Begin jaren ’90 stappen de vrienden Herman en Guido op de racefiets. Met een buideltasje gevuld met shag op de heupen – blijkbaar essentieel voor een fietstocht – werd door Guido aan Herman gevraagd bij welk terras als 1e gestopt ging worden. De pauze werd dus al besproken, voordat goed en wel een meter getrapt was. En zo is ‘Wielervrung Sjtröch’ eigenlijk al geboren. Renner Roy Slangen legt zijn team(maats) onder de loep.
“Het fenomeen koffiepauze blijft ook bijna 25 jaar later een belangrijk momentum van elke fietstocht. De shag werd al snel ingeruild voor sportdrank en mueslirepen en het duo breidde zich uit. Sinds 1996 sluit ik me aan bij de groep, als klein broertje van Peter, die na zijn voetbalcarrière heeft gekozen voor de racefiets. Net als Herman en Jos. In 1998 doen we mee aan de Rabobank-Keutenbergtrofee, een tijdrit van 2,5 km, waarbij deze lokale helden nagenoeg allemaal top 10 finishen.”
Naam voor het team
Roy Slangen: “De groep breidt gestaag verder uit, waarbij het vaste startpunt van de ritten ‘Strucht 66’ wordt. Schin op Geul: midden tussen Keutenberg en Cauberg. Het ouderlijk huis van Peter en mijzelf. Zondag 9.30 uur wordt een heilig tijdstip voor de groepsrit en vanaf 9 uur zorgt onze moeder dat er verse koffie klaarstaat voor iedereen die binnenwaait. Al snel wordt er een naam voor het clubje bedacht: Born-Habets Cycling Team (BHCT). Via Born ontvingen we enkele wielershirts en Jean Habets was de fietsenmaker in Schin op Geul, waar Peter en ik onze fiets lieten onderhouden. Vandaar dus.”
“Toen wist ik nog niet dat ik jaren later bij Born aan de slag zou gaan, nadat toenmalig directeur Wim Jennen onze ‘jaarverslagen’ die wij hem stuurden (hij kende ons niet eens!) zo knap vond geschreven, dat hij vroeg of we ook de nieuwsbrieven voor Born wilden maken. Zo werden de 1e lijntjes gelegd, maar dat is een heel ander verhaal.”
Unieke samenstelling
Roy Slangen: “Guido, Herman, Peter, Jos, Roy, Marco, Paul, Roger, Wil. Soms aangevuld met wat kennissen of zoals wij het noemen: gastrenners. Het bijzondere aan de club is de unieke samenstelling uit alle windstreken van Zuid-Limburg. De startplaats blijft echter Strucht 66. Woon je veraf, dan zul je vroeg uit de veren moeten! Indien 1 van ons of naaste familieleden de hulp van de goden nodig hebben, maken we een tocht naar het bedevaartsoord Banneux om daar kaarsjes te branden voor een goede afloop.”
“Stevig doortrappen, maar vooral: heel veel lachen. 2 elementen die ook elke rit terugkomen en waarbij beide extreem belangrijk worden gevonden. Onze zondagochtendrit kan je zien als een real-life Whatsappgroep, waar heel wat lol wordt (weg)getrapt. De 9 coureurs zijn allemaal even belangrijk voor de groep, waarbij de uitkomst veel hoger uitvalt dan de som der delen. Door werk en weer zijn we echter slechts enkele ritten per jaar helemaal compleet. De
diversiteit aan karakters zorgt voor gezonde rivaliteit en vooral veel goede humor. Het is dan ook het meest treffend om de uniciteit van de groep te duiden door de verschillende karakters van de coureurs te typeren.”
De Helden
Guido. “Doorzetter. Misschien niet de meest getalenteerde renner, maar wel degene met de sterkste wil én durf. Als iets moet lukken, dan lukt het. Daalt als een bezetene en fietst al meer dan 100 jaar met trots rond op een Giant Cadex. Als iets over die Giant gezegd wordt… man, man. Als je aan de fiets komt, kom je aan hem! Gooide ooit 2 fietspompen het ravijn in (1 was niet van hemzelf!) omdat ze niet werkten en presteerde het om na demontage van een lekke binnenband, deze zelfde band weer te monteren. Zit vaak ‘in het verkeerde wiel’, maar reed dit jaar onder erbarmelijke omstandigheden 5x Alp d’huez op. Een keiharde dus. Je komt er niet snel vanaf.”
Herman. “Look-a-like van Richard Virenque (en ik verdenk hem ervan dat hij hetzelfde middeltje gebruikt als Virenque vroeger, ssst). Wordt recentelijk ook verdacht van het hebben van een motortje in de trapas. Herman is de man die snel in vorm is. Weinig km, groot trainingseffect. Om gek van te worden! Gebombardeerd tot voorzitter van de groep. Zweert bij het celest van Bianchi. Wast wielershirts waarschijnlijk nooit, want bestelt regelmatig nieuwe bij Ali Express. Ook hij reed dit jaar 5x Alp d’huez omhoog in kou en regen.”
