In januari 2018 werd hij in Zuid-Afrika nog overhoop gereden door een vrachtwagen, maar woensdag koerste Petr Vakoc – 26 en al aan zijn 6e jaar QuickStep toe – in de Brabantse Pijl opnieuw op Belgische bodem. Na zijn doodsmak was het een lange weg terug voor de Tsjechische renner van Patrick Lefevere. Een monoloog.
Petr Vakoc: “We hebben met de hele ploeg gewerkt voor Julian Alaphilippe, die uiteindelijk 2e finishte. Ik heb nog niet de benen van voor mijn ongeval, maar het was alleszins fantastisch om enerzijds terug te keren naar mijn favoriete wedstrijd (Vakoc won de Brabantse Pijl in 2016, red) en anderzijds om opnieuw in België te kunnen koersen. Dat was anderhalf jaar geleden (van Binche-Chimay-Binche 2017, red).”
“De aanrijding met die vrachtwagen zit nu vooral in mijn achterhoofd. Ik probeer er niet te veel meer aan te denken, want ik kan er toch niks meer aan veranderen. Ik voel me comfortabeler als ik het probeer te vergeten. Maar mijn conditie is natuurlijk nog niet zoals ze is geweest, dus op dat gebied word ik er wel nog dagelijks mee geconfronteerd. Voor de rest wil ik nu vooral weer vooruitkijken.”
Nieuw contract
Petr Vakoc: “De revalidatie was zwaar, maar ik onthoud vooral de positieve dingen. De 1e maanden lag ik in het ziekenhuis, maar de periode daarna verbleef ik bij mijn ouders Voor het eerst sinds lang kon ik veel tijd spenderen met familie en vrienden, iets waar ik anders veel minder aan toe kom. Ik heb ervan geprofiteerd om dingen te doen die ik anders niet kan doen. Langs de andere kant was het best zwaar, maar ik kreeg enorm veel steun van de mensen rondom mij én van het team. Zelfs toen ik einde contract was, kreeg ik van Patrick Lefevere een nieuwe verbintenis, hoewel ik al een jaar niet gekoerst had. Dat heb ik erg geapprecieerd”
“Ik bleef de koers wel volgen. De ploeg won veel en dat gaf me erg veel energie om verder aan mijn terugkeer te werken. Tijdens de Tour bijvoorbeeld zat ik in de teamwagen toen Alaphilippe zijn 2e winst pakte in de rit naar Bagnères-de-Luchon. Een fantastische ervaring. Voor mezelf bleef ik kleine stapjes zetten, terwijl ik eigenlijk voortdurend sneller wilde gaan. Dat was misschien nog het meest frustrerende in die periode, dat ik eigenlijk vaak gewoon moest wachten tot mijn lichaam herstelde.”
Fiets aan de muur
Petr Vakoc: “De 1e maanden hadden een grote impact op mij. Toen ik na de 1e operatie wakker werd, tastte ik meteen naar mijn benen. Ik had gevoel, en dat gaf me meteen de moral om in mijn revalidatie te vliegen. Na alle operaties moest ik nog 3 maanden wachten om mijn rug te mogen bewegen. Ik lag in bed, kon noch zitten noch stappen. Dan gaat de tijd traag vooruit. Ze hadden in het ziekenhuis een machine waarbij ik zelf op de grond lag en fietsende bewegingen kon maken met mijn benen in de lucht.”
“Die oefening hielp mijn herstel doordat ik kon bewegen en zo mijn bloedcirculatie verbeterde. De dokters in Praag adviseerden me om thuis zo’n constructie op te zetten, wat mijn herstel aanzienlijk zou bevorderen. Dus hingen mijn ouders een fiets aan de muur en lag ik zelf plat op de grond. De dokters hielpen me echt met alles om me snel weer op de been te helpen voor een normaal leven, maar ook om me weer coureur te helpen voelen.”
Schrik
Petr Vakoc: “Soms heb ik nog wel eens schrik als er op training een vrachtwagen van achter me passeert. Als hij heel dicht komt, voel ik me wel effe benauwd. Onlangs deed ik ook een afdaling en kwam er plots weer een wagen de baan op die aan de zijkant stond geparkeerd. Dan krijg ik toch iets sneller koude rillingen dan vroeger. Ik houd er zeker geen trauma aan over, maar ik ben wel meer bewust van het gevaar op de weg en mijn zwakke positie als fietser.”
“Ik probeer sneller verkeer te mijden en rustige wegen op te zoeken. Het accident heeft me geleerd dat ik elke dag met mijn leven onderweg ben. Ik probeer er echter niet te veel bij stil te staan en heb me daarom wat dingen op de nek gehaald. Sportvoeding studeren, me amuseren met vrienden, wat kleine projecten buiten het wielrennen en van die dingen. Ik heb veel geluk gehad en wil iedereen bedanken die me weer de oude Petr Vakoc heeft helpen maken.”