Wie afgelopen zaterdag Onze-Lieve-Vrouw-Waver moest passeren in de Antwerpse Kempen moest een toer rond rijden. Daar was een goeie reden voor, want Elias Maris uit Oelegem knalde er naar zijn 1e overwinning uit zijn nog jonge carrière. De 2e jaars belofte van het Aluvano Development Team is een laatboeier én een klimmer. Benieuwd wat we nog van hem gaan horen.
Je rijdt sinds dit seizoen voor Aluvano. Vanwaar die keuze?
Elias Maris: ” Vorig jaar reed ik nog voor ILLI-Bikes, het ideale team om te starten als belofte. Ik kreeg daar alle kansen en de overgang van de juniorencategorie verliep dan ook bijzonder vlot. Omdat ik als 2e jaars belofte een groter en selectiever programma wilde rijden, heb ik dit jaar de overstap gemaakt naar het Aluvano Development Team. Dat heb ik me nog geen seconde beklaagd, want hier heerst een goeie sfeer, goede omkadering en goed programma.”
Met welke ambitie begon je zaterdag aan het PK?
Elias Maris: “Ik rijd al het hele seizoen goed, maar wel vooral in dienst van de ploeg. Zoveel kansen voor mezelf waren er dus nog niet. In het beperkt aantal kermiskoersen dat ik reed, nam ik me telkens voor om aanvallend te koersen. In Retie reed ik zo 100 km in de aanval en werd ik uiteindelijk 3e. Het plan was dus om het provinciaal kampioenschap van Antwerpen in Onze-Lieve-Vrouw-Waver ook aanvallend aan te pakken vanaf half koers. Mee zijn met de kopgroep was het doel, dan volgt een goede uitslag vaak vanzelf.”
Hoe verliep je wedstrijd?
Elias Maris: ” Het 1e uur in het peloton liep het ondanks het slechte weer zeer vlot. Ik reed continu attent vooraan en ben dan stilaan mee beginnen schuiven wanneer er ontsnappingspogingen waren. Na 60 km waren we dan plots met 5 man weg, door een stevige versnelling van Joren Segers. Ik wist al snel dat ik de enige belofte in deze groep was en had er dus alle belang bij om vol mee te draaien. Af en toe was het afzien en op het einde had ik de benen niet meer om de koers te winnen. Het maakte uiteindelijk ook niet meer uit en dus heb ik zelfs niet meer mee gesprint. De titel was binnen.”
Wanneer wist je: het is binnen?
Elias Maris: ” Vanaf dat we anderhalve minuut voorsprong hadden, was ik er redelijk gerust in. In de laatste ronde kwamen de achtervolgers nog dicht opzetten, maar het tempo en de samenwerking vooraan bleef hoog en goed genoeg om vertrouwen te kunnen hebben in een goede afloop.”
Het was nochtans geen parcours op maat voor jou?
Elias Maris: “Het parcours in de provincie Antwerpen kan nooit op mijn maat zijn, maar ik merk dat ik tegenwoordig op alle parcoursen mijn mannetje kan staan. Mijn motor is ondertussen groot genoeg om ook op vlakke omlopen aanvallend te koersen. Maar het klopt dat ik enorm uitkijk naar de koersen waar er een pak hoogtemeters overwonnen moeten worden. Met de vorm van de voorbije maand moet dat normaal in orde komen.”
Wat betekent die PK-trui voor jou?
Elias Maris: ” Provinciaal kampioen worden is iets waar je als klein jongetje van droomt en het is bovendien mijn 1e titel en zelfs mijn 1e zege tout court. In die zin is dat dus wel speciaal. Anderzijds is provinciaal kampioen worden ook heel relatief. Alles moet die dag in de juiste plooi vallen en dat was zaterdag het geval. Er komt altijd een beetje geluk bij kijken, maar dat heb ik wel zelf afgedwongen. Je wordt niet per toeval provinciaal kampioen, hé.”
Welke ambities heb je als jonge klimmer?
Elias Maris: “Mijn ambities en doelen zijn simpel. Ik hoop dit seizoen nog veel klimwedstrijden in binnen- en buitenland te rijden en daar top 10-noteringen binnen te halen. Het is om die reden dat ik naar het Aluvano Development Team gekomen ben.”
Je had nog nooit een koers gewonnen. Heb je daar een verklaring voor?
Elias Maris: “Ik had nog nooit een wedstrijd gewonnen, dat klopt. De reden is niet ver te zoeken, ik ben een laatbloeier die pas de laatste 2 jaar veel progressie aan het maken is. Bovendien vind je als lichtgewicht en niet-topsprinter in België niet veel parcoursen die bij je profiel passen. Voorlopig weegt dit niet op m’n moraal omdat ik jaar na jaar merk dat ik nog een pak sterker word, dat het verschil met de besten kleiner en kleiner wordt en dat ik de lat steeds hoger mag leggen.”