Afgelopen weekend reed Kenny Willems uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver het provinciaal kampioenschap van Antwerpen, een koers voor zijn eigen deur. Een unieke ervaring die evenwel met een sisser eindige voor de ex-renner van het voormalige 3M-team.
“Het was enorm leuk om een provinciaal kampioenschap in eigen dorp te rijden”, kijkt Willems van de Stageco-ploeg met voldoening terug op het evenement. “We reden voorbij mij thuis en mijn vader organiseerde samen met enkele andere ouders van plaatselijke renners de koers, wat het toch echt uniek maakte. Dat ik uiteindelijk 2e wed en dus naast de felbegeerde trui greep, doet wel pijn. Ik ben enorm teleurgesteld, want dit was echt een unieke kans, maar al bij al ben ik ook wel blij dat ik mee de koers gekleurd heb.”
Beker van België
Het parcours zelf was niet echt lastig, daar in de vlakke regio. “Dus heb ik er alles aan gedaan om een massaspurt te ontlopen”, kijkt Willems terug op zijn koers. “Na een poging of 10 kregen we met 5 man toch een mooie voorsprong bijeen gefietst. Dat bleek genoeg om voor de titel te strijden, maar op het einde kwam ik tekort. Ik had de 2 weken daarvoor geen koers kunnen rijden door ziekte en dat voelde ik in de benen. Ik had te weinig over om nog iets te proberen in de finale.”
Het voorjaar was door omstandigheden nog gen hoogvlieger voor Willems. “Ik ben wel vrij tevreden over mijn seizoen tot dusver, al heb ik inderdaad nog niet heel veel wedstrijden gereden. Een combinatie van werk en ziek zijn speelde niet bepaald in mijn kaart. Langs de andere kant heb ik toch al een overwinning en 2 2e plaatsen. Bovendien sta ik 5e in de Beker van België. Maar dat is op zich geen hoofddoel omdat er te veel vlakke wedstrijden deel van uitmaken.”
Terug hogerop?
Willems reed in 2016 een jaar op continentaal niveau bij 3M, maar daar wil hij eigenlijk niet te veel meer over kwijt. “Ik was aanvankelijk heel blij dat ik de stap kon maken naar een continentale ploeg, maar achteraf gezien was ik er misschien nog niet klaar voor”, zegt hij. “Ik ben blij dat ik mooie koersen heb kunnen rijden, maar dat was dan ook het enige positieve. Ik heb heel veel gesukkeld met een blessure aan mijn voet en bovendien werden er veel beloften van het management gewoon niet nagekomen, wat erg frustrerend was. Zo moesten we een heel seizoen met een 2e hands groepset rijde. Op zich geen ramp, maar de loze beloftes waren gewoon niet fijn. Ook de verzorging en de voeding konden beter.”
“Mocht ik ooit de kans krijgen om opnieuw een stap hogerop te zetten, weet ik niet meteen wat ik zou doen. Ergens wil ik tegenover mezelf bewijzen dat ik dat niveau wel aankan, maar verder ben ik nu veel gelukkiger dan bij 3M. Bij Stageco amuseer ik mij kapot en gaan ze wel respectvol om met hun renners. Al zal er misschien ook wel zo een ploeg bestaan op hoger niveau, wie weet.”