Geen Yannick Vrielink meer in het veld komende winter. De jonge veldrijder uit Zutphen trekt een streep onder wedstrijden rijden, wat dus meteen ook wil zeggen dat hij zijn crossfiets niet helemaal op zolder zal wegbergen. Maar hoe is het zover kunnen komen?
Je stopt met crossen. Wat heeft de doorslag gegeven en welke factoren speelden nog mee?
Yannick Vrielink: “Eigenlijk ben ik niet alleen gestopt met crossen, maar voorlopig met het wedstrijdfietsen in het algemeen. De beslissing is gekomen doordat ik langzamerhand steeds minder plezier kreeg in het fietsen. Vandaag heb ik in overleg met mijn ouders besloten om te stoppen met wedstrijden rijden, en dat zowel wat betreft wielrennen, mountainbiken en veldrijden.”
Welk gevoel overheerst er, nu je de beslissing hebt genomen?
Yannick Vrielink: “In juni had ik bij mijn – inmiddels ex- – ploeg ‘Sensa Kanjers voor Kanjers’ al gevraagd om een maand niet opgesteld te worden. De ploeg ging akkoord en samen met de trainer van de ploeg hebben we dan een nieuw plan opgesteld dat mij het plezier weer zou moeten teruggeven. Dat liep wel even goed met een mooie overwinning in de Ronde van Markelo op 6 juli. Maar daarna ging het weer steeds verder bergaf.”
Weet je nog waarom en in welke omstandigheden je destijds bent begonnen?
Yannick Vrielink: “Mijn broer begon met mountainbiken, waarna ik een jaar later – toen ik oud genoeg was – ook op 7-jarige leeftijd kon beginnen bij de mountainbike-afdeling van ETP-Zutphen. Daarna is het geëvolueerd tot de Nederlandse selectie. Dat is niet slecht.”
Blik eens terug op je carrière in het veld. Wat waren de hoogte- en dieptepunten?
Yannick Vrielink: “Hoogtepunten waren toch wel mijn wereldbekerdeelnames. Ik heb toch maar mooi een aantal wedstrijden voor de nationale selectie mogen rijden. Dat oranje pakje hangt nu boven mijn bed, en daar zal het ook altijd mooi blijven hangen! Daartegenover was mijn grootste dieptepunt mijn valpartij in Willingen, in Duitsland. We waren daar met 4 man op trainingskamp voor het mountainbiken. Daar ben ik op het downhillparcours op een normale MTB-fiets gevallen en liep daarbij een gebroken elleboog, een zware hersenschudding en 2 bloedpropjes in m’n hoofd op. Dat zorgde er voor dat ik anderhalve tot 2 maanden lang niet verder ben gekomen dan mijn eigen slaapkamer. Zoveel hoofdpijn had ik. De klap is zo hevig geweest dat ik me van dat weekend niks meer kan herinneren.”
Hoe ga je de vrijgekomen tijd invullen?
Yannick Vrielink: “De komende tijd ga ik zeker nog wel een beetje invullen met mijn gewone wegfiets. Verder ben ik bezig met het behalen van mijn navigatorlicentie voor de rallysport. Dat heb ik altijd al graag willen doen. Vorig jaar heb ik daar op uitnodiging eens van kunnen proeven en dat smaakte zeker naar meer!”
Fotomateriaal: Dick Soepenberg.