Driebergenprijs zaterdag in Harelbeke. Gedomineerd door Shifting Gears, het team van de plaatselijke hoofdrolspelers Bjorn De Decker en Joeri Calleeuw. Reden de laatste 30 km met hun 2’tjes naar de meet. En wat doe je dan, een eerlijke deal sluiten, natuurlijk.
“Van in de start zaten Bjorn en ik achteraan, en ik vreesde al snel dat we de koers verloren hadden”, opent latere winnaar Joeri Calleeuw zijn verhaal. “We hadden geen andere keuze dan vanaf de 1e hellingen direct koers te maken. In het begin was het nog niet lastig genoeg, met onder meer de Kortekeer, maar vanaf de Taaienberg kon ik toch een verschil maken. Samen met Bjorn en Gil D’Heygere had ik boven op de Taaienberg al een mooi kloofje. Een straf nummer, want in de kortste keren zaten we bij de kopgroep. Dat was wel chic.”
Zelden gezien vertoon
Toen was het echter nog 80 km te gaan. “Klopt, maar het parcours was zo lastig dat ik wist dat we onze kans hadden”, zegt Zedelgemse coureur. “We kregen ook anderhalve en zelfs 2 minuten bij elkaar. Aan de voet van de Kluisberg trok Bjorn vol door en Kjell Van Driessche, onze laatste opponent, moest passen. Ik probeerde boven naar Bjorn te rijden, maar Van Driessche bleef op 20 meter hangen, dus heb ik maar ingehouden. Kjell heeft dan 10 km kop genomen en dan ben ik er alleen vandoor gegaan. Ik kon het risico niet nemen dat we hem meenamen naar de finish, vandaar die keuze.”
Aan de voet van de Tiegem – met nog een km of 30 te gaan – kwam Calleeuw al bij De Decker. “We hadden nog 2 minuten op het peloton en gezien de lastigheidsgraad van de koers wisten we toen eigenlijk al dat we de buit onder ons 2’en konden verdelen. De laatste 20 km was het enorm genieten, en dat in 1 van de zwaarste en mooiste koersen van het hele seizoen. Ik kreeg er zelfs kippenvel van. Bij het ingaan van de laatste km vroeg ik Bjorn wat we ermee gingen doen en hij ging direct akkoord dat ik zou winnen. Bjorn had dit seizoen zelf al 5 keer gewonnen – waaronder de Vlaamse Pijl – en ikzelf was achtergebleven met een 8-tal 2e en 3e plaatsen. Voor de ploeg was het ook goed dat ik zou winnen. Fantastisch, want zo’n situatie maak je maar zelden mee in een carrière.”
Bevrijd
Calleeuw was jarenlang een vaste waarde op continentaal niveau, bij onder meer Jong Vlaanderen en Veranda’s Willems. “Het is dus zeker niet mijn mooiste overwinning ooit, want dat blijven zonder meer mijn Belgische titels bij de elite zonder contract in Geel (2011) en Vossem (2014). Daar kan niets tegenop, tegen zo’n 3-kleur. Voor de ploeg is dit wel uniek, al blijft voor mezelf de prestatie op zich wel uitzonderlijk.”
En nu de kop er toch af was, zette Calleeuw zijn zegedrang daags nadien voort in de ezc-koers in Beselare. “In het begin van het seizoen zat het gereld tegen, waardoor ik wat nerveus begon te koersen. Dan wordt het moeilijk om te winnen. In Beselare voelde ik me bevrijd en kon ik solo finishen. Het was ook een lastig parcours, maar ik stond zonder druk aan de start en dat scheelt een slok op de borrel.”
Bewuste keuze
Joeri Calleeuw koerst nu dus wel een niveau lager dan de voorbije jaren, een bewuste keuze die hij zich nog geen moment beklaagd heeft. “Het is plezanter koersen. Op continentaal niveau behoorde ik niet tot de toppers, waardoor ik veel risico’s moest nemen op de fiets om mijn mannetje te staan. Met alle fysieke gevaren van dien…. Dat kon ik mentaal nog moeilijk opbrengen, zeker omdat dat telkens was voor een 30e plaats, ofzo. Ik vind het leuker om vooraan te koersen op een lager niveau, dan ontloop je toch veel gevaren. En zo kan ik nog eens winnen ook.” (lacht)
Is de ambitie om weer hogerop te gaan helemaal weg? “Je moet eerlijk zijn met jezelf. Ik ben 32, normaal zal dat er niet meer van komen. Maar ik zou het nog wel zien zitten om te werken voor een échte kopman. De kans zal zich wellicht niet meer voordoen, maar als ze er toch zou komen, dan zou ik het misschien nog overwegen. Ik heb er totaal geen probleem mee op 30 koersen op een jaar te werken voor een kopman die het kan afmaken, zoals ik eerder bij Veranda’s Willems deed voor Timothy Dupont.”
Het is wel een nieuw leven voor de man uit Zedelgem. “Klopt, ik ben nu nog vol gefocust op de koers, maar dra ga ik ook werken. Een functie las vertegenwoordiger zal het worden, maar meer kan ik er nog niet over verklappen.”
Fotomateriaal: Jens Morel.