Maurits Lammertink vierde dinsdag zijn 31e verjaardag, maar dat ging welw at anders dan normaal voor de renner van Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux. Sinds zijn zwaar ongeval op dinsdag 22 juni, waarbij hij op het voetpad in het bijzijn van zijn familie door een scooter omver gereden werd, verblijft de Nederlander in het revalidatiecentrum van Enschede om te herstellen van een hersenletsel, sleutelbeenbreuk en gescheurde pees in de schouder. 2 maanden na de geslaagde operaties spreekt Lammertink kort over de afgelegde weg en zijn toekomstperspectieven.
“De situatie waarin ik momenteel verkeer, is volledig in strijd met mijn karakter en gewoontes”, zucht Maurits Lammertink. “Als professioneel wielrenner is hard werken om vooruitgang te maken deel van mijn DNA, maar helaas hebben we vastgesteld dat we ons bij een traag en moeilijk herstelproces moeten neerleggen. Ik verlang er heel erg naar om opnieuw op mijn fiets te zitten, maar zowel de gevolgen van mijn hersenletsel als de schouderblessure laten me dat nog niet toe.”
“Met mijn kinesist train ik om mijn arm opnieuw te leren opheffen en daarnaast heb ik regelmatig afspraken bij de osteopaat om de rest van mijn lichaam in evenwicht te houden”, duidt Lammertink. “Volgens de artsen verloopt het herstel volgens het boekje. Het maandenlange genezingsproces van mijn hersenletsel daarentegen verloopt met ups en downs en in sprongetjes.”
Terug de oude?
“De aanwezigheid van het nog niet opgeloste bloed in de hersenen veroorzaakt een vertraagde informatieverwerking en een verstoring van de taalfuncties. Zo heb ik het moeilijk om woorden te vinden, zinnen op te bouwen of een verhaal te lezen en te begrijpen. Ik breng mijn familie soms aan het lachen wanneer ik een woord op een vreemde manier uitspreek of een radiator met het woord broodrooster aanwijs. Er is dus nog wel wat werk.”
“Gelukkig gaat het op de lange termijn steeds beter”, beseft Lammertink. “Een aantal weken geleden kon ik bijvoorbeeld slechts een halve pagina lezen en nu lukt het om er 5 te doen. Deze vooruitgang geeft ons moed. Het is een raadsel of ik weer exact dezelfde persoon als voorheen zal worden, maar de artsen hebben ons toevertrouwd dat ik in het dagelijkse leven weer optimaal zal kunnen functioneren.”
“En fietsen! Want dat is wat ik het allerliefste doe en waar ik erg naar uitkijk. Ik probeer op de rollen te rijden en ik heb zelfs onder begeleiding van mijn familie een rondje op de stadsfiets gemaakt. We hebben nog een lange weg af te leggen vooraleer ons gezin het ongeluk verwerkt heeft en ik volledig hersteld ben, maar we zijn en blijven moedig!”
4 comments
Maurits ik wens je een verder Pos. Herstel. Het zou mooi zijn dat we elkaar volgend jaar weer kunnen aanmoedigen in de ronde van Zwitserland. Hartelijke groeten. Jan
Beste Maurits ik heb je leren kennen toen we samen naar Spanje vlogen je zat toen met n gekwetste vinger en nu deze kwetsuur die vele malen erger is. Maar met je positieve instelling en de steun van je familie ben ik zeker dat we je terug zien in de wielersport. Henk
Sterkte man kom ook uit zulke situatie na mijn hersenbloeding vechten en niet opgeven ben terug aan het fietsen sterkte.
Het allerbeste sterkte , en wij zien je als ik jouw verhaal lees
weer snel op de fiets.
Dat is wel de goede
instelling.
De groeten vanuit Maastricht