Frederik Van Lierde (38) heeft er een ietwat bewogen maar zeker geen onsuccesvol 2017 opzitten en is momenteel zijn kalender voor 2018 aan het samenstellen. De triatleet uit Menen – al 20 jaar in het vak – is een wereldtopper die al zoveel gewonnen heeft maar nog steeds bezeten is van zijn sport. Van Lierde had trouwens best coureur kunnen worden, hij rijdt namelijk 180 km in tijdrithouding aan een gemiddeld wattage van boven de 300 Watt.
“2017 is een jaar geweest met mixed feelings“, blikt Van Lierde terug op zijn seizoen. “In Zuid-Afrika werd ik aangevallen tijdens een trainingsrit (verder meer daarover, red) en dat heb ik toch wel even meegesleurd. Uiteindelijk werd ik daar in Port Elizabeth nog 7e. Begin juli kon ik wel de kwarttriatlon Les Sables d’Olonne winnen en vervolgens de Ironman van Nice eind juli en de Ironman 70.3 in Vichy eind augustus. 3 overwinningen op rij, dat deed het beste verhopen voor de Ironman van Hawaï. Ik zat heel goed in Hawaï, maar je weet ook wat daar gebeurd is (door een fout van de organisatie moest Van Lierde op een bepaald moment wachten op zijn bevoorrading, red). Dat heeft mij een mentale slag gegeven die ik niet meer te boven ben gekomen. Gezien mijn goede conditie een erg jammerlijke situatie.”
Welke plaats neemt fietsen in binnen het triatlon, Frederik?
Frederik Van Lierde: “Als je de 3 onderdelen bekijkt, dan is fietsen wel het langste maar niet de beslissende discipline. Of je nu een goede fietser bent of niet, het is de bedoeling dat je na 180 km in een tijdrithouding nog zo fris mogelijk van je fiets komt om aan het lopen te beginnen. Het is leuk als je als 1e van je fiets kunt springen, maar dat zegt uiteindelijk nog niks over je wedstrijd. Het is wel van belang dat je mee vooraan rijdt, maar je moet daarna ook nog een goeie marathon kunnen lopen.”
Hoe sterk ben je zelf in het fietsen?
Frederik Van Lierde: “Ik ben zeker niet bij de sterkste fietsers, maar ik kan wel op veel verschillende parcoursen mijn streng trekken. Zeker als het wat heuvelachtig is of er wat klimwerk in zit, kom ik goed tot mijn recht. En ook op vlakke parcours geraak ik wel vooruit, dat heb ik al bewezen. Om een idee te geven, ik kan 180 km rijden aan 300 tot 310 Watt.”
Hoe moeilijk is de omschakeling van zwemmen naar fietsen en van fietsen naar lopen?
Frederik Van Lierde: “Ik was vroeger competitiezwemmer, dus de omschakeling van zwemmen naar fietsen vind ik persoonlijk niet zo moeilijk. Er zijn wel wat atleten die daar moeite mee hebben omdat je een uur lang plat ligt in het water en daarna plots recht komt en je inspanning moet verder zetten. Bij sommigen geeft dat evenwichtsstoornissen en nog een heleboel nevenwerkingen. Van fietsen naar lopen vind ik zelf wel lastig, zeker voor de rug en de beenspieren, die je dan al behoorlijk hebt belast. Het is logisch dat dat niet aangenaam aanvoelt, maar het is wel trainbaar. Ondertussen heb ik het er zelf niet zó moeilijk meer mee. Om de wissel vlotter te laten verlopen, ga ik daar een paar kilometer voordien al visueel op focussen. Vervolgens moet je vooral zorgen dat je bij die wissel efficiënt je energie gebruikt. Of dat dan 5 seconden meer of minder duurt, maakt niet veel uit.”
In welke wedstrijd heb je zelf je beste fietsprestatie neergezet?
Frederik Van Lierde: “Er zijn er wel al een paar geweest waar ik echt trots op mag zijn. In 2013 in Nice was ik al heel vroeg alleen weg en heb ik een hele snelle tijd neergezet. In 2015 in Zuid-Afrika kon ik ook blijven gaan.”
De stayerreglementering in het triatlon is voor discussie vatbaar. Hoe zit dat precies?
