Sonny Colbrelli, veel mooier kan de naam van een beetje Flandrien niet klinken. Met winst in de Brabantse Pijl en top 10 in zijn maiden deelname aan de Ronde van Vlaanderen, na ook nog een 7e plaats in de E3, mag de Italiaan van Bahrain-Merida niet klagen over 2018. Het belooft veel meer, aan de vooravond van een nieuwe Vlaanderens Mooiste.
In 2016 reed Colbrelli (27) nog voor het procontinentale Bardiani. Vorig seizoen debuteerde hij bij het Qatarese Bahrain-Merida op WorldTourniveau. Meteen topresultaten die misschien wel hoge verwachtingen scheppen, maar Colbrelli tempert meteen ons enthousiasme voor komende zondag. “Vorig jaar was een schitterende campagne in Vlaanderen. Bevestigen in 2018 zou mooi zijn, maar tot nu toe heb ik niet laten zien wat ik in mijn mars heb. Ik verkeer niet in mijn beste vorm, wat natuurlijk erg jammer is. Maar op mijn best moet ik eigenlijk mee kunnen spelen in de finale. Een podium of winnen in de Ronde? In principe moet ik dat kunnen, al zal het wellicht niet voor dit jaar zijn.”
Colbrelli heeft met de ploeg net het parcours verkent en kent de stroken ongeveer uit zijn hoofd. “Ook de namen klinken me wel bekend in de oren”, zegt hij. Lippenhovestraat, Haaghoek, Holleweg, Steenbeekdries,… Als we ze vernoemen, licht hij telkens weer op. Of gaat het vingertje de lucht in. “Maar de combinatie leggen is wel moeilijk”, grijnst hij. “De namen ken ik, en ook het parcours zit in m’n hoofd, maar ik kan me geen beeld voor de geest halen als je bijvoorbeeld Leberg noemt.” Iets wat misschien nog komt na zijn 2e deelname….
In ons gesprek duikt plots wel een tegenstrijdigheid op. Colbrelli lijkt kasseien niet zo makkelijk te verteren, laat hij vallen. Moeten we toch even bij slikken. Geen kasseienfan maar wel top 10 in je 1e deelname. Dat vraagt wat uitleg! “Als Italiaan heb ik nooit of te nimmer op kasseien gereden als jonge renner. Ik heb het er soms moeilijk mee, het kan echt wel zwaar zijn voor een sprinter zoals ik. Zonder kasseien kan ik meer pushen. Maar goed, blijkbaar gaat het me toch wel af. Al prefereer ik toch de heuvels zonder kinderkopjes, zoals een Kortekeer of een Berendries. De Oude Kwaremont vind ik trouwens echt wel de zwaarste, omdat het de langste is. Zeker na 200 km is dat zéér heavy. Als sprinter hou ik meer van de korte en explosieve inspanningen.”
Surprise!?
Een fan van de Ronde is hij wél. “Al vanaf mijn 10e volg ik de Ronde van Vlaanderen op televisie”, verrast hij. “Ik heb de renners altijd over het oude parcours tussen Brugge en Meerbeke zien rijden, maar helaas heb ik dat zelf nooit gereden. Daarom is het voor mij ook moeilijk om een vergelijking te maken. Maar wat ik je wel kan vertellen is dat ik liever de Ronde van Vlaanderen op mijn palmares zou hebben dan bijvoorbeeld Milaan-Sanremo. Ik ben Italiaan, ja, maar het parcours van de Ronde ligt me als renner veel beter.”
Colbrelli kent ook zijn klassiekers. “Vlaanderen is een monument, dat is iets uniek in het wielrennen. Het zou een eer zijn om ooit te winnen in Oudenaarde, net als het dat zou zijn in Luik of Roubaix. Maar Vlaanderen komt echt wel op 1, gewoon omdat het een schitterende koers is en ik in België als coureur veel beter tot mijn recht kom. Liever dat dan bijvoorbeeld een ritzege in de Tour de France of zelfs de Giro d’Italia. Véél liever, eigenlijk. Het monument Vlaanderen winnen zou een kinderdroom zijn!”