Het is weer bijna zover: op zaterdag 1 juli gaat de 104e Tour de France van start in Düsseldorf. En ook Alberto Contador zal er aan de start verschijnen. Dan toch! Hij dacht er vorig jaar sterk over na om een punt te zetten achter zijn carrière, maar besliste uiteindelijk om er minstens nog een jaartje bij te doen. En dus krijgt hij deze zomer de kans om zijn 3e Tour te winnen, 10 jaar na zijn 1e zege.
De Tour van 2007 werd toch nog gereden in een ander tijdperk. 2 jaar na het (1e) afscheid van Lance Armstrong en amper 1 jaar nadat ook Floyd Landis de wielerwereld bedroog. Een week na zijn Tourzege werd al duidelijk dat de Amerikaan betrapt was op doping. In mei 2007 werd hij ook officieel uit de uitslagen geschrapt. De Tour van dat jaar zou daarom zonder nummer 1 vertrekken. Jammer genoeg zou doping ook in die editie een bepalende rol spelen. En toch kregen we een mooie koers te zien!
Cancellara en de Belgen
De 94e Tour de France opende, lekker ouderwets, met een proloog. In de straten van Londen. Wiggins had voor eigen volk maar wat graag de gele trui, maar het was Fabian Cancellara die de snelste tijd neerzette en le maillot jaune mocht aantrekken.
De 1e etappes waren vooral voer voor de sprinters. McEwen won de 1e rit in lijn, na een knappe remonte. Op minder dan 15km van de meet kwam de Australiër ten val en leken zijn winstkansen over. Maar zijn ploegmaats brachten hem toch nog terug tot bij het peloton en reden in 1 ruk met hem naar voren. Als een duiveltje uit een doosje snelde McEwen naar winst. Een mooiere manier om zijn ploeg te bedanken was er niet. De sprinter zou echter nog veel last ondervinden van zijn valpartij. In de 8e rit kwam hij meer dan 20 minuten buiten tijd aan. Maar liever dat dan opgeven.
Wij Belgen keken vooral uit naar de 3e rit met aankomst in Gent. Opnieuw een rit voor de snelle mannen en dus waren alle ogen gericht op Tom Boonen. In tegenstelling tot de vorige dag stond de blauwe sprinttrein van Quick-step dit keer wel op punt. Ze waren zelfs zo sterk dat ze nog een mannetje over hadden! Niet Boonen, maar laatste man Gert Steegmans kwam als 1e over de meet. Boonen zou nog moeten wachten tot dag 7 om zijn ritje mee te pikken. En ook in de 13e rit was de Bom van Balen de snelste. Met ook nog eens de groene trui in Parijs erbij was 2007 zijn meest succesvolle Tour.
Het werd dus een mooie Tour voor de Belgen. 3 ritzeges, de groene trui, een aankomst- (Gent) en vertrekplaats (Waregem) in eigen land én de rode lantaarn voor Wim Vansevenant, voor het 2e jaar op rij. Dat Axel Merckx de 1e Belg werd op een 61e plaats was niet eens zo erg.
In de 4e rit waren we getuige van een nieuw kunststukje. Onder de vod van de laatste km hadden 4 vluchters nog een kleine voorsprong op het peloton. Tot Cancellara zich op kop zette. Hij reed weg van de hele meute, ging op en over de kopgroep en hield op de meet nog nipt de sprinters af. Een laatste kilometer zoals we er maar weinig hebben gezien en een ongelooflijk straf nummer van de Zwitser! Op die manier gaf hij nog wat extra kleur aan zijn gele trui.
De 1e week eindigde met 2 Alpenetappes. Na het Armstrong-tijdperk waren er nog geen uitgesproken favorieten. Er was echter niemand die Rasmussen beschouwde als een serieuze kandidaat voor de eindwinst. Hij mocht zonder problemen mee gaan met een vroege vlucht, de bollen nemen en ook de gele trui veroveren. Die zou hij later toch wel weer kwijtspelen, zeker omdat er nog een tijdrit van meer dan 50km op het programma stond. En dat was nu niet meteen de specialiteit van de flinterdunne Deen.
