“Altijd is Vantornout ziek, midden in het seizoen, maar op het BK niet”. Neen, die lange slungel was nooit de grote favoriet van de veldritsupporter. Hij was de eeuwige spelbreker, de antiheld, de ‘houten Klaas’. In zijn laatste seizoen krijgt Klaas Vantornout gelukkig overal een open doekje. Er is dan toch respect voor de West-Vlaming, die zo mogelijk meer uit zijn carrière haalde dan er in zat. Het ga je goed Klaas, bedankt om jarenlang gewoon jouw ding te doen!
Vantornout was in tegenstelling tot quasi alle andere protagonisten van het veldrijden deze eeuw nooit een enorme uitschieter bij de jeugd. In de schaduw van Vervecken en Wellens timmerde hij bij Fidea gestaag aan zijn carrière. Op het BK van 2007 in Hamme-Zogge werd hij op een zwaar loopparcours zowaar zelfs 2e na Bart Wellens, maar wel voor kannibaal Sven Nys. Een seizoen later ontbolsterde hij helemaal met onder meer een zege in de Druivencross. Onder de vleugels van Mario De Clercq en Jurgen Mettepenningen werd Vantornout kopman bij Sunweb en koos hij steeds meer zijn wedstrijden uit. Dat leverde hem in 2010 2 zilveren medailles op de kampioenschappen op. Toch hing er op de 30e verjaardag van de West-Vlaming nog geen kampioenentrui in de woonkamer te Torhout. En door de ontbolstering van Niels Albert leek het momentum gepasseerd….
Een ‘De Clercqske’
Zondag 13 januari 2013 werd de dag dat alles veranderde. Wereldkampioen Niels Albert, uittredend kampioen Sven Nys en ploegmaat Kevin Pauwels zouden onder elkaar uitmaken wie de tricolore in Mol zou veroveren. Vantornout had echter een superdag: hij viel aan, counterde Alberte en hield in de slotronde de uit ziekte herrezen Nys af. Het publiek mopperde… Vantornout was immers die jongen die halverwege elke winter in het startinterview met Renaat Schotte aangaf een kuchje te hebben. Bovendien liet hij ook wel eens een cross schieten en kende hij de truken van de foor. De aversie ten opzichte van de lange renner zorgde in de aanloop naar het BK 2014 in Waregem zelf voor de beschuldiging dat Vantornout de parcoursbouwer wou omkopen. Achteraf wordt algemeen aangenomen dat het verhaal gelanceerd werd door de organisatie zelf als (geslaagde) publiciteitsstunt. Vantornout kwam uiteindelijk nooit in het stuk voor en gaf gedesillusioneerd op. Volksheld Nys, uitdager Albert en antiheld Vantornout, de rollen waren nooit duidelijker verdeeld.
Een jaar later – Klaas was intussen 32 jaar – reed de West-Vlaming in de slotronde van het BK in Erpe-Mere tegen alle verwachtingen in aan de leiding. Hij geraakte net niet boven op een korte helling, maar zijn fiets hinderde Rob Peeters en de jonge Wout Van Aert, waardoor hij de koppositie behield en uiteindelijk zijn 2e tricolore mee naar huis nam. Een ‘De Clercqske’ heet dat zo mooi in de veldritwereld. De dubbele bekroning van zijn carrière. Het boegeroep in de slotronde was voor heel televisiekijkend Vlaanderen hoorbaar, maar niet voor de kersverse kampioen. Met zijn populariteit was Vantornout nooit echt bezig.
Noeste arbeider
Het respect dat de noeste arbeider al veel eerder in zijn carrière verdiende, krijgt hij nu gelukkig toch. Op die manier danken veel Vlamingen de concurrent van hun gepensioneerde favoriet, die Sven Nys of Niels Albert heet. Vantornout is misschien wel het laatste rondrijdende aandenken aan de periode waarin veldrijden op zijn populairst was. Nu hij 35 is, kan Vantornout geen klassiekers of kampioenschappen meer winnen, maar het plezier op de fiets is aanlokkelijk. We vonden het zelfs grappig dat hij in 7 haasten toch nog naar Duitsland trok toen hij hoorde dat de cross op zijn lijf geschreven was. Die Belgische titels pakken ze hem nooit meer af. Dat hij daarvoor af en toe eens een wedstrijd liet schieten of bewust wat gas terugnam, zijn we toch al stilaan aan het vergeten. Meer nog, soms hopen we dat andere renners het ook durven doen, want anders dreigen de kampioenschappen deze winter een flauw afkooksel te worden van de razend spannende kampioenschappen die Vantornout won.
Ik lees dat Klaas bang is voor het zwarte gat, maar een toekomst is er zeker. Hij heeft altijd keihard moeten werken voor zijn successen, kreeg nooit iets cadeau. Daar kan de jeugd absoluut van leren. Mijn handen gaan op elkaar voor Klaas, nog 2 maanden lang. Dat hij in schoonheid mag eindigen…
Klaas, het ga je goed!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.