Peter. “Mijn grote broer en fietsend voorbeeld. Degene die mij eigenlijk op de racefiets heeft gekregen. Zijn oude Sirocco was mijn 1e fiets. Jaren geleden werden er bergop heuse duels uitgevochten, maar die tijd is voorbij. Althans… Man van het strakke tempo. 1 vast strak tempo! Is al enkele jaren buddy bij Equipe Mont Ventoux. Steekt dus graag de helpende hand toe. Repareerde ooit mijn stukgelopen ketting op de Haute Levée met pikzwarte handen als resultaat (ik had goed gesmeerd), waarvoor mijn dankbaarheid nog steeds groot is.”
Jos. “Man van uitspraken die allemaal een eigen tegeltje verdienen. Het postuur van een klimmer, maar kan dus absoluut niet bergop fietsen. Kocht ooit de Jan Janssen van Peter, welke hij tijdens een toertocht in Someren meteen total loss reed. Peter had nog niet de tijd gehad om het geïnde geld te besteden. Geeft vooral altijd hoog op over zijn voetbalcarrière. Over zijn wielercarrière horen we niet zo veel. Deelt regelmatig ‘kwakjes’ uit bij bordjessprints en wordt hiervoor ook bestraft (rondje koffie)? Deze boeten werden echter nog niet betaald. Desalniettemin een gangmaker en niet te beroerd om een handje toe te steken als je een zwaar moment hebt. De aangeboden hulp is
wederzijds!”
Roy. “Ikzelf zocht een sportieve tijdsbesteding na de middelbare school. Na een keer op de MTB geprobeerd te hebben (wat goed ging), vroeg Peter om een keer mee te gaan met de – toen nog kleine – groep op zondagochtend. Dat ging wonderbaarlijk goed en sindsdien is elke zondagochtend gereserveerd. A-technisch (zie Peter die mijn ketting repareerde), maar onderhoud van de fiets werd beter met het verstrijken van de jaren. Leek ooit getalenteerd en goed klimmer, maar belofte nooit ingelost. In erbarmelijk weer La Marmotte gereden en ooit helemaal kapot gegaan op de Col de la Madeleine (mijn 1e col). Begeeft zich elke winter wel eens op glad ijs met de bijna traditionele
jaarlijkse valpartij tot gevolg.”
Marco. “De meest getalenteerde. Wint en verliest KOM’s van Niki Terpstra en andere profs en maakte veruit de meeste kilometers door de jaren heen. Echte klimmer met een vetpercentage onder de 0%. Alleen bij wind en op kasseien een kleine kans om hem pijn te doen. Vaak is de pijn voor de ander. Denkt buiten gebaande paden, maar gaat niet graag offroad.”
Paul. “De senior uit de groep. Oud-coureur en heeft daardoor altijd een streepje voor. Ook wel ‘de manager’ genoemd. Kroop vroeger in december regelmatig in de huid van Sinterklaas, maar deelde op de fiets nooit cadeautjes uit. Maakt na enkele jaren afwezigheid door gezondheidsredenen op de fietst momenteel een keiharde comeback en benadert het aantal kilometers van Marco regelmatig. Fietst nagenoeg elke dag! Heeft bijzondere anekdotes uit het verleden en zijn ‘Timmermans-tricot’ is een begrip geworden, evenals het onlangs geïntroduceerde ‘ediek’ (En Dan Is Er Koffie). PS: houdt niet van paarden en amazones.”
Roger. “Getalenteerde renner óf had als student – en heeft nu als ambtenaar – te veel vrije tijd om te trainen. Rijdt vaak met Marco op kop, waarbij ze zich losmaken van de groep. Richtingsgevoel blijft soms een dingetje, waardoor hij regelmatig de verkeerde weg inslaat. Hierdoor maakt Roger meestal meer kilometers dan de rest van de groep. Al met al een kilometervreter die bergop zeer makkelijk iedereen lost. Behalve Marco dan.”
Wil. “Een echte mooiweerfietser. Klein van stuk, maar als hij er is, duidelijk aanwezig en vaak met gezegende conditie! Als Wil er is, is iedereen vrolijk, want dan schijnt de zon. Loopt hard als het weer te koud of te nat is (en is dus eigenlijk meer hardloper dan fietser). Soms een beetje vergeetachtig. Wil neust beroepshalve graag rond in andermans keuken. Gezien zijn constante vormpeil ook verdacht van snoepen uit een potje waar niemand bij kan.”
SCHRIJF JE IN VOOR ONS 1E KOERSGESPREK!
Kameraadschap
“Dit is het verhaal van de Wielervrung Sjtröch, waarnaar we onszelf omgedoopt hebben, door mijn ogen ervaren en met mijn hersenkronkels gereconstrueerd. Soms maken we ‘koers’, om een kwartier later weer rustig peddelend te luisteren naar een goed verhaal of degelijke flauwekul. Met nadruk: dit is dus míjn wielerverhaal over een groepje fietsers die zich in Zuid-Limburg en de Belgische Voerstreek netjes aan de verkeersregels houdt. Vraag je 1 van de andere leden, dan zullen de nuances mogelijk iets anders liggen en een andere versie het licht zien. 1 ding zal echter overeind blijven: kameraadschap!”