In de laatste Primo van 2017 – sinds gisteren in de winkel – staat een uitgebreid en pakkend interview met voormalig rolstoelatlete Marieke Vervoort (38). Daarin maakt Wielemie zich stilaan op voor wat haar onvermijdelijk te wachten staat. 9 van haar frappantste uitspraken gewoon om mee te geven wat ze doormaakt….
1. “Ik wil dat de mensen weten wat er echt in mij omgaat. De meesten hebben me lange tijd alleen maar zien lachen en medailles binnenhalen, maar dat is slechts 1 kant van de medaille. Niemand ziet hoe het er hier bij mij thuis aan toegaat.”
2. “Kijk, ik functioneer nog wel, maar ik voel me rotslecht. Gisteren heb ik hier nog zitten huilen van de pijn en zei ik dat ik het niet meer aankan. ‘Laat het stoppen alsjeblieft’, smeekte ik.”
3. “Momenteel ben ik vooral bang. Bang, bang, bang voor wat nog komen moet. Soms stel ik mezelf weleens de vraag ‘Wil ik dit nog wel’. En als ik heel eerlijk ben, moet ik gewoon toegeven ‘Nee, ik wil dit eigenlijk niet meer’.”
4. “Alles is intussen bijna letterlijk kapot gespoten. Overal heb ik harde vlekken. Ik schreeuw het uit van de pijn als ik een spuit moet krijgen. Echt verschrikkelijk. Het is enorm moeilijk… Ik wind er geen doekjes om, vooral de laatste weken heb ik al heel veel tranen gelaten.”
5. “Aan zelfmoord heb ik ook al vaak gedacht, maar…. Hoe kan je zoiets doen? Zoals Steve Stevaert jezelf verdrinken? Ik weet het niet. Nee, dat kan ik ook niet. Vooral uit schrik dat mijn zelfmoordpoging zou mislukken.”
6. “Ik ben helemaal niet bang voor de dood. In mijn ogen is dat gewoon inslapen, nooit meer wakker worden en voor altijd verlost zijn van pijn. Alleen voor die datum heb ik een heilige schrik. Hoe beslis je in godsnaam op welke dag je wil sterven?”
7. “Ik wil dat niemand staat te treuren in de trant van ‘Toch vreselijk dat Marieke er niet meer is’. Integendeel, iedereen moet klinken op het feit dat ik zo’n geweldig leven gehad heb.”
8. “Wie dat wil, kan een beetje as krijgen om in een kettingkokertje of zo te stoppen. Of een vingerafdruk of weet ik veel wat. Een traditionele begraafplaats is niks voor mij. Ik wil niet ergens in een potteke staan. Daarin zou ik me veel te opgesloten voelen.”
9. “Het verwondert mezelf, maar ik heb de topsport nog geen moment gemist. Wel, integendeel. Blij dat ik er eindelijk vanaf ben. Waarom? Omdat het zo’n verdomd egoïstisch wereldje is.”
Wat er ook gebeurt, WielerVerhaal wil Marieke Vervoort hierbij bedanken voor haar fantastische prestaties op nationaal en internationaal gebied. En vooral, om te zijn wie ze altijd geweest is. Bedankt, Wielemie, we zullen je nooit vergeten!