Onheilspellend bericht begin augustus 2018. Dante Coremans, absoluut toptalent in het veld bij de junioren, had beslist om zijn fiets met onmiddellijke ingang aan de haak te hangen. De jonge Messelbroekenaar was het trainen zat, maar intussen heeft hij de handdoek weer opgenomen. “Liever crossen dan te gaan werken”, grijnst hij.
Wat doen veldrijders in de zomermaanden buiten geregeld een rittenkoers rijden ter voorbereiding op het nieuwe seizoen? Juist, ja. Veel en lang trainen. Het is net dat Dante Coremans uit Messelbroek niet per se graag doet. “Niet mijn favoriete bezigheid”, schuddebolt hij. “Om eerlijk te zijn: ik hang liever thuis in de zetel dan dat ik uren op de weg moet gaan trainen om mijn conditie te onderhouden. Ik was deze zomer het trainen echt moe en heb dan beslist om ermee te kappen.”
Misschien een ietwat impulsieve beslissing, maar een paar maanden later is Coremans tot bezinning gekomen. “Ik heb vier maanden lang mijn fiets niet aangeraakt”, beweert hij. “Een andere sport? Nee, ook niet. Gewoon veel thuis geweest en met vrienden wat rondgehangen. Veel in de garage gezeten ook (Garage Claeskens in Messelbroek is een familiebedrijf, vader Dirk is er sales manager, red). Maar na verloop van tijd begon het toch weer te kriebelen. En dus ben ik weer beginnen trainen.” Motivatie vond hij nu wel. En die is simpel. “Liever crossen en trainen dan te gaan werken”, grijnst hij. “En het motiveert me ook wel dat ik meestal voorin kan crossen, in de staart van het peloton zou het me minder goed afgaan”, blijft hij de eerlijkheid zelve.
Een nieuwe start zou het worden. “Niels ALbert heeft mij en mijn vader gecontacteerd omdat hij potentieel zag in mij en wilde checken of ik niet wilde terugkeren. Niels heeft me dus op sleeptouw genomen, hoewel ik hem voordien helemaal niet kende. Ik was wel al een paar keer bij hem in de winkel langsgelopen voor materiaal, maar meer ook niet. Maar goed, Niels nam me onder zijn vleugels en dat liep vrijwel meteen goed. Ik train nu zelfs met plezier. Toen hij naar Pauwels Sauzen-Vastgoedservice trok, ben ik met hem meegegaan. Handig ook, want Niels woont op nauwelijks 20 kilometer van mij.”
En dus is Jurgen Mettepenningen een toptalent kwijt bij de jeugdploeg van Marlux-Bingoal. “Toen ik er terug mee begon, heb ik contact opgenomen met Jurgen, maar het seizoen was al begonnen en hij kon me geen fiets geven”, doet Coremans zijn verhaal. “Het is natuurlijk altijd handig als je een fiets kunt krijgen in plaats van dat je er ene moet kopen. En zo ben ik Niels dan gevolgd. Met succes eigenlijk, want ik was pas een week of 4 aan het trainen toen ik in de Jaarmarktcross van Niel al meteen kon winnen. Dat was een verrassing, ook voor mezelf. Ik hoop nu dat ik deze lijn kan doortrekken en dat ik dit seizoen nog word geselecteerd voor een wereldbekermanche. Voor de rest ga ik me geen druk opleggen.”