. Al denk ik dat Oscar Gatto wel goed zal zijn, zoals elk jaar hier. Ik vermoed dat het een nerveuze bedoening gaat worden. Met die wind kan het waaieren, dus de renners moeten constant op hun hoede zijn.”
Schijfremmen?
Onze wagen zit vol Dura Ace-wielen, met op de achterbank ook mecanicien van dienst Pieter. Hij heeft een eigen zaak in Kaprijke, maar in zijn vrije tijd, springt hij bij. We mogen echter enkel depanneren als er geen sportbestuurder van het betreffende team in de buurt is. Het is een gezellig 1e uurtje, we proberen renners te herkennen en lijsten de teams op waarvan de ploegwagen achteraan bengelt. “Die teams mogen we eventueel helpen in het 2e deel van de koers, wanneer er iemand pech heeft moet die anders te lang wachten eer zijn wagen van achteruit naar voren is gekomen”, klinkt het bij onze compagnons de route. We hebben een uitgebreide discussie over de pro’s en contra’s van schijfremmen, net terwijl Fitte Peeters ons komt toelichten dat Niki Terpstra vandaag met schijfremmen rijdt. De mannen van Shimano trekken 2 conclusies: 1/ Voor de teams wordt het makkelijker als de UCI een duidelijke keuze zal maken en 2/ We moeten mee met onze tijd, stilstaan is achteruitgaan.
Geel notitiebriefje
Onze 1e ingreep is het wiel vervangen van Julien Stassen, renner van WB Veranclassic-AquaProtect. Pieter springt als een gek uit de wagen met een wiel, changeert en weg zijn we. Een paar seconden heeft het geduurd. In de auto schrijft Van Hyfte op een geel notitieklevertje de naam en het rugnummer van Stassen, waarna Pieter het bevestigt aan het wiel van Stassen. “Het is een leeglopende tube, hij had er nog 3km mee kunnen bollen”, lacht die laatste. Even later geven we het wiel van Stassen terug aan zijn team en krijgen we het Shimano-wiel al terug – want Stassen had al een ander wiel van zijn team kunnen steken. Zie hieronder hoe snel dat allemaal wordt klaargespeeld in volle koers.
Inhaalmanoeuvres en positionering van de wagens in de koers blijft een heikel punt, ook voor Van Hyfte. “Je hebt van die gasten die je soms vervloekt”, grijnst hij in het heetst van de strijd. Het is een vermoeiende koers, zo steeds volle bak remmen en weer optrekken. Ik heb liever dat het tempo niet te veel op en af gaat, maar natuurlijk mag er ook wel wat animo zijn.” Dat komt eraan: vanaf de Nieuwe Kwaremont scheurt het peloton. Van Hyfte: “Ze beseffen dat de Kattenberg eraan komt en dat ze vooraan moeten zitten. Maar het valt nog mee, het zit nog redelijk op een ‘bolleke’.”
Op die Kattenberg rapen we renner na renner op. De zwaksten lossen: FDJ-ploegmaats Manzin en Le Gac bijvoorbeeld. Bij het opdraaien van de Haaghoek komen we bijna tot een serieuze botsing als iedereen moet remmen omdat Coquard plots van zijn fiets springt voor een wissel. De spanning begint nu toe te nemen, het hoofdgerecht is op komst. Na 130km rijden onder meer Gilbert, Hayman en Durbridge weg. Wij zien de fiets van Elmiger in de gracht liggen, van de renner geen spoor…. We trekken even grote ogen maar er is weinig tijd om er meer aandacht aan te schenken. “Nu is het voor ons!”, roept Van Hyfte terwijl we aan de voet van de Eikenberg komen.
Gierende adrenaline
We vlammen met 80 km/h op een paar meter achter het peloton naar beneden. De adrenaline giert door de aderen. Kicken! “Hier moet je niet léren rijden, hier moet je het al verdomd goed kúnnen”, weet Van Hyfte. We worden door de wedstrijdleiding meteen ook gevraagd niet dichter dan 1 meter te komen. Dat hoeft niet meer uitleg. In de schifting na de Taaienberg gaan we een grote groep voorbij en worden dan bij Oliver Naesen geroepen. Platte tube vooraan, check het filmpje om te zien hoe gek het er dan aan toegaat, in zo’n finale.
De Shimano-boys spreken af om instant te depanneren óp de Oude Kwaremont, en niet enkel aan de top. Goed overleg, duidelijke afspraken. Asselman, Guarnieri en Gene moeten er al snel af. De strijders sneuvelen 1 voor 1, ook Stijn Steels staat te voet. We vlammen door op een nieuwe passage op de Nieuwe Kwaremont. “De laatste keer echt stressen”, zegt Van Hyfte. “We moeten nu alles goed in de gaten houden, ook achter ons.” Gilbert wordt vanop de achterbank getipt als kanshebber. Hij rijdt ook weg met 3 anderen. Op de top van de Paterberg rijden we bijna over een loslopende fotograaf. Gesakker in de wagen! Vooraan versnelt Yves Lampaert en die geeft niet meer af. Wij zitten in het achtervolgende peloton, dat nog steeds met 55km/h over de kasseien van de Herlegemstraat dokkert. Crazy! Wallays moet er definitief af. Even later is het binnen voor ‘Lampi’.
“Het is mooi geweest”, besluit Van Hyfte. Alles is goed verlopen, opdracht volbracht. Dankzij onze interventie is Oliver Naesen kunnen terugkeren in de groep vooraan. Beter kan niet. Ik ben 100% tevreden. Op naar de volgende koers!”