Nog alles te bewijzen
Vinokourov was misschien wel de man van de 2e week. Hij won de tijdrit en de 16e etappe nadat hij mee was in de vroege vlucht. Meteen ook het einde voor Vino en de hele Astana-ploeg. Op de 2e rustdag kwam aan het licht dat de koele Kazach betrapt was op bloeddoping na de tijdrit in Albi. Hij zou zijn beide zeges verliezen en zijn hele ploeg mocht opstappen.
Ondertussen werd duidelijk dat de strijd om de eindzege vooral zou gaan tussen Chicken Rasmussen en een jonge Spanjaard. De Deen verbaasde vriend en vijand in de tijdrit door 10e te worden en nog geen 2 minuten te verliezen. Alberto Contador van zijn kant was toen amper 24 en had eerder dat jaar dan wel Parijs-Nice gewonnen, in het grote rondewerk moest hij nog alles bewijzen. El Pistolero won de 15e rit met aankomst op de Plateau de Beille en werd zo de verrassende uitdager van de al even verrassende leider.
Exit Rasmussen, hallo spanning
Rasmussen begon wel nog steeds met een comfortabele voorsprong aan de 3e week. Mede dankzij een enorm sterke Rabobankploeg. Michael Boogerd, Thomas Dekker en Denis Mensjov imponeerden bergop en hielden het pak onder controle. Rasmussen zelf zette nog eens de puntjes op de i en won na de rustdag de laatste bergrit met aankomst op de Col d’Aubisque. Hij had meer dan 3 minuten voorsprong op Contador en meer dan 5 minuten op Cadel Evans. Enige obstakel was dan nog een tijdrit van 55 km, iets wat hij nu wel leek te kunnen…
Maar de avond van zijn ritzege ontplofte de bom. Sportcommentator Cassani vertelde dat hij Rasmussen in juni in de Dolomieten heeft gespot terwijl hij zich voorbereidde op de Tour. Volgens zijn whereabouts verbleef Rasmussen op dat moment wel in Mexico. Rasmussen kwam al eerder in opspraak door te liegen over zijn verblijfplaats en teammanager Theo de Rooij zag geen andere oplossing dan de leider uit de Tour te zetten, met de eindzege voor het grijpen. Eerder die dag werd ook de Italiaanse renner Moreni betrapt op doping en besloot zijn volledige Cofidisploeg om uit de Tour te stappen. Later zou uitkomen dat Rasmussen wel degelijk goed gedopeerd rondreed in die bewuste Tour. Net zoals enkele van zijn ploegmaats. En zo zat er ook op de Tour van 2007 een grote zwarte vlek…
Maar de Tour moest natuurlijk wel verder en het beloofde nog erg spannend te worden voor de eindzege. Contador kreeg plots de gele trui en moest op de voorlaatste dag zien stand te houden in een tijdrit van 55 km. Evans en Leipheimer hadden veel meer ervaring en volgden aan de vooravond van de beslissende tijdrit op respectievelijk 1’50” en 2’49”.
De Spanjaard kraakte, maar brak niet. Het was nog afzien voor Contador, maar de gele trui veranderde niet meer van eigenaar. Contador zou de Tour winnen met amper 23 seconden voorsprong, het op 1 na kleinste verschil in de geschiedenis. Leipheimer zou stranden op 31 seconden. Het verschil tussen de nummers 1 en 3 was nooit kleiner.
2017
10 jaar later kan Contador zijn 3e Tour winnen. Zijn uitdagers heten niet langer Evans, Leipheimer, Vinokourov of Rasmussen… maar Quintana, Porte en andere Froomes. Voor ons mag het terug even spannend zijn en mag El Pistolero gerust zijn 3e eindzege binnenhalen. Het zou de ultieme bekroning zijn van een mooie carrière. Maar het mag vooral een Tour worden zonder dopingperikelen, met een verdiende winnaar!