Geen Emma White meer bovenaan het wereldbekerklassement bij de vrouwen beloften. De Amerikaanse is na de manche in Koksijde weggestoten door de Nederlandse Fleur Nagengast. Geboren en getogen in Beilen, provincie Drenthe, ontwikkelt Nagengast zich onder de supervisie van Sven Nys aalvlug. Haar definitieve keuze voor het veld zit daar zeker voor iets tussen.
“De wereldbekertrui mogen dragen, voelt wel speciaal”, trapt de ietwat bedeesd klinkende Nagengast een open deur in. In Iowa werd ze 24e en 2e belofte na Emma White, in Waterloo van hetzelfde laken een broek met een 18e plaats. En in Koksijde opnieuw 18e, nu na Belgisch vicekampioene bij de elite Laura Verdonschot. “Het was mijn 1e keer in Koksijde, maar ik hou wel van zand”, lacht ze. Die prestatie legde haar geen windeieren.
Het leverde haar de leiderstrui op in het wereldbekerklassement. “Dat was een doel vooraf”, bekende ze eerder al. Daar heeft ze nu nog wat aan toe te voegen. “In een trui rondrijden voelt altijd heel goed. Het is belangrijk dat ik de wereldbekers kan rijden om UCI-punten te pakken en zo progressie te boeken. Ik ben eigenlijk zeer tevreden over mijn 3 WB-wedstrijden. In Iowa had ik wel wat last van de jetlag, maar gelukkig was dat gevoel in Waterloo zo goed als weg.”
Amerika was wel een special ervaring, vertelt ze. “Crossen in de VS is heel anders. Er zijn niet alleen de wedstrijden voor de profs en goede jeugd, maar ook voor alle liefhebbers zijn er wedstrijden. Iedereen kan gaan crossen en dat zorgt voor een bijzondere sfeer, zeker omdat iedereen ook blijft kijken naar de wedstrijden van de anderen. Iedereen wordt ook even hard aangemoedigd.”
Elite
Wel vind ze het jammer dat ze als 19-jarige elke keer weer tussen de elite rondjes moet rijden. “Het spreekt voor zich dat ik liever voor de overwinning zou fietsen dan gewoon tussen het peloton te rijden”, vindt Nagengast. “Dan krijg je ook heel andere wedstrijden. Nu rijden we een wedstrijd in de wedstrijd en dat is wel jammer. Het zou voor meer spanning en strijd zorgen als we met de U23 onze eigen wedstrijden zouden kunnen rijden. Dat zou ons meer vertrouwen geven en het zou ons ook beter voorbereiden op het EK en WK, waar we het ook onder elkaar moeten uitvechten.”
Nagengast wil graag doorgroeien in de cross, en daarvoor heeft ze dit jaar een bepalende keuze gemaakt. “Tot vorig jaar reed ik ook met ambitie op de weg”, zegt ze. “Ik werd geselecteerd voor het WK in Qatar en reed daar echt voor een goed resultaat. Het was meer dan zomaar een leuke ervaring. Naar een WK ga je niet om gewoon wat rondjes te draaien. Het gevolg was echter dat mijn winter niet werd wat ik me ervan had voorgesteld. Het was duidelijk dat ik moest gaan kiezen tussen beide disciplines. Omdat het veld gevarieerder is qua parcoursen heb ik voor de cross gekozen. Deze zomer heb ik dus specifieker getraind richting het crossseizoen en daar ligt wellicht een deel van de verklaring van mijn huidige vormpeil.”
Sven Nys
Natuurlijk heeft ook Sven Nys zijn aandeel in de koek. “We vormen bij de Telenet Fidea Lions een hechte groep en dat zorgt inderdaad voor betere prestaties. Ook Sven heeft een niet onbelangrijk aandeel in mijn succes. In Amerika zijn we bijvoorbeeld samen de parcoursen gaan verkennen en daar steek ik als jonge renster bijzonder veel van op. Zijn ervaring en het delen van zijn kennis helpt me om de nodige stappen te zetten”, beseft de geboren en getogen Beilse.
Fotomateriaal: Kristel Van Gilst.