Frederik Van Lierde: “Klopt. De regel is dat je 12 meter moet houden tussen voorwiel en voorwiel, dus er moet een gat zijn van pakweg 10 meter met de fietser voor jou. Maar sowieso geeft het een voordeel als er iemand voor jou fietst. Zaak is dat die 10 meter natuurlijk niet met een meetlint wordt afgemeten, het is een schatting door de scheidsrechter in volle wedstrijd. Soms zorgt dat voor discussie, want als atleet kan je die afstand anders inschatten. Het beste is om iets meer afstand te houden dan strikt toegelaten, zodat je vervelende situaties vermijdt. Het is wat feeling en ervaring, want in Hawaï bijvoorbeeld mag je ook niet zomaar inhalen.”
Ben jij zelf pro of contra en waarom?
Frederik Van Lierde: “Ik ben absoluut pro. In sommige wedstrijden gaan ze naar 20 meter, maar van mij mag die 12 meter blijven. Op voorwaarde natuurlijk dat die afstand ook gerespecteerd wordt.”
Dit jaar werd je in Zuid-Afrika met een stok aangevallen tijdens een trainingsrit. Doet je dat soms nadenken over het leven of over de plaats die je sport in je leven inneemt?
Frederik Van Lierde: “Ja en nee. Het heeft geen nut om bang te zijn of te gaan doemdenken. Het was het gewoon het lot: ik was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Zoiets kan iedereen overkomen. Ik ben daar nog redelijk ongeschonden uitgekomen, maar het had wel een bepaalde impact op mij. Tenslotte ben ik wel degelijk aangevallen. De 1e weken was het niet evident. Ik kreeg er veel vragen over en toen ik thuis kwam moest ik aan jan en alleman mijn verhaal gaan doen…. Het is niet dat dat niet mag, maar zo blijf je er wel constant aan herinnerd worden. Dat is soms wel vermoeiend. Ik ben er wel over geraakt, maar het heeft zeker een impact gehad.”
In het verleden nog zo’n zaken meegemaakt?
Frederik Van Lierde: “In 2016 heb ik bijvoorbeeld mijn sleutelbeen gebroken door een valpartij. Iemand kwam plots voor me gereden, ik kon er zelfs niks aan doen. Dat is sneu natuurlijk. Elke atleet komt zo’n zaken wel tegen, zeker in zo’n lange carrière. Het is gewoon belangrijk dat je leert omgaan met die tegenslagen, want anders red je het niet.”
Voor tijdrijders is de outfit cruciaal, maar dat moet voor triatleten toch ook het geval zijn?
Frederik Van Lierde: “Zeker! Wij moeten zwemmen, fietsen en lopen in hetzelfde pak, dus ook aerodynamica speelt een belangrijke rol. Het is allemaal veel geëvolueerd; je hebt nu pakken met en zonder mouwen en ook de stoffen en fabricage zijn erop vooruitgegaan. Ik word gesponsord door Castelli en denk ook mee na over de structuur van het pak, zoals met of zonder golfballetjes. Wij moeten 180 km fietsen, dus het moet in orde zijn. Ik kan ook altijd mijn voorkeuren doorgeven en dan houdt Castelli daar rekening mee. Om een voorbeeld te geven, mijn mouwen en beenstukken waren in het verleden nogal aan de korte kant en mijn persoonlijke pakken werden dan op mijn maat aangepast. Elk detail is belangrijk.”
Je hebt al zoveel gewonnen in je carrière. Droom je nog stiekem ergens van?
Frederik Van Lierde: “Graag wil ik natuurlijk nog eens winnen in Hawaï (Van Lierde won de Ironman van Hawaï al eens in 2013, red). Het is heel moeilijk, maar ik ben ervan overtuigd dat ik er nog eens heel dicht kan eindigen. Alleen moeten alle omstandigheden meezitten. Ik heb ook al 7 Ironmans gewonnen, maar in de 3 jaar dat ik nog professioneel aan triatlon doe, wil ik er nog een paar bij. En daarnaast wil ik graag nog een aantal andere mooie wedstrijden winnen.”
Tot slot, nooit coureur willen worden?
Frederik Van Lierde: “Dat is een beetje dubbel. In het begin van mijn triatloncarrière deed ik wedstrijden op de korte afstand en daar mag je wel in peloton fietsen. Toen merkte ik dat dat wel lukte. Ik was toen 22, 23 jaar en reed ook enkele koersen met de beloften en elite zonder contract. Ik heb nooit prijs gereden, maar het lag mij wel. Uiteindelijk is het niet verder gekomen dan trainen met een paar profs. In het triatlon heb je meer zelfstandigheid en kan je alles zelf bepalen, terwijl coureurs – de toppers niet te na gesproken – vooral moeten doen wat hen opgedragen wordt vanuit de ploeg. Dat is toch een heel ander leven.”
Fotomateriaal: David Pintens.