De sportieve ploeg van Katusha Alpecin ondergaat voor 2019 heel wat wijzigingen. Het is een slecht jaar geweest voor de Zwitserse formatie, waardoor er duchtig werd ingegrepen. Omdat de kern kleiner wordt, moesten er ook wat jongens vertrekken. 1 van hen is Maurits Lammertink, die zo na 2 jaar terugkeert naar huis.
Lammertink rijdt komend seizoen voor Roompot-Charles. “Ik ken hier heel wat mensen, want ik maakte hier al in 2015 en 2016 de dienst uit”, zegt hij. “Het is ook met de resultaten hier dat ik die transfer naar Katusha heb afgedwongen. De terugkeer is wel fijn, en ja, het voelt inderdaad een beetje als thuiskomen. Ik ken hier heel wat renners en mensen in de staf, dus het was een logische keuze om terug te keren. De ploeg is destijds altijd goed geweest voor mij in de zin dat ik alle mooie koersen heb kunnen rijden. En we zijn eind 2014 ook goed uit elkaar gegaan.”
Slecht jaar
“Ze waren heel tevreden van me bij Katusha”, vervolgt Lammertink op ietwat gelaten toon. “Doordat de kern werd afgeslankt en er veel budget naar nieuwkomers ging, moest ik toch weg. Dat is koers, zeker? Voor het team was 2018 niet bepaald een hoogvlieger en dus beslisten ze om te investeren in enerzijds een paar sprinters en anderzijds een paar winnaarstypes, zoals ze me dat letterlijk vertelden. Het kwam dus best wel aan dat ik moest vertrekken, ja. Ik had het absoluut niet verwacht, en dan doen zoiets altijd extra pijn.”
2 seizoenen lang reed de in Twente geboren Lammertink in de rood-witte kleuren van Katusha. “Vooral 2017 vond ik best wel goed”, blikt hij terug. “Ik haalde toen een hoog niveau en heb dat jaar grote koersen kunnen rijden, zoals de Tour de France.” Maar eerlijk is eerlijk. “Het voorbije jaar was niet denderend. Ik was op de bepalende momenten niet goed genoeg. Valpartijen op het verkeerde moment, zoals op het EK in Glasgow, of gewoon net niet sterk genoeg. Vooral in het voorjaar miste ik net dat tikkeltje power om me in de kijker te fietsen.”
Amstel
“In de Giro verkeerde ik dan wel in goeie vorm, maar voor mezelf was dat lastig omdat Mitchelton-Scott alles terughaalde in dienst van klassementsman Simon Yates. Op kantelmomenten had ik meer geluk nodig om resultaten te rijden. Feit is wel dat ik in Parijs-Nice ziek werd, waardoor ik meteen een achterstand opliep. Ik heb er alles aan gedaan, maar het was net niet. En op het hoogste niveau is dat dodelijk. Ik ben geen slechte renner, maar in de WorldTour moet alles top zijn en meezitten om überhaupt mee te kunnen doen.”
“Wellicht kom ik beter tot mijn recht in een iets kleinere ploeg als Roompot-Charles, waar ik meer mijn eigen koers kan varen”, besluit Lammertink, die in 2017 de koninginnenrit in de Baloise Belgium Tour won. “Of ik hier sportieve garanties krijg, is moeilijk te zeggen. Maar ik denk wel dat ik hier tot de betere renners behoor en opnieuw míjn koersen zal kunnen betwisten, zoals de Amstel Gold Race. Het woord ‘kopman’ neem ik niet in de mond, maar wie die dag top is, kan zijn kans gaan. Als je dat eerlijk aangeeft, dan rijden de renners hier voor elkaar. Zaak is dat ik straks weer lekker kan koersen, en dan volgen de uitslagen wel.”